Ανησυχίες, πολλές ανησυχίες αυτή την εβδομάδα. Αν και υποτίθεται οτι έπρεπε να μας συνεπάρει το πνεύμα των Απόκρεω, ο γράφων ένοιωσε οτι επρόκειτο για τις πιο χλιαρές Απόκριες που έχει περάσει. Τώρα, οι ίδιες οι Απόκριες φταίνε, οι εμείς κάτι πάθαμε; Και τα δύο μάλλον. Το συγλονιστικώτερο πράγμα που συνέβη πάντως αυτές τις μέρες, ήταν το οτι τελείωσα το βιβλίο "Where Wizards Stay Up Late" των Katie Hafner και Matthew Lyon απο τις εκδόσεις Simon and Schuster. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Διαβάστε και θα δείτε. Ίσως.
Το βιβλίο, μιλάει για το Δίκτυο. Και συγκεκριμένα για το ξεκίνημά του, από την εποχή του χτισίματος του ARPANET (του �προγόνου� του Internet) φτάνοντας μέχρι σήμερα. Οι wizards για τους οποίους μιλάει, δεν είναι οι wizards που λένε τα Windows 95 αλλά οι επιστήμονες που σχεδίασαν, έστησαν και φρόντισαν το ARPANET απο τη γέννηση του το 1969 μέχρι το 1989 που βγήκαν και οι τελευταίες πρίζες του. Αν το Internet σας ενδιαφέρει, διαβάστε το οπωσδήποτε. Αν μη τι άλλο γιατί λίγη ιστορία δε βλάπτει. Μόνο που δεν είναι αυτός ο σημαντικός λόγος.
Το Internet δεν είναι δίκτυο μηχανών. Σοβαρή διαπίστωση θα μου πείτε. Δεν είναι όμως ούτε δίκτυο ανθρώπων. Είναι ένα οργανικό σύνολο, άθροισμα των δυνατοτήτων των ανθρώπων, ενισχυμένων απο τις μηχανές. Αυτό είχε οραματιστεί ο J.C.R. Licklider, ο άνθρωπος που με την εργασία του στο ΜΙΤ με θέμα τη "symbiosis" ανθρώπων και μηχανών, έβαλε το όραμα για τη δημιουργία αυτού που σήμερα λέμε Internet. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Licklider και αν το διαβάσει κανείς θα δει οτι δε θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο σε κανέναν άλλον.
Το Δίκτυο δε φιάχτηκε σαν η απάντηση στο ψυχροπολεμικό παραλήρημα των αμερικάνων στη δεκαετία του �60. Φιάχτηκε για να εξυπηρετήσει την επιστημονική κοινότητα. Το οτι τα γεράκια του Πενταγώνου είδαν σε αυτό μια χρήση από αυτές που η αρρωστημένη φαντασία των καραβανάδων κάθε εθνικότητας συνηθίζει, δε μειώνει στο ελάχιστο τόσο την ανάγκη που το δημιούργησε, όσο και τη χρήση που έγινε και που κορυφώνεται ως σήμερα. Βλέπετε, ο,τι και να κάνουν οι απανταχού κρετίνοι, το καλό πνεύμα πάντα θα υπάρχει πίσω από κάτι που δημιουργήθηκε ακριβώς λόγω αυτού του καλού πνεύματος.
Τα ξενύχτια, οι αγωνίες, οι χαρές, οι ικανοποιήσεις, τα άγχη, τα οράματα, τα πάθη όλων αυτών των ανθρώπων, των ανθρώπων που έκαναν το βήμα πάνω απο το χάος, χτίζοντας τη γέφυρα καθώς προχωρούσαν υπάρχουν ακόμα εκεί, στριμωγμένα στα routing tables των routers, στα headers των πρωτοκόλλων, στους καταχωρητές των μνημών, στα σχόλια των προγραμμάτων. Είναι γραμμένα σε assembly, σε C, σε γλώσσα μηχανής, σε scripts, σε logs, σε MOTD�s. Είναι κρυπτογραφημένα στα σκουπίδια που βγάζουν τα modems όταν συνδέονται. Είναι το πνεύμα μέσα στη μηχανή που ο άνθρωπος την κάνει να δουλέψει υπέρ του. Είναι τα γράμματα που εμφανίζονται στην οθόνη απο κάποιον άγνωστο στο IRC, το μήνυμα απο μια λίστα που δίνει την απάντηση σε ένα παλιό ερώτημα.
Είναι ακόμα η επιθυμία εκείνων των ανθρώπων, να γίνει ο άνθρωπος μέρος του Δικτύου, όχι για να χάσει την ανθρωπιά του και να γίνει μηχανή ο ίδιος, αλλά για να δώσει ανθρωπιά στη μηχανή και να επεκτείνει τις δυνατότητές του, έχοντας την όχι υπηρέτη, αλλά συνεργάτη. Χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει, έστρωσαν τα καλώδια που θα γίνονταν οι αγωγοί για να κυκλοφορήσει μέσα τους το Πάθος, η Γνώση, οι Ιδέες, η Εξέλιξη, η Αγάπη για τη Ζωή. Για μια Ζωή που θα χρησιμοποιήσει την επικοινωνία για να γίνει καλύτερη. Και μην ακούσω σαχλαμάρες για το πως εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις τα όνειρα των επιστημόνων. Οι κυβερνήσεις για να το κάνουν, πατάνε στην αδιαφορία ΜΑΣ, στη βλακεία ΜΑΣ, στην ανοχή ΜΑΣ, στη διάθεσή ΜΑΣ για βόλεμα. Και αυτό δε μειώνει ούτε το όραμα, ούτε το έργο ενός αιθεροβάμμονα επιστήμονα. Στο φινάλε, αυτός θα δικαιωθεί από την ιστορία.
Λατρεία της επιστήμης; Κάθε άλλο -ούτως ή άλλως όπως γνωρίζετε, δεν τυγχάνω ακαδημαικός, και η εικόνα που έχω απο τα, ελληνικά τουλάχιστον, ακαδημαικά ιδρύματα κάθε άλλο παρά καλή είναι. Δεν μπορώ όμως να μείνω αδιάφορος μπροστά στη δύναμη του ονείρου. Ούτε μπροστά στην ανθρώπινη προσπάθεια, ειδικά όταν βλέπω τους καρπούς της. Δείτε το κι εσείς. Σταματήστε να κοιτάτε την οθόνη αυτή, και κοιτάξτε το modem σας. Σκεφθείτε οτι αυτή η σελίδα, καθώς και οποιοαδήποτε άλλη απο τις περίπου 150.000.000 σελίδες του web μπορούν να μπουν μέσα στον υπολογιστή σας μέσα απο αυτό το modem. Σελίδες που να σας φέρουν την οποιαδήποτε γνώση ή την επικοινωνία με ένα αγαπημένο σας πρόσωπο ή τη συνεργασία με έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου ή την απάντηση σε αυτό που ψάχνετε εδώ και καιρό. Ή απλά το ενδεχόμενο της συγκίνησης μιας νέας γνωριμίας.
Οι μάγοι που σχεδίασαν το μέσο που χρησιμοποιείτε αυτή τη στιγμή, είναι ακόμα εδώ, ανάμεσά μας. Κάποιοι έχουν γίνει στελέχη μεγάλων εταιρείών, κάποιοι διδάσκουν σε πανεπιστήμια, κάποιοι ακόμα σχεδιάζουν πρωτόκολλα και standards. Κάποιους τους έχετε ακουστά, ίσως και να τους έχετε γνωρίσει κιόλας, σε κάποια λίστα, σε κάποια έκθεση, στο υποβρύχιο της ΕΕΧΙ. Ίσως να τους έχετε δει σε κάποιο αφιέρωμα κάποιου περιοδικού για το Internet. Μόνο που δεν είναι μόνο αυτοί. Είσαστε κι εσείς που από το σπίτι σας ή απο τη δουλειά σας βλέπετε τώρα αυτές τις σελίδες. Και είμαστε κι εμείς που προσπαθούμε να αρθρώσουμε πέντε ψηφιακές κουβέντες, ψάχνοντας μέσα στο χάος αυτό που λέγεται Internet να βρούμε την κοινωνία που τόσο βάρβαρα μας έκοψε ο πραγματικός κόσμος. Με μια διαφορά. Δεν το ψάχνουμε για να τον υποκαταστήσουμε αλλά για να τον ενισχύσουμε. Η πραγματικότητα έχει μια μαγεία που τα δίκτυα ακόμα μόνο να την υποψιαστούν μπορούν. Αν όμως τα δίκτυα γίνουν τα μέσα επικοινωνίας της μαγείας αυτής, τότε θα μιλήσουμε για ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα επιτεύγματα.
Κάντε μια βόλτα απο το περιοδικό MEME στη διεύθυνση http://memex.org/licklider.html ή μέσα απο το Electric Minds που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα στο βιβλίο του Rheingold Tommorow και στο σχετικό με τον J.C.R.Licklider κεφάλαιο. Δείτε ακόμα και τη σελίδα που απαντά στη διεύθυνση http://www.pip.dknet.dk/~pip2258/ihistlist.html και που περιέχει μια από τις πολλές λίστες με πηγές για την ιστορία του Internet. Όχι για να μάθετε πληροφορίες, αλλά για να αφουγκραστείτε τον ήχο της καρδιάς του Δικτύου.
Το ραδιόφωνο παίζει Led Zeppelin (Stairway to Heaven), η ώρα είναι 11.18, Κυριακής 9/3/97 και το πέμπτο S.N.A.F.U. πάει για εντσιλάδα. Καλή σας εβδομάδα και καλή Σαρακοστή.
No comments:
Post a Comment