Την προηγούμενη εβδομάδα, φίλος του S.N.A.F.U. και συνάδελφος στον "πραγματικό" κόσμο, έστειλε ένα mail που με έβαλε σε σκέψεις -αυτός είναι και ο λόγος που γράφω γι αυτό σήμερα. Χωρίς να θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες, το ζουμί της όλης κουβέντας, είχε να κάνει με την πρόταση να συμμετάσχω σε ένα online περιοδικό, το οποίο "εκδίδει" κάποιος από τους content providers του ελληνικού web. Το συγκεκριμένο μαγαζί, έχει κάνει πολύ καλές δουλειές (τόσο από πλευράς περιεχομένου, όσο και από πλευράς αισθητικής) και webmaster εκεί είναι ένας πολύ καλός φίλος από το χώρο του Internet.
Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση με έβαλε σε σκέψεις, μια και στο παρελθόν ο chief του μαγαζιού μου το είχε προτείνει και απευθείας. Όπως και τότε, προτίμησα και τώρα να αρνηθώ και ο προβληματισμός μου παραμένει ο ίδιος. Αν και -όπως γνωρίζετε αφού διαβάζετε αυτό που διαβάζετε- είμαι οπαδός της online γραφής, πιστεύω ότι το να υπάρξει ένα ολόκληρο περιοδικό μόνο στο web, δεν είναι ακόμα τόσο ώριμη ιδέα. Και αν αυτό σας ακούγεται λίγο οξύμωρο προερχόμενο από κάποιον που αφιερώνει χρόνο σε εβδομαδιαία βάση προκειμένου να κάνει κάτι παραπλήσιο, διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε το σκεπτικό μου.
Τα κείμενα που διαβάζετε, ξεκίνησαν πριν από εννέα μήνες περίπου, κυρίως επειδή υπήρχαν πράγματα που ήθελα να γράψω και που τα έντυπα με τα οποία συνεργάζομαι δεν ήταν πρόθυμα να στεγάσουν. Είτε επειδή μου αρέσει από καιρού εις καιρόν να ρίχνω και κανά μπινελίκι, είτε επειδή κάποια θέματα σηκώνουν περισσότερη ανάλυση από τον -περιορισμένο- χώρο που διαθέτουν τα περιοδικά, είτε επειδή μερικές φορές οι συνειρμοί μου είναι λίγο δύσκολο να ακολουθηθούν από έναν νορμάλ αναγνώστη (πόσο δε μάλλον από έναν αρχισυντάκτη ή διευθυντή σύνταξης), θέλησα να έχω ένα online βήμα, από το οποίο να λέω τα πράγματα που με έκαναν να σκεφτώ την εβδομάδα που πέρασε.
Παράλληλα, ήταν και ένα στοίχημα με το Internet, το οποίο είχε σκοπό να απαντήσει στο αν το Δίκτυο μπορεί να λειτουργήσει μόνο του σα μέσο. Ξέρω ότι σε κάποια πράγματα λειτουργεί και μάλιστα πολύ καλά -ρωτήστε τους ανθρώπους του sport.gr γι' αυτό (αν δεν το ξέρετε και είστε fan των αθλητικών, πηγαίνετε στη διεύθυνση http://www.sport.gr/) όμως είχα την περιέργεια να τσεκάρω και κάτι που να μην πατάει σε ένα θέμα τόσο δημοφιλές όσο τα σπορ. Είχα και κάποια sites που μου άρεσαν πολύ και που έπαιζαν στο ίδιο μοτίβο, οπότε είπα "γιατί όχι;". Αν μη τι άλλο, το χώρο τον είχα, ο κόπος που απαιτείται δεν είναι σημαντικός και η επιθυμία να γράφω, μου είναι ούτως ή άλλως μόνιμη.
Το στοίχημα ακόμα δεν έχει καρδηθεί ή χαθεί -το S.N.A.F.U. είναι σε εξέλιξη και οσονούπω πρόκειται να δοκιμάσει την τύχη του και στο χαρτί. Αυτό όμως που διεπίστωσα, είναι ότι μια τέτοια προσπάθεια, δύσκολα θα μπορούσε να στηρίξει ένα κανονικό περιοδικό, με πολλούς συνεργάτες και με κάποια έξοδα που τρέχουν. Σίγουρα δεν έχουμε το κόστος παραγωγής ενός περιοδικού, σίγουρα έχουμε πολύ πιό γρήγορη ανταπόκριση στα τεκταινόμενα, σίγουρα έχουμε τη δυνατότητα επικοινωνίας σε υπερθετικό βαθμό. Αυτό μας κάνει ανταγωνιστικούς και πιθανόν καλά άλογα για να ποντάρει κάποιος επάνω μας. Το ερώτημα είναι, όμως: Αν ποντάρει κάποιος επάνω μας τί έχει να κερδίσει;
Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες κάποιων (κυρίως μαρκετάδων) να πείσουν ότι είμαστε πολλοί, δεν είμαστε. Επιπλέον, δεν είμαστε ομοιογενείς, έχουμε ένα ολόκληρο web που μας δίνει εναλλακτικές λύσεις όταν κάτι δε μας πολυαρέσει, ζούμε σε ένα μέσο -ακόμα- εξαρτημένο από τους υπολογίστές και είμαστε ένα περιθώριο, που όσο και να προσπαθούν οι ανωτέρω κάποιοι να το κάνουν φιλικό στον πολύ κόσμο, δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά. Και η ανταπόκριση των εταιρειών στο να βάλουν πραγματικά λεφτά στο εν Ελλάδι Δίκτυο (και δεν εννοώ κάτι bannerάκια που βλεπουμε αραιά και πού) επιβεβαιώνει -ΙΜΗΟ- αυτό ακριβώς.
Κάνουμε την πλάκα μας, βγάζουμε τα απωθημένα μας και παράλληλα εξερευνούμε έναν νέο κόσμο, έναν κόσμο που θα είναι σίγουρα μέρος της καθημερινότητας των παιδιών μας. Από αυτό, μέχρι το σημείο να έχουμε στα χέρια μας ένα μέσο τόσο βιώσιμο που να αξίζει τον κόπο να βάλει κανείς πολλά λεφτά, απέχουμε πολύ. Και μας αρέσει, δε μας αρέσει, οι πιό πολλοί που είναι στο Δίκτυο και δεν είναι σαν κι εμάς, είναι είτε από περιέργεια, είτε από διάθεση να δείξουν προχωρημένοι. Σε καμμιά περίπτωση δεν είναι ακόμα η κρίσιμη μάζα που θα στηρίξει ένα online περιοδικό και που θα μπορέσει να δημιουργήσει μια νέα σχολή δημοσιογραφίας. Αν το παλαίψουμε, μπορεί να γίνει σε ένα χρόνο ή σε δύο. Προς το παρόν όμως, το Δίκτυο ανήκει ακόμα σε κάποιες μειοψηφίες με περίεργες διατροφικές συνήθειες, περίεργη εμφάνιση και παράξενα γούστα.
Το ραδιόφωνο παίζει Funkadelic (One nation under a groove), η ώρα είναι 2.58 μεσημέρι Κυριακής 2 Νοεμβρίου και το τριακοστό έβδομο S.N.A.F.U. σας αφήνει για να μιλήσει λίγο στο τηλέφωνο με την καλή του. Καλή σας εβδομάδα και -τουλάχιστον από πλευράς καιρού- καλό χειμώνα.
No comments:
Post a Comment