Sunday, January 30, 2011

(3/8/97) Περί ειδικού τύπου -μέρος (β)



Ο νέος χρήστης λοιπόν, αρχίζει να γίνεται παλιός. Και αρχίζει να ζητάει μια πληροφόρηση παραπέρα. Θέλει να μάθει τι υπάρχει πίσω από τους servers, πως μπορεί να φιάξει τις δικές του σελίδες, πως μπορεί να κάνει μια αναζήτηση της προκοπής μέσα στο χάος της αταξινόμητης πληροφορίας, τι θα συμβεί αν κάποιος μπει και κάνει τις σελίδες του καλοκαιρινές, πως θα μπορέσει να βρει mailing lists που δε συμπεριλαμβάνονται στο ευρετήριο του Liszt.com και ένα σωρό άλλα πράγματα. Επίσης θα θελήσει να μάθει τι συμβαίνει με τους παροχείς στην Ελλάδα, τι συμβαίνει με το Internet στα Πανεπιστήμια και αρκετά άλλα που συνήθως δε θίγονται επειδή θα διαταραχθούν οι ισορροπίες μεταξύ περιοδικών/ISPs (εν ολίγοις, διαφήμιση τέλος).


Μόνο που ο χρήστης που θα αρχίσει να έχει τέτοιες ανάγκες, δεν πρόκειται να στραφεί στα περιοδικά για να τις καλύψει. Έχει μάθει να χρησιμοποιεί το Internet, έχει δικτυωθεί (χα!) με κάποιους άλλους χρήστες, έχει κάνει τις βόλτες του στη Στουρνάρη, έχει βρει και τον οικογενειακό του γκουρού και απαντάει τις ερωτήσεις του από εκεί. Έτσι, τα περιοδικά χάνουν έναν τύπο αναγνώστη. Μόνο που δεν τα απασχολεί, μια και στη θέση του κάθε έμπειρου -πλέον-, έχει μπει ένας νέος με τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες (τι σημαίνει Bcc, τι είναι ένα listproc κλπ). Και το κέφι συνεχίζεται.


Από την άλλη μεριά, ο πιο casual και μοδάτος χρήστης, δεν πρόκειται να ασχοληθεί καν με τα ειδικά περιοδικά για το Internet. Τα lifestyle περιοδικά που διαβάζει, θα φροντίσουν να του δώσουν κάποιες από τις πληροφορίες που θέλει προκειμένου να κάνει τα βασικά μέσα στο Δίκτυο -hot sites κλπ- ενώ υπάρχουν και οι μόνιμες στήλες των εφημερίδων για μια πιο έγκαιρη ενημέρωση. Υπάρχει βέβαια και το θέμα του κατά πόσον η ενημέρωση αυτή είναι και έγκυρη, όμως -όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο- για την υγρασία θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Το ζουμί είναι ότι αν δεν πιάνεις τους πιο έμπειρους, άν δεν πιάνεις τους πιο τυχαιους, αν δεν πιάνεις τους πιο μεγάλους, τι άλλο σου μένει εκτός από τους νέους;


Εδώ και μερικούς μήνες -3 για να είμαστε και ακριβείς- συνεργάζομαι με ένα περιοδικό που επικεντρώνεται περισσότερο στην πιο "βαριά" πλευρά του Δικτύου. Χωρίς να είναι καθαρόαιμα τεχνικό, αγγίζει τεχνικά θέματα ενώ παράλληλα προσεγγίζει το Δίκτυο από τη μεριά του χρήστη που γνωρίζει. Διαθέτει μια προεγκατεστημένη βάση αναγνωστών αρκετά συμπαθητική για την ηλικία του και για το ύφος του και προχωρεί πολύ καλά ευχαριστώ. Με μια διαφορά: είναι newsletter και δεν πάει στο περίπτερο. Τι σημαίνει αυτό; Μικρό κόστος, έλλειψη χρώματος, λίγες σελίδες, λίγες διαφημίσεις. Πολύ καλό για αυτό που είναι, όμως τι ψάρια θα έπιανε αν πήγαινε στο περίπτερο με 100 σελίδες και με ανάγκη να πουλήσει 10.000 τεύχη για να ζήσει; Υπάρχει η αγορά για να το συντηρήσει;


Το ερώτημα αυτό ξεκινάει βέβαια μια σειρά από ερωτήματα. Πού βρίσκεται η αγορά αυτή τη στιγμή; Πόσο μεγάλη είναι, τι επιπέδου είναι και τι ανάγκες έχει; Πόσοι είναι οι χρήστες του Internet, πόσοι έρχονται κάθε μήνα και πόσο κάθονται στο Δίκτυο; Τι κάνουν online και τι σκοπεύουν να κάνουν; Τι είδους πληροφόρηση ζητούν και από που την παίρνουν; Πόσα περιοδικά αγοράζουν, πόσες ώρες κυκλοφορύν στο Δίκτυο και γιατί; Βλέπουν αυτό που συμβαίνει σαν την επανάσταση που είναι ή απλά έχουν βρει ένα χόμπυ για να περνάνε την ώρα τους; Επικοινωνούν; Συναλλάσονται; Πληροφορούνται; Διασκεδάζουν; Ενδιαφέρονται; Πλήττουν;


Έχω τη βεβαιότητα ότι οι πιο πολλοί που σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν το Δίκτυο για να βγάλουν λεφτά (και μεταξύ αυτών και οι εκδότες του "ειδικού" τύπου) δεν έχουν θέσει σοβαρά τα ερωτήματα αυτά. Και ακόμα και αν τα έθεσαν, δεν τα απάντησαν. Πώς αλλιώς να εξηγήσω το περιεχόμενό τους και την επιμονή τους να αγνοούν ένα σωρό σημαντικά θέματα που οι χρήστες συζητούν μεταξύ τους με κάθε ευκαιρία; Αν το Δίκτυο δημιουργεί γύρω του μια κοινωνία, ένα χώρο που προεκτείνεται από το virtual και εισχωρεί στο πραγματικό, τα περιοδικά βρίσκονται στο περιθώριο του χώρου αυτού. Και φυσικά εισπράττουν και τα ανάλογα.


Οι αλλοδαποί συνάδελφοι έχουν καταλάβει ότι "κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ". Και έχουν κινηθει ανάλογα. Υπάρχουν περιοδικά που ασχολούνται με τους πιο νέους χρήστες, περιοδικά καθαρά χρηστικά, καθαρά τεχνικά, βαρέως τεχνικά και αποκλειστικά "κουλτουριάρικα". Και κάποια που συνδυάζουν παραπάνω από μια όψεις με τρόπο πολύ έξυπνο. Μη βιαστείτε να πείτε ότι "εκεί είναι πολλοί" ή ότι "αυτοί ξέρουν το Δίκτυο από παλιά". Η αγορά αυτή άνοιξε πριν από πέντε -το πολύ- χρόνια διεθνώς, άρα οι πιο παλιοί είναι το πολύ 6-7 χρόνων. Αυτό που τους κάνει να κινούνται σωστά είναι η έξυπνη εκτίμηση της αγοράς -όχι η παλαιότητα. Ούτως ή άλλως, στο Internet όλοι νέοι είμαστε...


Το ραδιόφωνο παίζει Beatles (Penny Lane), η ώρα είναι 8.51 βράδυ Κυριακής 3 Αυγούστου και το εικοστό έκτο S.N.A.F.U. ζεσταίνεται ιδιαιτέρως. Καλή σας εβδομάδα.

No comments:

Post a Comment