Δύο είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν τις τελευταίες δέκα μέρες το Δίκτυο -αν μάλιστα δεν είχε προκύψει το θέμα της αυτοκτονίας της κοπέλλας, το ένα από αυτά θα εμφανιζόταν στο S.N.A.F.U. της προηγούμενης εβδομάδας. Το πρώτο, έχει να κάνει με το σπάσιμο του αλγορίθμου κρυπτογράφησης DES και το άλλο με την κύρηξη του περιβόητου CDA ως αντισυνταγματικού. Αμφότερα σημαντικά για την εξέλιξη των πραγμάτων στο μικρό μας δικτυακό χωριό, αμφότερα νίκες του Internetικού πνεύματος. Κάπως έτσι αρχίζει και πιστεύει ο άνθρωπος στο Θεό.
DES εστί Data Εncryption Standard. Ήτοι, προτυπο κρυπτογράφησης δεδομένων. Ήτοι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ, προτείνει να κρυπτογραφούμε τα δεδομένα μας για να μην κινδυνεύουν από μάτια τρίτων. Μόνο που υπάρχει μια λεπτομέρεια. Ο αλγόριθμος του DES είναι πολύ λίγος για σοβαρή κρυπτογράφηση. Και μια ομάδα ανθρώπων, αποφάσισε να το αποδείξει. Με κίνητρο την αμοιβή 10.000$ της εταιρείας RSA, κάποιοι κρυπτογράφοι έφιαξαν ένα πρόγραμμα που θα έσπαγε τον κώδικα DES. Και προκειμένου να κερδίσουν χρόνο, ζήτησαν τη βοήθεια άλλων χρηστών του Internet. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν χιλιάδες χρήστες οι οποίοι κατέβασαν το πρόγραμμα και, χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές τους παράλληλα, κατάφεραν σε 6 μήνες να σπάσουν τον κώδικα.
Τι σημαίνει αυτό, εκτός από το ότι οι επικεφαλής της ομάδας κονόμησαν 10 χιλιάρικα; Αφ' ενός ότι καλά έκαναν και φώναζαν επι χρόνια οι σοβαροί κρυπτογράφοι σχετικά με την ασφάλεια του DES. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, είχε τους λόγους της να προωθεί έναν αδύναμο αλγόριθμο σαν δυνατό. Αν ήθελαν, θα μπορόύσαν οι ίδιοι να τον σπάσουν, σε κάθε περίπτωση που θα έκριναν ύποπτη. Και όποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ (ή η οποιοαδήποτε άλλη εδώ που τα λέμε), θεωρεί υπόπτους μόνο τους εμπόρους ναρκωτικών ή τους πορνογράφους, καλά θα κάνει να αλλάξει γαλαξία. Πιο σημαντικό όμως, ήταν το ότι το Δίκτυο για άλλη μια φορά έδωσε τη δυνατότητα, να συνεργαστούν άνθρωποι από όλον τον κόσμο σε ένα κοινό project. Κάτι τέτοιο δε θα γινόταν χωρίς το Internet. Και αυτό είναι σημαντικό σε μια εποχή που οι κοινωνικές δραστηριότητες στο Internet τείνουν να υποσκελιστούν έναντι του web site του Mega channel.
Για το CDA (Communications Descency Act), πολύ λίγα έχει να πει κανείς πιά. Η τροπολογία αυτή στοιχειώνει το δίκτυο εδώ και ενάμιση χρόνο, για να καταλήξει να κριθεί σχεδόν παμψηφεί αντισυνταγματική από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στις 26 Ιουνίου 1997. Όλοι έχουν ακούσει για τις βαρύτατες κυρώσεις που προέβλεπε, για τα ιδιαίτερα θολά σημεία του τι θεωρείται άσεμνο και τι όχι και για τις εφέσεις επι εφέσεων του Electronic Frontier Foundation και του American Civil Liberties Union προκειμένου να εμποδιστεί ο κρατικός έλεγχος του Δικτύου. Η απόφαση της 26ης Ιουνίου, δίνει ένα σημαντικό προβάδισμα στους ακτιβιστές (και για να μην είμαστε αιθεροβάμμονες σηματοδοτεί και την ισχύ τους στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον).
