Thursday, January 27, 2011

(2/3/97) Περί virtual communities και ηλιθίων.



Πολλά και ενδιαφέροντα αυτή την εβδομάδα στο μικρό μας δικτυακό χωριό. Η British Telecom μας έκανε ποδαρικό (δια της Space Hellas), η έκθεση Internet Show της Compulink φέτος ήταν για πρώτη φορά πραγματική έκθεση με 23 περίπτερα, το peering Forthnet-ΟΤΕnet έγινε πραγματικότητα και το καινούριο Wired μιλάει για τα ακόμα πιο νέα media. Θα μπορούσε κανείς να γράψει από ένα ξεχωριστό S.N.A.F.U. για το καθένα, όμως ο γράφων θα μείνει εκτός επικαιρότητος μια και υπάρχει ένα θέμα που με απασχόλησε περισσότερο. Και αυτό είναι το θέμα των online communities και γενικά του communal spirit. Δεν μου έρχεται κανένας πολύ δόκιμος τρόπος να το αποδώσω στα ελληνικά οπότε θα αρκεστώ σε ένα "πνεύμα κοινότητας" που μάλλον είναι ατυχές.


Οι κάπως πληροφορημένοι περι τα αμερικάνικα online κόλπα θα έχουν ακούσει -έστω- το WELL. Απόρροια του Whole Earth Review (έντυπο που για την περίοδο 1980-1985 αποτέλεσε το όχημα για την έκφραση των φιλελεύθερων της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ), το Whole Earth 'Lectronic Link, από την ίδρυση του το 1985 ώς σήμερα, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα "συνεύρεσης" ανθρώπων μέσα σε αυτό το πράγμα που πολύ εύστοχα ονομάζει ο John Quarterman "Matrix" και όλοι οι υπόλοιποι, Δίκτυο (εξαιρούνται οι δημοσιογράφοι που επιμένουν να το απόκαλούν "κυβερνοχώρο" για κάποιο λόγο που μόνο αυτοί γνωρίζουν).


Τι είναι το WELL; Αν πρέπει να το περιγράψει κανείς τεχνικά, αρκεί να το αποκαλέσει conferencing system. Μπαίνεις και μιλάς -κάτι σαν τα forums και τα conferences των παλιών BBS -όσοι θυμούνται τι είναι BBS τώρα με τα Microsoft Comic Chat κλπ... Παρεμπιπτόντως, το WELL δούλευε σαν BBS -με πρόσβαση dialup- αν και πλέον υπάρχει και η δυνατότητα πρόσβασης μέσω web. Μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση http://www.well.com (ενεργό link θα βρείτε στο τέλος της σελίδας αυτής) και με την πρώτη επαφή θα καταλάβετε ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Ίσως θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς μια πολύ κυριλέ BBS αν και η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από το κυριλίκι των μελών του (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και μερικοί από τους πιο επώνυμους Δικτυοπολίτες όλου του πλανήτη).


Το WELL έφερε στην online κοινότητα το πνεύμα της κοινότητας. Τα μέλη του δημιούργησαν κυριολεκτικά ένα χωριό με γειτονιές/περιοχές συζητήσεων όπου τα θέματα, μόνο αφετηρία είχαν τους υπολογιστές. Αυτό που απασχολούσε ήταν το μέλλον και αν εξαιρέσει κανείς πολύ συγκεκριμένα conferences, η αίσθηση μιας νέας εποχής για την επικοινωνία ήταν (και είναι) ευδιάκριτη παντού. Οι πιο προχωρημένες, ευφάνταστες, πρωτότυπες, εμπνευσμένες ιδέες της δεκαετίας του '80 συζητήθηκαν -και συχνά γεννήθηκαν- μέσα στο WELL.


Παραπλήσια ιδέα είναι και αυτή που έχει υλοποιήσει στη διεύθυνση http://www.minds.com ο Howard Rheingold, συγγραφέας, αρθρογράφος και από τους κύριους ευαγγελιστές της Virtual Reality. Απολαυστικός στο διάβασμα, επίσης από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με το WELL και από τους πιο γνωστούς Δικτυπολίτες, ο Rheingold έχει φιάξει άλλο ένα εικονικό χωριό, όπου ο καθένας μπορεί να γίνει μέλος δωρεάν και να συμμετάσχει σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Κοινό και εδώ, το πνεύμα της κοινότητας. Και αυτό είναι που ενδιαφέρει το S.N.A.F.U. μια και απουσιάζει από την ελληνική υλοποίηση του web.


Έχω πει/γράψει πολλές φορές ότι το web δεν είναι και η καλύτερή μου. Επειδή όμως τείνει να γίνει η μελλοντική ενσάρκωση του Δικτύου, είναι μάλλον κουτό να εμπλακεί κανείς σε αυτό το debate ξανά. Ειδικά όταν βλέπεις υλοποιήσεις σαν αυτή του WELL και του Electric Minds (έτσι λέγεται το online "club" του Rheingold) οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι το web, μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω από απλά μια έκθεση περιεχομένου, έστω και πολύ καλού. Αν ο άνθρωπος έχει μια ανάγκη -όπως είχαν επισημάνει πλειστάκις οι σοφοί της αρχαίας Ελλάδας- για κοινωνικότητα, για επαφή, για δράση, τα online communities μπορούν να δώσουν μια απάντηση οικουμενική και διαρκή. Και χωρίς το κόστος του dialup στην άλλη άκρη του κόσμου. Το web μπορεί να γίνει μια τεράστια BBS διατηρώντας το βασικό καλό μιας BBS. Την αίσθηση της λέσχης, της κοινότητας, του "εμείς".


Ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, που το πνεύμα του καφενείου είναι πιο ζωντανό από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, η δυνατότητα αυτή, υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό. Ο έλληνας, θέλει δε θέλει, έχει από μέσα στο DNA του το επικοινωνείν σε παρέες. Θέλει να μιλάει -ενίοτε μάλιστα θέλει και να ακούει- και αυτό φαίνεται από το ότι για τους περισσότερους έλληνες, Internet σημαίνει IRC, λίστες και Usenet. Ένα τέτοιο virtual χωριό, θα μπορούσε να φέρει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους κοντά στο Δίκτυο και ταυτόχρονα να δώσει στο Δίκτυο αυτό που του λείπει. Την αίσθηση της πραγματικής επικοινωνίας.


Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις, ήταν η επίσκεψη μου -μετά από υπόδειξη ενός φίλου- στις "web σελίδες" ενός θλιβερού μαλάκα ο οποίος θεώρησε ότι η γνώση λίγου (και εννοώ ΛΙΓΟΥ) HTML κώδικα του δίνει το δικαίωμα αφενός μεν να εκθέσει σε όποιον τύχει να περνάει από εκεί γύρω την αγραμματοσύνη του, αφ' ετέρου δε να υποσχεθεί στους επισκέπτες ότι θα θάψει όσο περισσότερο μπορεί τους ομοφυλόφιλους, τους Εβραίους και τους Τούρκους. Και φυσικά, δεν υπαινίσσομαι σε καμμιά περίπτωση ότι πρέπει να αρχίσουμε να λογοκρίνουμε τους εν Δικτύω συνανθρώπους μας, όσο βιβλικά ανέραστοι ή ανυποψίαστοι και να είναι.


Λέω όμως ξεκάθαρα ότι μια και το Internet μας στεγάζει όλους, η διαφορά σε τυφλώνει. Από τη μία, έχουμε κάποιους που εδώ και 12 χρόνια αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν, όποιοι και να είναι, σε ο,τι και να πιστεύουν, σε όποια γλώσσσα και να μιλάνε, με μόνο κριτήριο τα ίδια τους τα λόγια και από την άλλη κάποιους που προσπαθούν να μεταφέρουν μέσα στο Δίκτυο ότι πιο χαμηλό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ράτσα από την εποχή του Κρομανιόν και δώθε, θεωρώντας μάλιστα ότι έτσι βοηθάνε τη χώρα τους, τη θρησκεία τους ή τη σεξουαλική τους ζωή. Σε εμάς μένει -όπως πάντα- η ευθύνη να καταλάβουμε το τι είναι αυτό που θα κάνει το Internet -αλλά και τον κόσμο μας- καλύτερο. Ίσως τα virtual communities να πετύχουν αυτό που κανένα άλλο μέσο δεν έχει πετύχει: Να φέρουν τους ανθρώπους κοντά. Να ευχηθούμε να τα δούμε και στην Ελλάδα; Ή να προσπαθήσουμε να τα φιάξουμε εμείς;


Για όσους θέλουν να ρίξουν μια ματιά στα παραπάνω, οι διευθύνσεις είναι http://www.well.com για το WELL και http://www.minds.com για το Electric Minds του Howard Rheingold. Τη διεύθυνση του μικρόνοα θα μου επιτρέψετε να την κρατήσω για τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνει και hits, έτσι δεν είναι;


Το ραδιόφωνο παίζει Jimmy Hendrix (All alone the watchtower), η ώρα είναι 10.22 βράδυ Κυριακής 2/3/97 και το τέταρτο S.N.A.F.U. πάει για δουλειά. Καλή σας εβδομάδα.

No comments:

Post a Comment