Ναι, το θέμα δεν είναι αμιγώς Internet-ικό με ενόχλησε και θεώρησα οτι έπρεπε να γράψω για αυτο. Έτσι κι αλλιώς, οι υπολογιστές -ακόμα- είναι τα κύρια εργαλεία μας για το Δίκτυο και κάτι που τους αφορά, μας αφορά όλους. Και σε τελική ανάλυση, το έχω πει: θα υπάρχουν και εκτός Internet θέματα, μην το κουράζουμε τώρα. Όπως και να έχει, ως λάτρης (που λέει ο λόγος) ή εν πάσει περιπτώσει ως απλός χρήστης της τεχνολογίας, θεώρησα οτι ήρθε ο καιρός να πάρω ένα μηχανάκι ακόμα. Αναμενόμενο θα μου πείτε και κανένα πρόβλημα ως εδώ. Έκατσα με κάτι φίλους hardwarάδες, τα βάλαμε κάτω, υπολογίσαμε ανάγκες, οικονομική δυνατότητα και προπάντος βίτσια (κάτι ψηφιοπινακίδες, κάτι UPS, κάτι 17ιντσες οθόνες κλπ) και βγάλαμε ένα μηχανάκι της τάξεως των 500.000 περίπου. Και ως εδώ καλά. Τι ακολουθεί; (όλοι μαζί) Η βόλ-τα στη Στουρ-νάάά-ραααα. Απο εδώ αρχίζουν και τα λιγώτερο καλα.
Το ξέρουμε όλοι πια. Ο κόσμος έχει αρχίσει να αγοράζει υπολογιστές. Ωραία. Και η Αθήνα έχει γεμίσει από σχετικά καταστήματα. Πιο ωραία. Και τα καταστήματα απευθύνονται σε όλον τον κόσμο. Ακόμα πιο ωραία. Και ο κόσμος -συνήθως- έχει μεσάνυχτα από το άθλημα. Υπερβολικά πιο ωραία. Και οι πωλητές πρέπει να πουλήσουν (εξ' ου και πωλητες). Υπέροχα. Και πρέπει να ξέρουν -μια και αν δεν ξέρει ο αγοραστής και δεν ξέρει και ο πωλητής, σκατά πώληση θα γίνει. Θαυμάσια. Και εκφράζουν τη γνώση τους. Και εδώ κάπου χαλάει αυτό το ονειρεμένο σκηνικό. Γιατι χαλάει; Επειδή αρκετοί εκ των πωλητών -για να μην πω οι περισσότεροι και πέσει επάνω μου ο ΣΕΠΕ να με φάει- είναι πιο ηλίθιοι και από τις ίδιες τις μηχανές που πουλάνε. Όχι επειδή δεν έχουν γνώση στο αντικείμενο (που συχνά συμβαίνει και αυτό και τότε μιλάμε για κατάρα) αλλά επειδή δεν έχουν γνώση στο "άλλο" αντικείμενο, που λέγεται πώληση δηλαδή επαφή με την πραγματικότητα δηλαδή επικοινωνία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά καρφώνονται και από το χλιόμετρο οτι they are only in it for the money που έλεγε και ο μακαρίτης ο Zappa.
Μπαίνεις λοιπόν στο μαγαζί σαν την καλή χαρα -τρόπος του λέγειν αν αναλογιστούμε το οτι πρόκειται να απόχωριστείς 500 από τα καλύτερα σου χιλιάρικα- και λες στον κ.Πωλητή τι ψάχνεις. Και όταν λέμε λες "τι" ψάχνειες, κυριολεκτούμε. Τάδε οθόνη, τάδε κάρτα οθόνης, τάδε επεξεργαστή κ.ο.κ. Ήτοι, του δίνεις να καταλάβει οτι δε θέλεις έναν "κομπγιούτερ για τον μικρό" ούτε έναν "ηλεκτρονικό εγκέφαλο". Λες την κάρτα οθόνης VGA, το δίσκο με το μικρό του όνομα και το κουτί "full" αντί για "μεγάλο". Τι άλλο να κάνεις δηλαδή, να του δείξεις και το πτυχίο σου από το ΜΙΤ; Και μήπως τον απόθαρρύνεις από το να σου πεί τα δικά του; ΟΧΙ! Θα σου αρχίσει το κύρηγμα σχετικά με το γιατί η Matrox είναι καλύτερη από τη Stealth στις αναλύσεις 1600Χ1200 και στο true color (αυτά που χρησιμοποιούμε όλοι μας δηλαδή), γιατί ΠΡΕΠΕΙ να πάρεις ΜΜΧ στα 200Mhz αντί για απλό 120άρι, γιατί η Sony είναι καλύτερη από την ΕΙΖΟ (σώπα) και πάει λέγοντας.