Ο μύθος δηλοί ότι αν και οι προσπάθειες για τον έλεγχο του Internet είναι σημαντικές, η άλλη πλευρά, η εκ των έσω, δεν είναι αδύναμη και κυρίως δεν είναι διατεθειμένη να καταθέσει τα όπλα της. Είτε σε επίπεδο απλών χρηστών -όπως στην περίπτωση του DES- είτε σε επίπεδο οργανώσεων -όπως στην περίπτωση του CDA- οι δικτυοπολίτες οργανώνονται, συνασπίζονται και κάνουν ο,τι μπορούν προκειμένου ο χώρος τους να μην αλωθεί από τους νόμους του πραγματικού κόσμου. Και αυτό, όχι τόσο από διάθεση να είναι παράνομοι, όσο από διάθεση να αυτοδιαχειριστούν τον τελευταίο ελέυθερο χώρο πάνω στη Γη. Τον εικονικό χώρο των δικτύων, του Γκίμπσον και των χάκερς. Και η μέχρι τώρα κατάσταση, δείχνει ότι τα δίκτυα αυτοδιοικούνται καλύτερα από τις πραγματικές κοινωνίες.
Θα ήταν ανόητο να πιστέψει κανείς ότι όλα τα προβλήματα του Δικτύου λύθηκαν -αν και η ζεματισμένη απάντηση του Λευκού Οίκου για το CDA, αξίζει κορνιζάρισμα. Οι κυβερνήσεις θα επανέλθουν, τόσο στο θέμα της κρυπτογράφησης, όσο και στο θέμα της λογοκρισίας. Όσο το Internet διοικείται από τους ρέμπελους (κάπως έτσι βλέπουν τα πράγματα οι της "ηθικής πλειοψηφίας" στις ΗΠΑ και αλλού) δε θα μπορέσει να γίνει το όχημα των εμπόρων. Αυτών που για ένα μπανεράκι μερικά εκατοστά θα πουλήσουν γη και ύδωρ, θα ισοπεδώσουν κάθε αίσθηση πολιτισμού και επικοινωνίας και θα μετατρέψουν ένα μέσο διαφορετικό σε μια τηλεόραση τόσο χάλια, όσο και αυτή που βλέπουν κάθε βράδυ στο σπίτι τους. Και οι κυβερνήσεις που έχουν επενδύσει στους εμπόρους αυτούς, κάθε άλλο παρά θέλουν κάτι τέτοιο.
Για να μνημονεύσουμε τους παλιούς αριστερούς -μια και δεν τους μνημονεύει κανείς πιά- ο αγώνας συνεχίζεται. Ας ευχαριστηθούμε όμως και αυτά τα πρώτα καλά μαντάτα. Δεν είναι και λίγο εδώ που τα λέμε, μια κυβέρνηση να σπάει τα μούτρα της τόσο θεαματικά και μάλιστα προς όφελος μιας κοινότητας που πολύ θα ήθελε να εξαφανίσει. Χώρια που σε θέματα δικτύων, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δίνει το παράδειγμα και στον υπόλοιπο κόσμο -ένα δεδικασμένο σαν αυτό, θα δημιουργήσει συζητήσεις παγκόσμια. Και ελπίζουμε ότι οι συζητήσεις αυτές θα οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο. Αν πάντως θέλετε κάποιες περισσότερες πληροφορίες για το θέμα του CDA, δοκιμάστε τη σελίδα του ACLU (στη διεύθυνση http://www.aclu.org/) ενώ για το θέμα του DES, καλύτερη πηγή είναι η εταιρεία RSA, στη διεύθυνση http://www.rsa.com/. Και εις ανώτερα, παιδιά :-))))
Το ραδιόφωνο παίζει Who (I'm free), η ώρα είναι 11.36 βράδυ Κυριακής 29 Ιουνίου και το εικοστό πρώτο S.N.A.F.U. πάει να φιάξει ένα κείμενο πολύ σημαντικό για την καρριέρα του. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment