Sunday, January 30, 2011

(12/10/97) Περί εκπροσώπων



Ναι φίλες και φίλοι αναγνώστες, πρέπει να το ομολογήσω: Σιχαίνομαι την εκπροσώπηση. Και για να ακριβολογώ, έχω μια έντονη απέχθεια προς τους αυτοκλήτους εκπροσώπους. Σε ό,τι αφορά την "νόμιμη εκπροσώπηση" -αυτή που γίνεται δηλαδή μέσω Βουλής- καίτοι έχω επίσης βάσιμες υποψίες ότι δε λειτουργεί καθόλου καλά (γυναικεία διαίσθηση), δεν μπορώ να σχολιάσω, καθώς την έχουν αποδεκτεί εδώ και πολλά χρόνια οι συμπατριώτες μου. Έτσι, αρκούμαι στο να πιθανολογώ ότι μάλλον οι αρχαίοι δεν την εννοούσαν έτσι ακριβώς τη δημοκρατία και αντιπαρέρχομαι. Όταν όμως, έρχεται έτσι, αφ' εαυτού του ορμώμενος, κάποιος και κάνει μια σαχλαμάρα (ή κάτι που αυτός θεωρεί σωστό), στολίζοντάς το με ένα "το κάνω εξ' ονόματος των τάδε ανθρώπων", παθαίνω ένα κάτι τι.


Δύο τέτοια περιστατικά έτυχαν μέσα στην εβδομάδα -το ένα μάλιστα πήρε και πολλή δημοσιότητα (ας είναι καλά οι καλοί συνάδελφοι των ηλεκτρονικών ΜΜΕ) καθώς αφορούσε και τη χήρα τέως πρωθυπουργού. Το άλλο, ήταν μικρότερης εμβελείας και μάλλον αδιάφορο για τους πολλούς. Το εκνευριστικό όμως, ήταν ότι και στις δύο περιπτώσεις, κάποιος, ανέλαβε να μιλήσει και να πράξει για λογαριασμό "όλων των ..." (συμπληρώστε το σύνολο της αρεσκείας σας). Και βέβαια ουδείς εκ των εμπλεκομένων, μπήκε στον κόπο να ρωτήσει κάτι του τύπου "και ποιός είσαι εσύ ρε φίλε που μιλάς για λογαριασμό μου;"


Ειδικά σε ό,τι αφορά τα του Δικτύου, έχουμε πολύ συχνά τέτοια φαινόμενα. ’λλοτε κάποιος παροχέας υπηρεσιών Internet θα αποφασίσει να πράξει με τον Α ή το Β τρόπο "για το καλό των χρηστών του", άλλοτε κάποια κυβέρνηση θα κόψει ένα μέρος των Usenet groups "για την ασφάλεια των πολιτών", άλλοτε κάποια εταιρεία θα αποφασίσει να καθιερώσει μια τεχνολογία επειδή "οι χρήστες το θέλουν". Και πάει λέγοντας. Ο χρήστης του Δικτύου -όπως και ο σκεπτόμενος έλληνας πολίτης, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις της κας εφοριακού- φαντάζει ως ο απόλυτος μαλάκας, χωρίς καμμιά αίσθηση να κρίνει τί είναι σωστό και τί λάθος, χωρίς καμμιά πρωτοβουλία και κυρίως στο χείλος της εξαθλίωσης. Εννοείται ότι από το βάραθρο, θα τον σώσει ο παροχέας του, οι κυβερνήσεις του (ή κάποια παραπλήσια άλλη ομάδα κομπλεξικών ανέραστων), ή η εν λόγω κυρία.


Και έτσι, ως άλλη καρέτα-καρέτα, θα διασωθεί η υπό εξαφάνιση αξιοπρέπειά μας, θα αισθανθούμε περήφανοι που κάποιος μιλάει εξ' ονόματός μας, θα νιώσουμε σημαντικοί και ίσως και δικαιωμένοι που δεν είμαστε φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν είμαστε μια ανώνυμη μειοψηφία, αλλά έχουμε φωνή. Κάποιος λευκός ιππότης με αστραφτερή πανοπλία, ανέλαβε να μιλήσει για λογαριασμό μας και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Σύντροφοι, δε πα να πηδηχτούμε με το συμπάθειο;


Το ότι κάποιος ανώνυμος μαλάκας, αποφάσιζει να μιλήσει για λογαριασμό μου, το θεωρώ μία από τις μεγαλύτερες προσβολές που μπορώ να δεχθώ. Και ομολογώ ότι στις περιπτωσεις που συμβαίνει κάτι τέτοιο, περισσότερο τα βάζω με τον εαυτό μου που επιτρέπει σε όλους αυτούς τους λεχρίτες να αναλάβουν την εκπροσώπηση μου, κυρίως σιωπώντας σε διάφορες στιγμές που θα έπρεπε να έχω μιλήσει -βλέπετε στις περιπτώσεις αυτές είναι που παίρνουν θάρρος οι διάφοροι τέτοιοι κόπανοι και αποφασίζουν να γίνουν διάσημοι για δεκαπέντε λεπτά εις βάρος μας. Ή απλά να εκμεταλλευθούν την κατάσταση για το όποιο όφελος μπορεί να έχουν.


Το Δίκτυο, προσφέρεται για να έχουν φωνή όλοι -κάτι που έχουν καταλάβει ήδη πολλοί από τους αυτόκλητους εκπροσώπους ή σωτήρες ή όπως αλλιώς φροντίζουν να αποκαλούν τους εαυτούς τους. Ο καθένας από εμάς έχει και τη δυνατότητα και τα μέσα να βγει και να πει τη γνώμη του, σχεδόν ισότιμα με οποιονδήποτε άλλον. Αν και η ηλεκτρονική δημοκρατία έχει κάμποσα ψωμιά μπροστά της μέχρι να γίνει εφαρμόσιμη και μάλιστα αποτελεσματικά εφαρμόσιμη, ήδη υπάρχουν οι σπόροι για να φυτρώσει κάτι καλό. Όποιος έχει περάσει στο Internet λίγη ώρα παραπάνω, ξέρει ότι υπάρχουν χώροι που το πράγμα δουλεύει πολύ καλά χωρίς σωτήρες, αρχηγούς και εκπροσώπους -αυτοί ενεργοποιούνται μόνο όταν είναι απολύτως αναγκαίο.


Δε θα ήταν ωραίο αγαπητοί μου αναγνώστες, να μπορούμε να διώξουμε και από την καθημερινή μας ζωή όλους αυτούς τους άχρηστους που αποφασίζουν για λογαριασμό μας, κοροιδεύοντάς μας και από πάνω (εκείνο το "το κάνω για σένα" έχει καλύψει χιλιάδες ασχήμιες ανά τους αιώνες); Για άλλη μια φορά -και πείτε με χαζορομαντικό- το μοντέλο του Δικτύου δείχνει ένα παράδειγμα οργάνωσης στο οποίο οι ηλίθιοι δεν έχουν θέση ή εν πάσει περιπτώσει μπορούν να αντιμετωπίστούν με κάποια αποτελεσματικότητα. Γιατί να μην μπορεί να δουλέψει και στον πραγματικό κόσμο το μοντέλο αυτό;


Το ραδιόφωνο παίζει Stranglers (No more heroes), η ώρα είναι 4.00 ξημερώματα Δευτέρας 13 Οκτωβρίου και το τριακοστό τέταρτο S.N.A.F.U., έχει επέτειο με την καλή του και της στέλνει virtual φιλιά. Καλή σας εβδομάδα.

No comments:

Post a Comment