Τ
ο ενδεχόμενο να έχεις έστω και την παραμικρή ιδέα για το τι πας να αγοράσεις, μάλλον δεν περνάει ούτε στο ελάχιστο από το μυαλό αυτών των σωτήρων, αυτών των ακούραστων ηρώων της πληροφορικής, που με αυταπάρνηση σου δίνουν αφειδώς τα καλύτερα tips για τον καλύτερο υπολογιστή, επισημαίνοντάς σου σε κάθε εξάρτημα οτι αυτό που σου προτείνουν είναι κατά πολύ καλύτερο με μόλις 5-10.000 παραπάνω. Βέβαια, το οτι 10 εξαρτήματα με 5000 παραπάνω δίνει ένα 50άρι χιλίάδες παραπάνω από την τσέπη σου, δεν τους αφορά. Τι διάολο, γύφτος είσαι να μη δώσεις κάτι παραπάνω; Εδώ δίνεις 500. Αν δε, συνοδεύσουμε αυτό το αγοραίο μάθημα στα VLSI ηλεκτρονικά και με εκείνο το όλο νόημα βλέμμα στις μπότες ή στο σκουλαρίκι σου (αν τύχει να φοράς), καταλαβαίνουμε οτι ο εν λόγω λειτουργός μας έχει πανηγυρικά χεσμένους, μια και αυτός ξέρει και εμείς όχι.
Για να μην πω και για εκείνο το αξιοθρήνητο επιχείρημα περί εγγυήσεως 3 χρόνων που έχουν αρχίσει να παπαγαλίζουν όλοι οι κάτοικοι της Stournara Valley και για το πόσο αστείο είναι ειδικά για χρήστες που α) Δεν είναι στελέχη -διαφόρων διαμετρημάτων- εταιρειών ή β) Μπαμπάδες 50 ετών. Οι περισσότεροι εξ' ημών, τα μηχανάκια τα ανοίγουμε, ergo η όποια εγγύηση πάει για βρούβες (που είναι και ο καιρός τους). Αν το μηχανάκι δουλέψει χωωρίς πρόβλημα για 15 μέρες, σημαίνει οτι είναι ΟΚ και άρα τα περί τριετίας δε λένε τίποτα. ’σε που τρία χρόνια στο χώρο των υπολογιστών, έτσι κι αλλιώς είναι τόσο μεγάλο διάστημα, που και να θέλει ο κ.Πωλητής να μου κάνει support, θα πρέπει να ψάξει πολύ για να βρει στην αγορά CD Rom 4Χ πχ. Τι να λέμε τώρα...
Ο γράφων, και δεν ντρέπεται καθόλου, έχει αρχίσει και αντιμετωπίζει τους εν λόγω κυρίους εντελώς κωλοπαιδίστικα. Κοντολογίς, ψάρωμα στο ψάρωμα. Και δεν έχετε δει τι εστί αξιοθρήνητος μαλάκας, μέχρι να πείτε σε κάποιον από τους προαναφερθέντες "Κοίτα, εγώ το θέλω για να τρέξω Solaris -θα μου κάνεις support και σην περίπτωση που το Solaris δε θα βλέπει τη VGA;" ή "Αν το ανοίξω, όπως άνοιξα και το 486 μου και του κάνω overclocking, όπως έκανα και στο 486 μου, και ψήσω τη CPU, όπως έκανα και στο 486 μου, θα μου δώσεις άλλη;". Και κάπως έτσι, η όλη μαγκιά τους πάει περίπατο. Βλέπετε, η Microsoft έχει φιάξει πολλούς μάγκες. Μόνο που η -όποια τελος πάντων- κομπιουτερίστικη μαγκιά είναι platform free. Αλλά αυτό για να το καταλάβει κάποιος πρέπει να ξέρει οτι υπάρχει διαφορά μεταξύ του "πουλάω υπολογιστή" και του "πουλάω τελεμέ Θεσσαλίας, 11.000 το βαρέλι".
Αυτό μόνο; Δυστυχώς όχι. Πάιζει ρόλο και το οτι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς, δεν έχουν αίσθηση του τι σημαίνει πώληση, επαφή, επικοινωνία, κατανόηση των αναγκών του πελάτη, συζήτηση ή οτιδήποτε άλλο. Και γιατί να το ξέρουν. Είδαν που κάνουμε αυτό που κάνουμε τέλος πάντων, πλακώσανε κι οι βλάχοι, όπως λέει και ο σοφός λαός -ή τουλάχιστον έτσι μου λένε. Αν ένας πωλητής δεν έχει τη στοιχειώδη αντίληψη να καταλάβει σε ποιόν μιλάει ή το οτι ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ 500 FUCKIN' ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ ΜΑΣ, άκρη δε βγαίνει. Τι σημαίνει άκρη δε βγαίνει; Οτι πολύς κόσμος θα μείνει μακριά από τους υπολογιστές και τον κόμσο τους, ή ακόμα χειρότερα θα εισπράξει τόσες πολλές σφαλιάρες (οικονομικές και άλλες) που θα έχει να λέει για το υπόλοιπον του βίου του πόσο κακά ζώα είναι οι μηχανές.
Είπαμε: Η χώρα μας δεν είναι technophile. Είναι όμως αυτός λόγος να συμβάλουμε στο να τη διατηρήσουμε έτσι; Δε θα πρέπει να αλλάξει κάποτε κάτι; Για τι με την παρούσα κατάσταση, ποιός χάνει; Όλοι μας μήπως;
Το ραδιόφωνο παίζει Bobby Fuller (I fought the law -and the law won), η ώρα είναι 11.39 βράδυ Κυριακής 20/4/97 (των Βαίων από ο,τι ακούω) και το ενδέκατο S.N.A.F.U. πάει για γουρούνι στον κυρ-Γιάννη στη Μπενάκη. Καλή σας (Μεγάλη) εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment