Άκουσα τη διαφήμιση τις προάλλες στο ραδιόφωνο (μέσα σε ένα ταξί συγκεκριμένα) και ομολογουμένως με έβαλε σε σκέψεις. Ο νεαρός πρωταγωνιστής "δε μασάει" που η καλή του έφυγε για την Αγγλία -αν και αυτό θα ήταν το politically correct- μια και πλέον "κάνει παιχνίδι με την Dominique από τη Γαλλία, τη Jane από την Αμερική, τη Laura από την Ιταλία..." και με άλλες εξωτικές καλλονές -οι οποίες παράλληλα ακούγονται στο βάθος να αναστενάζουν. Όταν ο περίγυρος του νεαρού επίδοξου εραστή των επτά θαλασσών και των πέντε ηπείρων εξανίσταται -προφανώς από το πως τα καταφέρνει- ο πιτσιρικάς απαντά με φυσικότητα ότι το κόλπο γίνεται μέσω Internet.
Τι σημαίνει αυτό; Αν κατάλαβα καλά, ο φίλος μας, μπαίνει στο Δίκτυο και με κάποιον αυτομαγικό τρόπο, καταφέρνει να γνωρίσει διάφορες υπέροχες υπάρξεις και συνεπώς να εξασφαλίσει το καλοκαιρινό του μέλλον ερωτικώς πως, μια και οι Internetικές κατακτήσεις του πιθανότατα θα περάσουν μια βόλτα από τα ελληνικά νησιά και σίγουρα θα αναρωτηθούν πως είναι ο τρομερός εκείνος τύπος που γνώρισαν μέσω του Internet. Υπάρχει βέβαια και το σενάριο να πάει να τις βρει ο ίδιος ο γόης, αλλά δεν πολυπιστεύω να αρπάξει το πλησιέστερο αεροπλάνο και να αρχίσει τις υπερπόντιες τσάρκες, όσα λεφτά και να διαθέτει ο μπαμπάς του. Μπορεί να κάνω και λάθος...
Γιατί διαφημίζεται το Internet και οι δυνατότητές του; Επειδή ο εν λόγω ραδιοφωνικός σταθμός είναι αδελφή επιχείρηση ενός παροχέα υπηρεσιών Internet και κάπως θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να το μάθουν αυτό οι ακροατές. Αν δε, λάβουμε υπ' όψιν το ότι ο συγκεκριμένος σταθμός απευθύνεται σε ένα κοινό που αποτελείται κατά κύριο λόγο από teenagers, μπορούμε ίσως να καταλάβουμε και το γιατί η εν λόγω διαφήμιση χρησιμοποιεί αυτού του τύπου τα επιχειρήματα ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον. Ως εδώ καλά, έτσι;
Κακά ψυχρά και ανάποδα! Το πρώτο ενοχλητικό σημείο είναι γιατί θα πρέπει οτιδήποτε απευθύνεται σε κάποιον άνθρωπο νεαρότερης ηλικίας να είναι τόσο εξώφθαλμα ανόητο. Το δεύτερο ενοχλητικό σημείο είναι το πρόσωπο του Internet που καλλιεργείται μέσα από ένα τέτοιο σκεπτικό. Το τρίτο ενοχλητικό σημείο είναι το ότι η διαφήμιση αυτή, ίσως τελικά όχι μόνο να μην βλάπτει το Internet αλλά αντίθετα να του κάνει καλό. Και ακριβώς εδώ είναι που μπαίνει και ο όποιος προβληματισμός. Για να δούμε τα πράγματα με τη σειρά τους όμως.
Το ότι η διαφήμιση γενικώς έχει την τάση να παρουσιάζει τα πράγματα με έναν τρόπο που δεν είναι ακριβώς ο πραγματικός, το γνωρίζουμε καλά -ή κάνω λάθος; Τόσο τα ηλεκτρονικά media, όσο και τα έντυπα, τείνουν να μας πείσουν ότι με το Χ αποσμητικό θα έχουμε περισσότερη επιτυχία στο άλλο φύλο (ή στα άλλα φύλα ανάλογα με τις πρτιμήσεις του καθενός), με το Ψ βούτυρο το φαγητό μας θα γίνει πιο νόστιμο από αυτό που μαγειρεύει η πεθερά μας και με το Ω αυτοκίνητο θα διασκεδάζουμε περισσότερο τις διαδρομές μας. Όσοι ζουν στον πραγματικό κόσμο ξέρουν βέβαια ότι (α) το άλλο φύλο σπάνια ασχολείται με το αποσμητικό μας (β) η πεθερά μας μαγειρεύει πάντα καλύτερα -τουλάχιστον για τα γούστα του ετέρου ημίσεός μας- και (γ) υπάρχουν διαδρομές που δεν τις απολαμβάνεις ούτε με Jaguar -πχ Ομόνοια-Σύνταγμα από Σταδίου, 12.30 το μεσημέρι και με αφηνιασμένους εκτροφείς σαλιγγαριών έξω από τη Βουλή.
Αυτός βέβαια σε καμμιά περίπτωση δε δικαιολογεί κάθε νέα τέτοια απόπειρα εκ μέρους της συμπαθούς (θου Κύριε...) τάξεως των διαφημιστών. Ας πούμε όμως ότι το έχουμε συνηθίσει. Και η γενιά στην οποία απευθύνεται η διαφήμιση για την οποία μιλάμε έχει συνηθίσει λίγο παραπάνω. Και εδώ που τα λέμε, οι teens έχουν δώσει δείγματα τέτοια που εύλογα ο κάθε διαφημιστής θα τους θεωρήσει εξ' ορισμού ανόητους. Φυσικά στο χέρι τους είναι να ανασκευάσουν τη συγκεκριμένη εικόνα και γι αυτό ας επιφυλαχθούμε.
Σε ο,τι αφορά το Δίκτυο τώρα. Είναι το Δίκτυο κάτι σαν αυτό που υπαινίσσεται η διαφήμιση; Ο παράδεισος του πιτσιρικά που θέλει να πηδήξει τις συνομήλικές του ανά την υφήλιο; Και αν ναι, προς τι όλη η φιλολογία εκ μέρους ημών των υπολοίπων σχετικά με την online κοινότητα και τις ιδιαιτερότητές της; Μία από τα ίδια δηλαδή; Η απάντηση ίσως να μην είναι και τόσο προφανής και με πολλή χάρη περνάμε και στο τρίτο ερώτημα, δηλαδή στο αν τελικά η εν λόγω διαφήμιση κάνει κακό στην κοινότητα του Internet.
Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και εδώ η αλήθεια βρίσκεται στο μυαλό αυτού που μιλάει. Το Δίκτυο είναι ταυτόχρονα ένα μέρος συνάντησης -έστω, υποτιθέμενης συνάντησης- και άρα και ερωτικού πλησιάσματος εκ του ασφαλούς, είναι όμως και ένας χώρος που συμβαίνουν σαφώς πράγματα καθόλου ερωτικά. Συμβαίνουν πράγματα βαρετά, αστεία, ενοχλητικά, επικίνδυνα, επικερδή, επιζήμια, αδιάφορα και πολλά αχαρακτήριστα. Όλος ο κόσμος καθρεφτίζεται μέσα στο μικρό μας Internet, και είναι στο χέρι μας το αν θα πάρουμε αυτό που μας προάγει (ο,τι και να σημαίνει αυτό) και θα αφήσουμε αυτό που μας υποβαθμίζει (επίσης ο,τι και να σημαίνει αυτό). Το ότι ο teenager ακούει το σταθμό και αποφασίζει να μπει στο Δίκτυο για να ψωνίσει πιτσιρίκες δεν είναι κατ' ανάγκη κακό -στο τέλος-τέλος, η ενασχόληση με ένα μέλος του άλλου φύλου μάλλον είναι πιο φυσιολογικό πράγμα από το αδιάκοπο κοπάνημα 101 πλήκτρων οποιασδήποτε συσκευής. Και μη μου πείτε οτι το να μπεις στο Internet προκειμένου να βγάλεις γκόμενες/γκόμενους/οτιδήποτε άλλο είναι πάλι κοπάνημα πλήκτρων. Το κίνητρο είναι που μετράει.
Το να έρχεται κόμος στο Δίκτο είναι καλό. Με όποιον τρόπο και να γίνεται. Μπαίνοντας στο Δίκτυο, ακόμα και ο ανόητος πιτσιρικάς -και υπάρχουν ανόητοι πιτσιρικάδες, αν και σπανίως τόσο ανόητοι όσο κάποιοι ενήλικες- θα δει αφ' ενός ότι το να βρει το ταίρι της ζωής του (ή έστω της μιας βραδιάς του) στο Internet δεν είναι τόσο εύκολο όσο είναι στον πραγματικό κόσμο και αφ' ετέρου ότι το Δίκτυο είναι και άλλα πράγματα εκτός από προσπάθειες για καμάκι στο IRC. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να του το πει και αρκεί να έχει το μυαλό να το καταλάβει όταν θα του το πουν. Κατηγορήστε τη συγκεκριμένη διαφήμιση (καθώς και οποιαδήποτε άλλη) αλλά θυμηθείτε ότι αν έστω και ένας από τους πιτσιρικάδες που προσπαθεί να φέρει στο Internet εξελιχθεί σε αυριανό Δικτυπολίτη με συνείδηση, το καλό που θα έχει κάνει θα είναι περισσότερο από το κακό ή από το οικονομικό κέρδος που θα έχει φέρει στο συγκεκριμένο παροχέα. Πολύ περισσότερο. Και ας έκανε κρόσσια τα νεύρα καποιων εξ' ημών των Δικτυολογούντων.
Το ραδιόφωνο παίζει Slade (Come on feel the noize), η ώρα είναι 3.39 ξημερώματα Κυριακής 9/2/97 και το πρώτο S.N.A.F.U. πάει για ύπνο. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment