Thursday, February 3, 2011

(2/9/99) Εν κατακλείδι



Ένας κρύος φθινοπωρινός άνεμος φυσάει τις μέρες αυτές φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Ο ανταποκριτής σας, έκων - άκων μπλεγμένος σε ένα παιχνίδι απολογισμού, περνάει τις μέρες και τις νύχτες του συλλογιζόμενος μια σειρά από πράγματα με το σάουντρακ των τελευταίων (ή έστω των προτελευταίων) τζιτζικιών αυτού του αιώνα, εξ ίσου μπερδεμένος με αυτά αλλά με μια γνώση παραπάνω. Ότι ο χειμώνας είναι προ των πυλών.


Στις αρχές του καλοκαιριού, όλα έδειχναν ότι πλησίαζε μια περίοδος αλλαγών. Και όλοι μιλούσαν για την έκλειψη του ηλίου, για τις επερχόμενες καταστροφές και για τις ανακατατάξεις που θα έρχονταν στον κόσμο μας. Τελικά ίσως είχαν δίκιο -για τους περισσότερους ανθρώπους που γνωρίζει ο ανταποκριτής σας, οι αλλαγές ήρθαν. Και όπως όλες οι αλλαγές, κάποιες ήταν προς το καλύτερο και κάποιες προς το χειρότερο. Ή έστω προς ένα καλύτερο που θα δείξει με τον καιρό.


Τα ίδια λέω κάθε χρόνο; Πιθανόν. Βλέπετε έχω μείνει και εγώ σε εκείνο το σύστημα χρονομέτρησης που αρχίζει από το φθινόπωρο και τελειώνει στο καλοκαίρι -είναι και πιο φυσιολογικό από τις αλλαγές που έρχονται στη μέση της χρονιάς. Όμως καλοί μου φίλοι μερικές αλλαγές είναι φέτος πιο ορατές από ποτέ. Θα τις δείτε -ή ίσως τις βλέπετε ήδη.


Επί δυόμισι χρόνια, συναντιόμασταν εδώ κάθε Δευτέρα, με σχόλια για τα δικτυακά τεκταινόμενα. Το feedback σας ήταν από την αρχή πολύ σημαντικό και μέσα από τα e-mail που ανταλλάξαμε, έμαθα πολλά πράγματα, γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους και αισθάνθηκα αυτό που υποστηρίζω από χρόνια. Ότι το Internet μπορεί να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Σας ευχαριστώ πολύ γι αυτό, φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U.


Διαισθανθήκατε πιθανότατα αυτό που θέλω να πω; Ναι, το S.N.A.F.U. μετά από δυόμισι χρόνια, σταματάει την εβδομαδιαία του παρουσία στο web. Και αυτό, επειδή ο ανταποκριτής σας, νιώθει ότι δεν έχει να πει κάτι παραπάνω, τουλάχιστον όχι αυτή την περίοδο. Στην εισαγωγική σελίδα, σας υποσχέθηκα πριν από πολλές εβδομάδες ότι το S.N.A.F.U. είναι κάτι πολύ προσωπικό. Και σαν τέτοιο, είναι επιρρεπές στα προσωπικά του ανθρώπου που το γράφει. Ξέρετε τι εννοώ, δεν είναι έτσι;


Οι συνθήκες που γέννησαν την ανάγκη για το S.N.A.F.U. είναι εν πολλοίς ακόμα εδώ. Όμως, ο ανταποκριτής σας δεν είναι, φίλες και φίλοι αναγνώστες. Ο φθινοπωρινός άνεμος, φυσάει και παίρνει μαζί του μια ολόκληρη εποχή και πλέον τίποτα δε θα είναι ίδιο. Δε θα ήταν σωστό για το S.N.A.F.U. να παραμείνει ίδιο -θα ήταν ψέματα και δε θέλω να σας πω ψέματα. Προτιμώ λοιπόν να επιφυλαχθώ για λίγο και να επιστρέψω με το νέο S.N.A.F.U. (το οποίο ήδη σχεδιάζεται από κάποιους καλούς φίλους).


Όλα αυτά τα κείμενα φίλες και φίλοι, είναι αφιερωμένα σε εσάς που τα στηρίξατε αυτά τα δυόμισι χρόνια. Θα μείνουν εδώ για να τα διαβάζετε οποτεδήποτε θέλετε και ο ανταποκριτής σας θα είναι πάντα στη διεύθυνση e-mail που ξέρετε, έτοιμος για οτιδήποτε χρειαστείτε. Σύντομα θα τα ξαναπούμε, κάπως διαφορετικά, σε καθημερινή βάση και με τη βοήθεια ενός καλού φίλου. Αν περνάτε από εδώ, κάποια στιγμή θα βρείτε τη σχετική παραπομπή που θα σας μεταφέρει στο νέο S.N.A.F.U. Ως τότε, ο ανταποκριτής σας θα ασχολείται με τη μοτοσικλέτα του (ναι είναι μια ακόμα αλλαγή), με τις νέες συνεργασίες αυτής της σεζόν, με όσες από τις παλιές ισχύουν ή θα ισχύουν και με μερικά πράγματα που βρίσκονται μέσα στο κεφάλι του.


Να είστε καλά φίλες και φίλοι και να τα πούμε σύντομα. Μη ξεχνάτε να ρίχνετε μια βόλτα κατά δω και αν θέλετε, στείλτε κάνα mail για να σας ειδοποιήσω για τις αλλαγές στο S.N.A.F.U. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για τη συμπαράσταση, τα μηνύματα και απλά για το ότι ήσασταν εδώ. Ο καιρός θα ξαναζεστάνει και τότε θα είμαστε πάλι μαζί, έτοιμοι να τα ρίξουμε σε όλους αυτούς που κάνουν τη ζωή μας βαρετή, κουραστική και ανέραστη. Ξέρετε ποιοι είναι και ξέρουν πολύ καλά ποιοι είμαστε.


Το ραδιόφωνο παίζει Lou Reed (Perfect Day -το κομμάτι με το οποίο κλείνουν τα μπαρ), η ώρα είναι 9 παρά δέκα βράδυ Πέμπτης 2 Σεπτεμβρίου και το τελευταίο S.N.A.F.U. ξεκινάει τα τηλέφωνα για την αποψινή νύχτα. Εύχεται στην πρώτη του διορθώτρια, αυτήν που όλοι εσείς μάθατε σαν καλή του ή σαν Ελένη να είναι καλά (όπου και αν βρίσκεται) και ελπίζει γενικώς σε μια καλύτερη αυριανή μέρα. Καλή σας εβδομάδα, μήνα, χρόνο, αιώνα και χιλιετία. Δε θα χαθούμε, έτσι δεν είναι; Έχουμε πολλά να πούμε ακόμα.

(8/8/99) School�s out



Τα γνωστά φίλες και φίλοι. Όπως και πέρυσι και πρόπερσι, έτσι και φέτος ο ανταποκριτής σας θα σας αφήσει για λίγο. Αν και όχι για νησί -τουλάχιστον όχι ακόμα. Η Ελένη επιστρέφει σήμερα από τη Τζιά και κατά πάσα πιθανότητα κάπου θα πάμε, όμως προς το παρόν το S.N.A.F.U. θα παραμείνει στην Αθήνα. Ποιος ο λόγος για τη διακοπή του; Η κούραση φυσικά φίλες και φίλοι. Τι άλλο; Βλέπετε, ο γράφων δεν έσπασε καθόλου τη σεζόν έστω με μια μονοήμερη εκδρομή (μακριά από μας) και έχει αρχίσει να πήζει αγρίως. Τα λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, θυμάστε ε;


Ούτως ή άλλως, όλοι σχεδόν έχουν φύγει. Όσοι δεν έχουν φύγει είναι εδώ και βρίζουν ή ετοιμάζονται να ξαναφύγουν, οι εταιρείες είναι άδειες και τίποτα το άξιο λόγου δε γίνεται. Ως εκ τούτου ή θα σας πρήξω με εντελώς προσωπικά παραληρήματα ή θα σας εκθέτω προβληματισμούς που μου προκύπτουν από αυτά που διαβάζω εσχάτως ή θα σας αφήσω για λίγο. Και νομίζω ότι το καλύτερο είναι το τελευταίο. Αν σας πω ότι από εχθές είμαι μπροστά στον υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια (ένα παιχνίδι για την ακρίβεια), καταλαβαίνετε περί τι βαριεστιμάρας μιλάμε. Και είναι βαριεστιμάρα που έρχεται από κούραση και πήξιμο φίλες και φίλοι.


Εννοείται ότι θα επανέλθουμε δριμύτεροι άμα τη ενάρξει της σεζόν -κάπου στην πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, βία στη δεύτερη. Ως τότε, ο ανταποκριτής σας θα φροντίσει να ξεκαθαρίσει το κεφάλι του και να επιστρέψει με νέο ενδιαφέρον. Όχι για σας -που το ενδιαφέρον είναι δεδομένο- αλλά για όλους αυτούς που μαστίζουν την καθημερινότητά μας. Αν παρ� όλα αυτά, η έκλειψη φέρει την καταστροφή του πλανήτη, μάλλον σας χρωστάω και κάπως θα πρέπει να τα βρούμε σε μια άλλη ζωή. Τέικ κέαρ που έλεγε και ο Δημόκριτος και σας περιμένω το Φθινόπωρο.


Το ραδιόφωνο παίζει Aerosmith (Walk this way), η ώρα είναι 5 παρά δέκα μεσημέρι Κυριακής 8 Αυγούστου και το εκατοστό εικοστό έκτο S.N.A.F.U. μόλις μίλησε με την καλή του και πάει για μπάνιο και φαγητό. Καλή σας εβδομάδα (και όχι μόνο) και σας περιμένω σύντομα εδώ.


(2/8/99) Πεσμένα πράγματα...



Και όμως, παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις διαφόρων τυχάρπαστων, καταφέραμε να φτάσουμε και στον Αύγουστο του 1999 φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Και ο ανταποκριτής σας, πιστός στο ραντεβού του είναι ακόμα και εδώ. Εδώ, σε μια Αθήνα που θυμίζει όλο και περισσότερο τη Νέα Υόρκη. Υγρασία, περίεργες καταιγίδες, μια ζέστη που κάνει τα ρούχα να κολλάνε επάνω σου και να θέλεις να μπεις στο ντους μόλις βγεις από αυτό, κλιματιστικά να στάζουν όπου σταθείς και όπου βρεθείς και κατσαρίδες σε κάθε βήμα.


Πέραν των άλλων διαφορών με τη Νέα Υόρκη βέβαια, υπάρχει το καθαρά ελληνικό φαινόμενο της πλήρους νάρκης σε όλους τους τομείς. Οι εταιρείες έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν, οι στελεχάντζες την έχουν κάνει για διακοπές (με κινητά βεβαίως, μια και υπάρχει και το χρηματιστήριο) και όλες οι συζητήσεις παραπέμπονται για άλλη μια φορά για το Σεπτέμβρη. Δηλαδή για τον Οκτώβρη.


Ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, όπως κάθε καλοκαίρι, το έχει ρίξει στο διάβασμα. Προσπαθεί να αναπληρώσει τα κενά που άφησε το γκάζι του χειμώνα, και είναι χαμένος κάπου μεταξύ του τελευταίου καβαλιστή της Λισσαβόνας, του νομάδα Μπρους Τσάτγουιν, του φλεγματικού Έβελιν Βων, του Νόρμαν Μέιλερ και -φυσικά- του Τέρι Πράτσετ. Σχεδιάζει το web site ενός φίλου και ετοιμάζει κάποια ακόμα πράγματα που θα δείξουν με τον καιρό -μεταξύ των οποίων και το νέο S.N.A.F.U. που έχει πάρει πλέον διαστάσεις σήριαλ.


Κοντολογίς, κλεινόμαστε φίλες και φίλοι. Αν και ο γράφων τυγχάνει υπέρ το δέον κοινωνικός ή για την ακρίβεια, κυρίως λόγω της κοινωνικότητάς του, η περίοδος αυτή είναι εκείνη που πάντα ρίχνει τους τόνους του και προσκολλάται στους φίλους και στον εαυτό του. Ίσως, επειδή κάπως πρέπει να αντισταθμιστεί όλη η εξωστρέφεια της εργάσιμης σεζόν ή ίσως επειδή για να μπορείς να γράψεις, πρέπει να έρθει κάτι και να σου κινητοποιήσει το μυαλό. Και το Internet τελευταίως, έχει αρχίσει να τον απογοητεύει σε αυτόν τον τομέα.


Φυσικά, όχι το ίδιο το Internet. Αλλά όλοι οι περί αυτώ. Όλοι εκείνοι που κατά καιρούς, από αυτές εδώ τις σελίδες έχουν ακούσει ένα σωρό μπινελίκια, όλοι αυτοί που ο ανταποκριτής σας δεν μπορεί να αντέξει και που θεωρητικώς αποτελούν αυτό που λέμε "αγορά του Internet". Θα μου πείτε βέβαια, τώρα τους κατάλαβες και σε απογοήτευσαν; Όχι, αλλά συνήθως το καλοκαίρι μου βγαίνει καλοί μου αναγνώστες. Τι να κάνω;


Ένας καλός φίλος, σε μια περίοδο της ζωής του που ήταν μπάρμαν, έλεγε ότι ένας μπάρμαν για να είναι καλός, πρέπει να έχει αρκετά ρεπό, ώστε να μπορεί να διαβάζει, να βλέπει θέατρο και σινεμά, να κάνει συζητήσεις και να σκέφτεται. Μόνο έτσι μπορεί να είναι ενδιαφέρων σαν τύπος για τους πελάτες του. Είχε δίκιο -φυσικά-, μόνο που το ίδιο ισχύει για όλους τους ανθρώπους και για τα περισσότερα επαγγέλματα. Τουλάχιστον για αυτά που έχουν σαν απαίτηση την επαφή με τους άλλους.


Ως εκ τούτου, ασχέτως με το αν θα υπάρξουν διακοπές ή όχι (κάτι που εξαρτάται κυρίως από το στομάχι της Ελένης), ο ανταποκριτής σας θα συνεχίσει να προσπαθεί να συμπληρώσει τον εαυτό του, με στόχο να γίνει λίγο πιο σπιρτόζος, κυρίως για σας. Ας εκμεταλλευθούμε για λίγο το ότι όλοι αυτοί που μας ενοχλούν, έχουν πάει να ενοχλήσουν τους νησιώτες και ας ασχοληθούμε λίγο με αυτά που πραγματικά μετράνε. Αφορμές θα έχουμε σύντομα αρκετές.


Το ραδιόφωνο παίζει Stevie Wonder (Superstition), η ώρα είναι δύο, ξημερώματα Δευτέρας 2 Αυγούστου και το εκατοστό εικοστό πέμπτο S.N.A.F.U. πάει για διάβασμα -πάλι θα τα λέμε;- ενώ η καλή του είναι στη Τζια, προσπαθώντας να παραβλέψει το στομάχι της και τα προβλήματά του. Καλή σας εβδομάδα και καλό μήνα.

(25/7/99) Περί επενδύσεων



Έχω πάει τις προάλλες που λέτε φίλες και φίλοι, στα γραφεία μιας εταιρείας η οποία ανάμεσα στα άλλα που κάνει, ασχολείται και με τις εκδόσεις. Διόλου πρωτότυπο θα μου πείτε -η μισή Ελλάς είναι ή θέλει να γίνει εκδότις. Βέβαια σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις, μάλλον πιο σωστό θα ήτο να φωνάξουμε �Ζήτω η Ελλάδα η επενδύτρια!� όμως ό,τι και να γίνεται στη Σοφοκλέους, το εκδίδειν, είναι βίτσιο για πολλούς συμπατριώτες μας. Όπως και να� χει, το θέμα μας δεν είναι οι εκδότες. Σε αυτούς μπορούμε να επανέλθουμε κάποια άλλη φορά.


Ο συγκεκριμένος εκδότης όμως, εκτός από τα χάρτινα πονήματά του, εκδίδει και ένα ζεύγος ηλεκτρονικά τοιαύτα. Και όπως καταλαβαίνετε, ο ανταποκριτής σας, πιστός στον όρκο που έδωσε για αμερόληπτη ενημέρωση, έσπευσε να μάθει κάτι παραπάνω για τις εκδόσεις αυτές. Έτσι κι αλλιώς, όλοι στο ίδιο Δίκτυο είμαστε διάτανε -να μην ξέρουμε τι κυκλοφορεί δίπλα μας;


Τι παρατήρησα; Μια ομάδα τεσσάρων ατόμων ως προς το συντακτικό κομμάτι, οι οποίοι παρέα με ένα γουεμπμάστορα που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη (τηλεεργασία ρουλς, οκ) έχουν φτιάξει ένα πονηματάκι που με άνεση θα το χαρακτήριζα διαμάντι. Αντικείμενο οι τηλεπικοινωνίες και η αγορά τους, περιοδικότητα εβδομαδιαία (αν και παίζει και ένα ημερήσιο το οποίο σκάει άτακτα ανάλογα με το αν υπάρχει κάποιο μείζον θέμα) και ύφος ανετότατο -δε θα ζορίσει κανέναν, όσο σχετικός ή άσχετος με το κόλπο των τηλεπικοινωνιών και να είναι.


Εννοείται ότι το σχετικό λινκάκι για να το επισκεφθείτε, υπάρχει στο τέλος της σελίδας (ως συνήθως -δε θέλω να μου την κάνετε λόγω Internetικού ανακλαστικού) -αυτό δα έλειπε να μη σας το δώσω. Όμως το site, το ηλεκτρονικό newsletter που φωλιάζει εκεί -διότι κατά βάση το κόλπο είναι newsletter μέσω e-mail και όχι web- και η συζήτηση με κάποιους από τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω του, μου έβαλαν ιδέες -και διάθεση για μπινελίκια βεβαίως. Μισές δουλειές θα κάνουμε;


Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί τι έχουν ρε σύντροφοι; Το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Κατέβασαν μια καλή ιδέα, έβαλαν κάτω το πόσο θα κοστίσει (που δεν είναι και κανένα τραγικό ποσό), το ξεκίνησαν και πόνταραν στο ότι άμα είναι καλό, η αγορά θα αρχίσει να το συντηρεί με καμιά διαφημισούλα, καμιά χορηγιούλα, τέτοια πράγματα. Και επειδή εστί δίκης οφθαλμός κλπ κλπ κλπ, η πρώτη διαφήμα, ήρθε και έπεται φαντάζομαι συνέχεια. Όσο για το κοινό, 500 στελέχια της αγοράς που απευθύνεται και άλλοι 2500 χομπίστες, τρελαμένοι και γενικώς τηλεπικοινωνιολογούντες -σιγά που δεν το διαβάζουν και διάφοροι καλοί συνάδελφοι για να παίρνουν ιδέες.


Και έρχομαι τώρα να ρωτήσω. Είναι τόσο δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο και σε άλλους τομείς; Και θα απαντήσω μόνος. Όχι βέβαια, αλλού είναι το πρόβλημα. Ότι σε μια εποχή που ο άλλος σκέφτεται ότι άμα το παίξει το μύριο στη Σοφοκλέους, μπορεί να το κάνει διπλό σε μια μέρα, γιατί να σκεφτεί να πληρώσει τέσσερις δημοσιογράφους και έναν ώθορα για να του φτιάξουν newsletter και να περιμένει και μερικούς μήνες; Επένδυση είναι αυτή;


Βεβαίως, φωτιά στα μπατζανάκια τους που έλεγε και η μητέρα ενός φίλου (ξένη ήταν δεν ήξερε). Διότι η Σοφοκλέους είναι για τώρα, ενώ το άλλο είναι και για μετά -άσε δε, που το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όλοι μας σκοτίζουν τον έρωτα ή μη τι χείρω είπω, για αυτό το έρμο το περιεχόμενο, το οποίο θα υπήρχε, αν έκαναν όλοι αυτό που έκαναν οι άνθρωποι πίσω από το Telecom Weekly. Πότε θα σταματήσουν να μιλάνε και θα αρχίσουν να κάνουν κάτι παραπλήσιο και οι άλλοι που μας έχουν σκοτίσει άραγε;


Το ραδιόφωνο παίζει Peter Hammil (Refugees), η ώρα είναι 10 παρά τέταρτο, βράδυ Κυριακής 25 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό τέταρτο S.N.A.F.U. θα πάει για κάνα ποτάκι -η καλή του εκτελεί καθήκοντα ψυχολογικής υποστήριξης σε αναξιοπαθούσα φίλη. Καλή σας εβδομάδα. Α, και θα το ξέχναγα. Η διεύθυνση που λέγαμε, είναι http://www.gsmcom.com/weekly/. Να πάτε!

(18/7/99) Περί αναγνωσμάτων



Πλησιάζουμε σε περίοδο διακοπών φίλες και φίλοι. Παρά τις προσπάθειες του ανταποκριτή σας να πείσει εαυτόν και αλλήλους για το αντίθετο, το θέρος έχει μπει για τα καλά και σχεδόν όλοι οι γύρω μας, ετοιμάζονται να την κάνουν -σκατά, κάθε καλοκαίρι η ίδια δουλειά γίνεται, τα ίδια πράγματα λέω και τελικά οι περισσότεροι επιδίδονται σε πολύ λιγότερα καλοκαιρινά όργια από όσα θα ήθελαν ή από όσα μας αφήνουν να καταλάβουμε ότι θα επιδοθούν. Του ματς τοκ, φίλες και φίλοι, το πρόβλημα της εποχής μας.


Έλα όμως που μεσούσης της θερινής ραστώνης (ΤΜ), ήρθε στον ανταποκριτή σας η πιο ενδιαφέρουσα (ίσως) πρόταση που του έχει γίνει ως τώρα. 1/4πως σας έχω πει, ψήνεται ένα βιβλίο. Βέβαια τόσον καιρό που ψήνεται θα έπρεπε πλέον να έχει γίνει -για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να έχει καεί- όμως επειδή τόσο εγώ, όσο και ο εκδότης μου είμαστε άνθρωποι του "ό,τι θυμάμαι χαίρομαι", το βιβλίο εξακολουθεί να συζητιέται και να γράφεται (θεωρητικώς ή πρακτικώς).


Ο εκδότης όμως, τυγχάνει κάπως πιο σοβαρός από τον συγγραφέα (άλα τις). Έτσι, είχαμε τις προάλλες μια εποικοδομητική συζήτηση, στις 9 η ώρα το πρωί, (ναι Ματίλντα, *γίνονται* εποικοδομητικές συζητήσεις στις 9 η ώρα το πρωί) και καταλήξαμε ότι η αγορά δε χρειάζεται απλώς ένα βιβλίο με παραληρήματα για το Internet αλλά πολλά τέτοια βιβλία. Και αποφασίσαμε να το βάλουμε μπροστά. Φυσικά, ο ανταποκριτής σας θα είναι ο υπεύθυνος για τη σειρά. Χάου αμπάουτ δατ;


Πέραν κάθε πλάκας φίλες και φίλοι, υπάρχει μια βάση σε όλα αυτά. Και αυτή είναι ότι το Διαδίκτυον στην Ελλάδα, έχει ατυχήσει σε ένα σημαντικό σημείο. Δε διαθέτει ιδεολογικό υπόβαθρο. Ήτοι, δεν έχουν κυκλοφορήσει (εντύπως ή αλλέως πως) οι απόψεις εκείνες που θα εξηγήσουν σε αυτούς που δεν ξέρουν, τι είναι αυτό το πράγμα ή θα πυροδοτήσουν σε αυτούς που ξέρουν, προβληματισμούς σχετικά με το που πάει και πως πάει εκεί που πάει. Έτσι, ο καθένας το παίζει με το αυτί.


Εννοείται ότι ο ανταποκριτής σας είναι πλήρως σύμφωνος με την ιδέα να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, τόσο εντός, όσο και εκτός Δικτύου. Ειδικά δε εντός Δικτύου, που τα πράγματα είναι ακόμα αγνά παρθένα μαλλιά, το να παίζουμε όπως θέλουμε είναι έως και ψυχοθεραπευτικόν. 1/4μως αλλού θέλω να καταλήξω και είμαι βέβαιος ότι οι πιο δικτυωμένοι εξ υμών, το έχετε καταλάβει ήδη.


Το Δικτυακό communal spirit δεν παίζει στην Ελλάδα σύντροφοι και συντρόφισσες. Εκτός απο κάποιες ομάδες σε κάποιες λίστες και ίσως (ίσως) στο IRC, οι περισσότεροι δεν έχουν πιάσει κάβο για το τι εστί Internet και τι κάνεις μέσα σε αυτό. Αρκούνται στο να βλέπουν web, να κατεβάζουν καμιά παλιοτσοντίτσα, άντε και να στέλνουν κάνα mail σε φίλους που σπουδάζουν στα ξένα. Ένα σωρό άλλα, πιο σώψυχα του Δικτύου, περνάνε στο ντούκου. Και όπως ξέρετε, το συγκεκριμένο θέμα, απασχολεί σφόδρα τον ανταποκριτή σας.


Κάτι σαν αυτό που συζητάμε με το δικό μου, μπορεί να βάλει ίσως κάποιο νερό σε κάποιο αυλάκι. Αν κυκλοφορήσουν και στα ελληνικά μερικά αριστουργήματα της διεθνούς κυβερνολογοτεχνίας (ελλείψη καλύτερου όρου), ενδέχεται να δημιουργηθούν ερωτήματα και να βρεθούν απαντήσεις μέιντ ιν Γκρις. Ή στη χειρότερη περίπτωση, ενδέχεται να ακούσουν κάποιοι και μια ιστορία που ως τώρα δεν τους έχει περάσει από το μυαλό ότι υπάρχει. Ο ανταποκριτής σας, υπόσχεται ότι και εκεί, θα κάνει το καλύτερο και το ειλικρινέστερο που μπορεί.


Το ραδιόφωνο παίζει Μάνο Λοίζο (το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας), η ώρα είναι 10.20 βράδυ Κυριακής 18 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό τρίτο S.N.A.F.U. στο σπίτι της καλής του, πάει να δει κανένα εργάκι στο βίντεο. Καλή σας εβδομάδα και κοπανάτε την. ’ντε, και θα προσπαθήσω να μην κάνω κάτι καταπληκτικό χωρίς εσάς. Δε θα είχε πλάκα άλλωστε.

(11/7/99) Περί υποαπασχόλησης



Ο Κώστας, είναι φίλος και αναγνώστης του S.N.A.F.U. εκ των παλαιοτέρων και πιστοτέρων. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, ανταλλάσσουμε απόψεις μέσω e-mail και τους τελευταίους μήνες έχουμε αρχίσει να βρισκόμαστε και in real life. Αντικείμενο -συνήθως- των συζητήσεών μας, το Internet, η αγορά του και το πως μπορεί κανείς να κάνει κάτι ενδιαφέρον, δημιουργικό, προσοδοφόρο ή οτιδήποτε άλλο μέσα σε αυτό. ΟΚ, δεν είναι πρωτότυπο -πολλοί έχουν τέτοιες ανησυχίες. 1/4μως αυτό είναι το δικό μας βίτσιο, τι να κάνουμε;


Ο βασικός προβληματισμός του Κώστα τον τελευταίο καιρό, ήταν αν θα σταματήσει να εργάζεται στην πολυεθνική εταιρεία που εργάζεται ή αν θα ρίξει όλο το βάρος και την ενεργητικότητά του στο site που έχει φτιάξει μαζί με μια παρέα τεσσάρων ακόμα φίλων. Το site τους έχει να κάνει με παιχνίδια υπολογιστών και έχει αρχίσει να προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο του κοινού του Δικτύου, όσο και των εταιρειών που κατασκευάζουν και διανέμουν τίτλους.


Γιατί σας τα λέω αυτά; Επειδή πιστεύω ότι ο Κώστας έκανε πολύ καλά που επέλεξε να φύγει από την πολυεθνική και να ασχοληθεί με το site του. Οι στελεχάντζες της πολυεθνικής, αν και τρε μουραντέν και με άποψη επί παντός επιστητού, έχουν μαύρα μεσάνυχτα από Internet και από τις δυνατότητες που προσφέρει και η αλήθεια είναι ότι περιόριζαν σφόδρα το δικό μου στο να κάνει αυτά που ήθελε. Έτσι, πράττων ορθότατα, τους έγραψε όπου βρήκε πρόχειρα και βγήκε να παίξει στην ελεύθερη πιάτσα.


Το πλέον εκνευριστικό σημείο της εικόνας, είναι ότι σαράντα πέντε μάνατζερ και εξήντα μαρκετάδες (ΤΜ) δεν μποροούν να καταλάβουν πέντε απλά φακτς οφ λάιφ, παρά το γεγονός ότι οι πατεράδες τους έσκασαν αρκετά μύρια σε σχολεία εντός και εκτός των συνόρων. Αντίθετα ο δικός μας, αν και το μόνο του τυπικό προσόν είναι κάποιο πτυχίο προγραμματιστή τύπου ΚΟΡΕΛΚΟ, έπιασε το ζουμί με τη μια και ήδη κινείται προς την κατεύθυνση του να στήσει μια επιτυχία.


Σκέπτεται λοιπόν ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, δεν είναι κρίμα να υπάρχουν κάποιοι Κώστες, που υποαπασχολούνται σε διάφορες μουράτες πολυεθνικές, μόνο και μόνο επειδή οι διευθυντές και οι προιστάμενοί τους, έχουν μάυρα μεσάνυχτα για κάτι; Δε θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να εισακούονται και να έχουν την ευκαιρία να κάνουν αυτό στο οποίο έχουν ταλέντο ή φαντασία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο; Ειδικά από τη στιγμή που η εταιρεία *έχει* ανάγκη αυτά τα οποία μπορούν πραγματικά να κάνουν και θα μπορούσε να τους πληρώσει αδρά για να το κάνουν.


Μπούλσιτ. Οι μαρκέτες προτιμούν να ανταλλάσσουν μέμο και να πηγαίνουν για καφέ στο Deals, να αγοράζουν αμάξια και γκόμενες και να καταστρώνουν χάι στρατηγικές για το πως θα κινηθεί η εταιρεία. Παράλληλα, θεωρούν εαυτούς power users της τεχνολογίας και πιστεύουν κατά βάθος ότι αυτοί θα οδηγήσουν τις εταιρείες τους στον εικοστό πρώτο αιώνα, όποτε και αν έρθει αυτός. Σιγά μην καθήσουν να ασχοληθούν με την ουσία των πραγμάτων.


"Φάτε χώμα γουρουνόκωλοι" παραληρούσε ο Γιώργος ο Πιλάλας, δια στόματος του άλτερ έγκο του, Ζωρζ Πιλαλί. Και καλό είναι να το βροντοφωνάξουν και όλοι οι Κώστες ανά την επικράτεια. Οι ιδέες υπάρχουν, το ταλέντο υπάρχει και ακόμα το Δίκτυο λειτουργεί αρκετά συνεργατικά, ώστε να μπορεί να βρεθεί η κατάλληλη άκρη για να πραγματοποιηθούν οι ιδέες, ακόμα και αν δεν υπάρχει το απαιτούμενο ρευστό. Μάγκες κάντε την και σε πολύ λίγο καιρό, όλοι αυτοί οι κόπανοι θα κάνουν ουρά για να σας ζητάνε αυτόγραφα. Τέικ ιτ φρομ μη, τον ταπεινό σας Δικτυακό ανταποκριτή.


Το ραδιόφωνο παίζει Μουσικές Ταξιαρχίες (το ομώνυμο από τον πρώτο δίσκο), η ώρα είναι οκτώ και είκοσι, απόγευμα Κυριακής 11 Ιουλίου είναι και το εκατοστό εικοστό δεύτερο S.N.A.F.U. πρέπει να γράψει σαν τρελλό, καθώς πέρασε όλο το Σάββατο με την καλή του και τώραδεν προλαβαίνει. Καλή σας εβδομάδα και καλό κουράγιο με τις ζέστες.

(3/7/99) Περί των διαφημιστών (ο καθείς και οι εμμονές του)



Καλώς τους και καλό μήνα. Τι κάνετε εδώ σύντροφοι; Γιατί δεν έχετε διακτινιστεί σε καμιά παραλία; Ελπίζω επειδή δε βρήκατε ακόμα το που θα πάτε και όχι επειδή έχετε εξετάσεις και τέτοια κέρατα. Ο ανταποκριτής σας πάντως, είναι ακόμα εδώ, και αυτό το καλοκαίρι (που λένε και οι Ξύλινοι Σπαθιοί) και αυτό, επειδή πρέπει να δίνει ανταποκρίσεις (εξ ου και το όνομα). Τελευταία ανταπόκριση, από το μέτωπο της διαφήμισης, με αφορμή το Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφήμισης που αισίως έκλεισε φέτος τα δέκα χρόνια του. Να τα εκατοστίσει.


Φυσικά, τα νεύρα του ανταποκριτή σας έγιναν δαντέλα για μια ακόμα φορά καλοί μου αναγνώστες. Και αυτό, επειδή για μια ακόμα φορά απεδείχθη το αυταπόδεικτο. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου σε σχέση με το Internet, που είναι να απορεί κανείς γιατί δεν έχουν εξαϋλωθεί. Αφού έκατσαν πέρυσι και ενέταξαν στο Φεστιβάλ τους την κατηγορία �Internet και Νέα Μέσα� και αφού μας έπρηξαν τα πωσταλένε με διάφορες μεγαλόσχημες παπάρες περί εκσυγχρονισμού (λες και δε μας φτάνουν οι κυβερνητικές τοιαύτες), μάζεψαν τριάντα sites και CD όλα μαζί και έδωσαν το πρώτο βραβείο σε ένα CD.


Μιλάμε για τεχνογνωσία σχετικά με το Internet, έτσι; Και εκεί που λέγαμε ότι φέτος θα ήταν καλύτερα, βλέπουμε 18 συμμετοχές, πάλι φύρδην μίγδην, μια επιτροπή με δύο Internetάδες, πέντε διαφημιστές και τον Καββαθά για κράχτη και ακούμε ότι το πρώτο βραβείο πάει στο site μιας εταιρείας που ασχολείται στην ουσία με τη διαφήμιση. Να μαζευτούμε δηλαδή να δώσουμε ο ένας το βραβείο στον άλλον, να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Τα μα σα και τα σα μάσα τα που έλεγε και ο άλλος παλιά.


Βεβαίως το πρόβλημα μου δεν είναι με αυτόν που πήρε το βραβείο. Ούτε με το site του -καλό site είναι, έξυπνο, με συμπαθές design και με άποψη. Μπράβο και να το χαίρεται. Όμως όταν στην ίδια διοργάνωση κατεβαίνει τουλάχιστον ένα κα-τα-πλη-κτι-κό site, με περιεχόμενο τουλάχιστον δεκαπλάσιο, είναι να αναρωτιέται κανείς, τι σόι άσχετος είναι αυτός που βγάζει πρώτο αυτό που βγάζει. Και η απάντηση έρχεται κατακούτελα. Διαφημιστής.


Τι θέλουν τελικά οι άνθρωποι αυτοί και ασχολούνται με το Internet; Πέρυσι έκριναν ότι το Zoom ήταν καλύτερο από το SportLine και φέτος ότι το site της Zoobidon είναι καλύτερο από το site της Creative για τα Αμοιβαία Κεφάλαια ή από το site της Crunch ή από το site της Ελαίδος. Για να μην πούμε δηλαδή για τα δεκάδες sites που υπάρχουν στον αέρα και που -κάποια τουλάχιστον- είναι δεκαέξι φορές καλύτερα, αλλά που δεν δέχθηκαν την ύψιστη τιμή να συναγωνιστούν στη �μεγάλη γιορτή της διαφήμισης�.


Οι εταιρείες της αγοράς μας είναι ανώριμες. Ναι. Και δεν ξέρουν να κάνουν μπίζνες. Ναι. Και δεν ξέρουν πως να κοστολογήσουν τη δουλειά τους. Ναι. Και είναι συνήθως ερασιτέχνες, με τη χειρότερη έννοια της λέξεως. Ναι, ναι, ναι και χίλιες φορές ναι. Μόνο που σε σύγκριση με τους διαφημιστές, είναι καθηγητές πανεπιστημίου και οι άλλοι μαθητές δημοτικού. Και καλά έκαναν και τους έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν κατέβηκαν στο ΦΕΔ. Ποιος ο λόγος; Και ένας που κατέβηκε, ελπίζω να μην ξανακατέβει.


Οι διαφημιστές τρώγονται ότι ξέρουν την επικοινωνία καλά. Με γεια τους και χαρά τους. Το Internet όμως *δεν* το ξέρουν και για αυτό η πιάτσα του Internet τους έχει κάνει πέρα, προτιμώντας να κινηθεί αυτόνομα. Πιθανότατα κάποια στιγμή οι Internetάδες να αναγκαστούν να πλησιάσουν τη διαφήμιση, μάλλον επειδή οι διαφημιστικές θα τους αγοράσουν γιατί δε θα μπορούν να κάνουν αλλιώς. Μέχρι τότε, η συμβουλή του ανταποκριτή σας, είναι: αγνοήστε τους διαφημιστές προς το παρόν. Τουλάχιστον έτσι θα ανεβάσετε την τιμή σας.


Το ραδιόφωνο παίζει Black Sabbath (Paranoid), η ώρα είναι δύο παρά τέταρτο ξημερώματα Σαββάτου 3 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό πρώτο S.N.A.F.U. γράφει σα μουρλό. Όλοι οι γνωστοί του παντρεύονται, η καλή του κάνει θεραπεία για το στομάχι της και ψήνονται πράγματα. Καλή σας εβδομάδα.

(27/6/99) Το δωρεάν Internet και οι συνέπειες αυτού



Τι γνώμη έχεις για την προσφορά του Βήματος σε συνεργασία με την OTEnet, ρωτάει φίλος αναγνώστης τον γκουρού ανταποκριτή. Και βεβαίως, ο υποφαινόμενος σπεύδει να ξεδιπλώσει τους προβληματισμούς του, σκεπτόμενος για άλλη μια φορά πως δε τάιμς δέι αρ ε τσέιντζιν. Βλέπετε φίλες και φίλοι, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η εν λόγω προσφορά (έξι μήνες δωρεάν Internet με κουπόνια της εφημερίδας "Βήμα"), είναι απότοκο των αλλαγών που έφερε στην πιάτσα η X-treme.


Το ότι η ιστορία με το δωρεάν Internet έκανε ολίγον πάταγο, είναι λίγο πολύ γνωστό. Μέσα σε ένα χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων, η X-treme τράβηξε επάνω της κοντά είκοσι χιλιάδες συνδρομητές, πίτωσε τις γραμμές της, τσίγκλησε τους Λινουξάδες και τράβηξε μερικά καλά sites περιεχομένου. Μάλλον δεν τράβηξε βέβαια τις προσδοκώμενες διαφημίσεις, όμως πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και αναμένω να δω πως θα κινηθεί εφεξής.


Το τζάμπα, είναι ένα περίεργο πράγμα φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Δημιουργεί σε όλους ένα συναίσθημα "ας το δοκιμάσουμε, τι έχουμε να χάσουμε", καθώς και μια ενδόμυχη αίσθηση ότι άμα μας κάτσει θα μπορέσουμε να πουλήσουμε μούρη ότι πιάσαμε τους άλλους μαλάκες και ότι εμείς βρήκαμε την άκρη και δε χρειάζεται να πληρώσουμε -η μαγκιά της φυλής που έλεγε και ο Τζιμάκος. Το ότι κανείς δε σκέφτεται ότι τα πάντα πληρώνονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, είναι επίσης ίδιον της φυλής και από εδώ ξεκινάει το πρόβλημα.


Βέβαια, κάπου εδώ είναι που πιάνεται αδιάβαστη και η X-treme. Θα ήταν επιεικώς αφελές (για να μην το πούμε και βαρύτερα) το να πιστέψει κανείς ότι οι ISPs θα έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια. Ειδικά οι μεγάλοι, κινήθηκαν με τον τρόπο που τους επιτρέπει το μέγεθός τους. Προσφορές σε συνεργασία με μεγάλα ΜΜΕ -δεν ευλογώ τα γένια μου ως συνεργάτης, αλλά το "Βήμα", *είναι* μεγάλο ΜΜΕ- διαφήμιση που προβάλλει τα πλεονεκτήματά τους και επενδύσεις στο περιεχόμενο.


Αυτό το τελευταίο βέβαια, δεν το είδαμε ακόμα, όμως όπως έλεγα και σε προηγούμενο S.N.A.F.U. ψένεται. Όλο και γίνονται κουβέντες, όλο και γίνονται προτάσεις, όλο και κάτι ετοιμάζεται. Είμαι δε σίγουρος, ότι από το φθινόπωρο, θα έχουμε online πολύ καλύτερα sites ή αν μη τι άλλο, πολύ πιο έξυπνα. Μην παραβλέπουμε και το ότι ακόμα και οι διαφημιστάδες έχουν αρχίσει να ξυπνάνε -αυτό σημαίνει ότι δρομολογούνται εξελίξεις.


Αναρωτιέμαι μάλιστα, αν και κατά πόσον η κίνηση της X-treme είναι που έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Compulink. Όπως ίσως ξέρετε, η εταιρεία εδώ και μερικές μέρες είναι στα οριστικά πουλήματα και οσονούπω θα ανακοινωθεί και επίσημα ο αγοραστής. Κάποιοι μιλούν για την Hellas On Line, κάποιοι μιλούν για ανεξάρτητους επενδυτές, κάποιοι άλλοι έχουν άλλα σενάρια. Όπως και να έχει πάντως, φαίνεται ότι το τοπίο αλλάζει και σε αυτό η X-treme και το δωρεάν Internet πρέπει να έπαιξε το ρόλο του.


Έλεγα και παλιότερα πως δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα του ελληνικού Internet είναι το κόστος πρόσβασης. Η έλλειψη του κόστους αυτού όμως, είναι σαφέστατα πόλος έλξης. Με τη διαφορά ότι -όπως όλα τα πράγματα- και αυτό πρέπει να πλασαριστεί σωστά. Η X-treme, έφερε επάνω της είκοσι χιλιάδες ήδη υπάρχοντες χρήστες -η OTEnet, μέσω της προσφοράς στο �Βήμα� θα φέρει άλλους τόσους νέους χρήστες στο Internet. Έχω την εντύπωση ότι η δεύτερη περίπτωση δείχνει πολύ πιο έξυπνο πλασέ. Δεν είναι περίεργο ότι το κάνει μια κρατική εταιρεία;


Το ραδιόφωνο παίζει Thin Lizzy (The boys are back in town), η ώρα είναι δύο και μισή, ξημερώματα Δευτέρας 28 Ιουνίου και το εκατοστό εικοστό S.N.A.F.U. σκοπεύει να την πέσει και να διαβάσει Μίκυ Μάους (all time classic) -ούτως ή άλλως, η καλή του τέτοια ώρα κοιμάται και το Δίκτυο μερικές φορές γίνεται βαρετό. Καλή σας εβδομάδα.

(21/6/99) Περί πορνογραφίας



Δεν ξέρω αν είχατε ποτέ τη χαρά να παρακολουθήσετε ένα φοβερό τηλεοπτικό προϊόν που λέγεται �5 On Line�, φίλες και φίλοι. Πρόκειται για μια εκπομπή σχετικά με τους υπολογιστές, την τεχνολογία που σχετίζεται με αυτούς, το Internet και εν γένει οτιδήποτε σχετικό ή άσχετο με τη βιομηχανία και την αγορά αυτή. Προσωπικά την έχω πετύχει μερικές φορές Κυριακή μεσημέρι, αν και έχω την εντύπωση ότι πλέον παίζεται επί καθημερινής βάσεως. Κάπως έτσι, έτυχε να την πετύχω και σήμερα.


Δε σκοπεύω να συζητήσω, ούτε για την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας τέτοιας εκπομπής, ούτε για το γενικότερο επίπεδό της συγκεκριμένης εκπομπής, ούτε για τον παρουσιαστή της, ούτε για τα θέματα που θίγει εν γένει, ούτε για το πως τα θίγει. Σε τελική ανάλυση, ο ανταποκριτής σας δεν είναι τηλεορασάς (ακόμα τουλάχιστον) και ως εκ τούτου θα αποφύγει να εκφέρει γνώμη. Ούτως ή άλλως, στις μέρες μας ο καθένας αρπάει ένα μικρόφωνο και κάνει το Λάρι Κινγκ. Ωχ αδερφέ, με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;


Εκείνο που με τσίγκλησε κάπως, ήταν το πρώτο θέμα της σημερινής εκπομπής αγαπητοί μου αναγνώστες. Ο... πρωταγωνιστής, βγαίνει σε παραθυράκι πάνω αριστερά και εκφράζει βαθείς προβληματισμούς, οι οποίοι -προφανώς για τους κωφάλαλους τηλεθεατές- βγαίνουν και σε κείμενο δεξιά. �Υπάρχει πορνογραφία στο Internet�, �Είναι ασφαλή τα παιδιά μας;�, �Μπορούμε εύκολα να τα προστατεύσουμε;�. Τέτοια τέρατα. Πρωτότυπα, μεστά σε νοήματα και προπαντός καυτά. Τηλεόραση στα καλύτερά της.


Το ότι τα ερωτήματα αυτά, έχουν τεθεί -και απαντηθεί- επανειλημμένως, το ξέρουμε εμείς και πιθανότατα και ο παρουσιαστής της εκπομπής. Επειδή όμως οι τηλεθεατές μπορεί να μην τυγχάνουν και πολύ digerati (ΤΜ), ίσως πρέπει να ξανατεθούν. Σωστό κι αυτό. Έλα όμως που για να απαντηθούν, πρέπει να γίνει και ρεπορτάζ σε Internet Cafe, με ερευνητές κάποιους �δυνατούς Internetατζήδες� (δεν το είπα εγώ αυτό), οι οποίοι ως άλλοι Μάρλοου, καλούνται να ανακαλύψουν πορνογραφικά sites ή εν γένει πορνογραφικό υλικό.


Μιλάμε για πολύ γέλιο σύντροφοι. Ο ένας, από το Yahoo! πήγε στο site του Playboy, ο άλλος είχε μπει στο IRC και πήγε σε κάποιο κανάλι σχετικό με σεξ (ναι, Ματίλντα, υπάρχουν και τέτοια), ο τρίτος ο μακρύτερος σε ένα site με φωτό της Πάμελα (μια είναι η Πάμελα για όλο το Internet) και ο τέταρτος στο μόνο, ίσως, πραγματικό πορνογραφικό site που στην πρώτη του σελίδα δεν είχε animated gifs με μέρος του action. Α, ναι. Ο ένας από αυτούς, μας εξήγησε ότι �amateur sites�, είναι αυτά με υλικό που είναι για αρχάριους, δηλαδή με υλικό κάπως πιο σοφτ.


Ομιλούμε περί καταγέλαστου ρεπορτάζ, το οποίο απεφάνθη (αν κατάλαβα καλά διότι από κάποια στιγμή και πέρα το παράτησα) ότι τελικά, υπάρχει πορνογραφία, αλλά είναι συνδρομητική και ψιλοδυσεύρετη. Ως εκ τούτου, τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν και ας περάσουμε στον επόμενό μας καλεσμένο, που είναι τα DVD και η εκπαιδευτική τους αξία. Οι γονείς μπορούν ελεύθερα να πάρουν πισιά στα βλαστάρια τους και τίποτα δε θα συμβεί. Μιλάμε για προβληματισμό πολλών καρατίων φίλες και φίλοι, και ευτυχώς που η τηλεόραση παίζει και τέτοια και μαθαίνουμε την αλήθεια για το Internet.


Από την άλλη, ο ανταποκριτής σας, έχει την αμυδρά βεβαιότητα, ότι ο καλύτερος τρόπος να αμυνθεί κάποιος σε κάτι (αν θεωρήσουμε ότι η πορνογραφία είναι κάτι απέναντι το οποίο χρήζει αμύνης), είναι η αλήθεια, 100% και χωρίς παπαριές. Με το να δείχνουμε μερικά μηχανάκια που βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη και να αποφαινόμαστε ότι το Internet είναι ασφαλές, γινόμαστε ίδιοι με το Μάρτιν Ριμ και την έρευνά του που πριν από τέσσερα χρόνια απέδειξε ότι όλο το Internet είναι πορνογραφία, επειδή πήγε και είδε τα alt.binaries.pictures.erotica.* Δε σοβαρευόμαστε λίγο, λέω �γω;


Το ραδιόφωνο παίζει, Nat King Cole (Unforgettable), η ώρα είναι 3.10 ξημερώματα Δευτέρας 21 Ιουνίου και το εκατοστό δέκατο ένατο S.N.A.F.U. πάει για ύπνο μετά από ένα Σαββατοκύριακο διαπραγματεύσεων, για κάτι που θα σας πω σύντομα -ευτυχώς που μπόρεσα να δω και λίγο την Ελένη εχθές. Καλή σας εβδομάδα.

(13/6/99) Σκόρπια (ΙΙ)



Δηλαδή τώρα όλοι κερδίσαμε ρε σύντροφοι; Πάλι; Προ ολίγου, η μητέρα του ανταποκριτή σας, σε μια τηλεφωνική κουβέντα, εξέφρασε την απορία �μα καλά δεν είναι λίγο παράξενο το ότι οι φίλαθλοι αμφοτέρων των μεγάλων κομμάτων πανηγυρίζουν για τη νίκη τους;� Και τι να πω εγώ; Internetολόγος είμαι, δεν είμαι πολιτικός συντάκτης. Φαίνεται ότι δε θα πήραν χαμπάρι το ποσοστό αποχής ή το ότι 2-3 ποσοστιαίες μονάδες δε λένε απολύτως τίποτα. Τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά -ΥΜΜV που λένε και στο Δίκτυο.


Μιλώντας για δίκτυα, φίλες και φίλοι, το Internet σε αυτές τις εκλογές, έλαμψε δια της απουσίας του. Ενώ προεκλογικώς εμφανίστηκαν μερικά καλά σημεία ενημέρωσης, τόσο από ελεύθερους σκοπευτές όσο και από τα κόμματα, απόψε το πράγμα δεν πήγε και πολύ καλά -τουλάχιστον μέχρι τις δέκα και μισή. Αυτή τη στιγμή (δώδεκα παρά εικοσιπέντε), είναι online ένα ποσοστό περίπου δεκαεπτά τοις εκατό. Στις δημοτικές τα πηγαίναμε καλύτερα μου φαίνεται.


Κατά τα λοιπά, έχει αρχίσει και πιάνει η θερινή ραστώνη (ΤΜ). Με μόνη πιθανή εξαίρεση την X-treme που πάει με χίλια (με δεκαεπτά χιλιάδες για την ακρίβεια), οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει να ονειρεύονται θάλασσες, ούζα και ξύδια παρά θιν� αλός, με αποτέλεσμα να ψάχνουμε τα θέματα με το ψαροντούφεκο (πάντα εναρμονισμένοι με το περιβάλλον). Και που να σφίξουν οι ζέστες περισσότερο δηλαδή. Βέβαια οι αναγνώστες του S.N.A.F.U. οσονούπω θα έχουν και το νέο, ημερήσιο και βελτιωμένο πόνημα να ασχολούνται, όμως από μεγάλα κόλπα, ας το αφήσουμε καλύτερα.


Σχετικά με την X-treme, πάντως, ο ανταποκριτής σας εξακολουθεί να έχει κάποιες second thoughts. Αρχικά ο περιβόητος client. Θέλει στο σύστημα Internet Explorer 4 και άνω, παίζει μόνο σε Windows και καταλαμβάνει ένα σεβαστό κομμάτι της οθόνης του χρήστη. Είναι -προφανώς- �always on top�, και η εναλλαγή των banners στην κάτω αριστερή γωνία της οθόνης, τελικά μάλλον ενοχλεί, ειδικά αν έχεις μπει σε μια σελίδα και θέλεις να διαβάσεις. Μόνη λύση, το να ανεβάσεις τη status bar των Windows αρκετά για να μη βλέπςις τα banners -χάνεις που χάνεις ένα μέρος από την οθόνη σου, μη σου βγουν και τα μάτια.


Αυτό όμως είναι ήσσονος σημασίας -σε τελική ανάλυση ο γράφων είναι και περίεργος ως χρήστης, ως εκ τούτου, ίσως και να μην λαμβάνεται σοβαρά υπ� όψιν. Η μονομέρεια στις πλατφόρμες όμως; Δηλαδή όσοι έχουν Mac και Linux, τίποτα; Είπαμε ότι πάμε για τους πολλούς, όμως το ότι πετάμε έξω άπαντες τους υπολοίπους, είναι λιγάκι ενοχλητικό, όχι μόνο γι αυτούς, αλλά και ως ιδέα (concept που έλεγε και ο Θουκυδίδης). Βέβαια, ακούμε ότι ο client για Linux ετοιμάζεται, όμως χάθηκε ο κόσμος βρε αδελφέ να βγει πακέτο για τις τρεις πλατφόρμες; Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα γλύτωναν και οι ίδιοι οι της X-treme από τις γκρίνιες.


Υπάρχει παρ� όλα αυτά, κάτι που μπορεί να προβεί πολύ ενδιαφέρον για την εξέλιξη του Διαδικτύου που λένε. Και αυτό είναι το ότι (πιθανότατα και λόγω X-treme), άρχισε να γίνεται πολύς λόγος για περιεχόμενο. Κάποιο από τους μεγάλους παροχείς, άρχισαν να ψάχνονται με sites περιεχομένου -και όταν λέω �ψάχνονται� εννοώ ενεργά-, κάποιοι σχεδιαστές sites έχουν αρχίσει να την πέφτουν δεξιά και αριστερά για να βρουν συνεργάτες και αρκετές ιδέες δρομολογούνται ήδη. Αν αυτό προχωρήσει, θα έχουμε κερδίσει όλοι πολλά φίλες και φίλοι.


Το ότι το ελληνικό Internet πάσχει από περιεχόμενο, το έχουν μάθε και τα mousepads. Μέχρι τώρα όμως, όλοι στέκονταν στην μαλακισμένη λογική �αν δεν έρθει κόσμος στο Internet, δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε περιεχόμενο�. Το βλακώδες του επιχειρήματος είναι μάλλον προφανές -το περιεχόμενο προηγείται του κόσμου και προκαλεί τον κόσμο να έρθει, όχι δε άδερ γουέι αράουντ. Αν όμως η X-treme καταφέρει να τους πάρει το dialup, τότε αναγκαστικά θα στραφούν εκεί, διότι αλλιώς δε γίνεται. Ως εκ τούτου, ας αναμείνουμε. Ίσως το φθινόπωρο να φέρει πράγματι κάτι πιο ενδιαφέρον σε αυτό το άμοιρο domain.


Το ραδιόφωνο παίζει Shirley Bassey (Crazy), η ώρα είναι δώδεκα παρά πέντε, Κυριακής 13 Ιουνίου και το εκατοστό δέκατο όγδοο S.N.A.F.U. θα βρεθεί με κάτι φίλους για να γιορτάσουμε τα επινίκια (όπως όλοι εξάλλου). Η καλή του έχει επισκεφθεί κάτι συγγενείς, αποφεύγοντας έτσι την κακογουστιά της εκλογικής νύχτας και της διαδικασίας των αποτελεσμάτων -δεν είναι αξιολάτρευτη αυτή η κοπέλα; Καλή σας εβδομάδα.

(6/6/99) Ντηβέλοπες και web



Βρίζω, βρίζω, όμως μερικές φορές φίλες και φίλοι, η δουλειά που κάνω πραγματικά με αποζημιώνει. Και αυτό, διότι αν και οι μαρκέτες δοκιμάζουν σοβαρά την υπομονή μου -ο Γκάντι θα ήταν περήφανος για το πως έχω συγκρατηθεί κατά καιρούς στις συγκλονιστικές παπάρες που έχω ακούσει- υπάρχουν ευτυχώς και οι άλλοι. Αυτοί που κάνουν το πράγμα να δουλεύει και που βρίσκονται πίσω από όλες τις δουλειές που βλέπουμε στο Δίκτυο. Ελαφρώς βλαμμένοι, κολλημένοι στις μηχανές και στον κώδικα, με περίεργο χιούμορ και με αλλόκοτες απόψεις, οι άνθρωποι αυτοί, αποτελούν το άλας της Γης κατά την άποψη του ανταποκριτή σας.


Οι άνθρωποι αυτοί, ζουν και αναπνέουν το Internet, με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από όλους εμάς φίλες και φίλοι. Εμείς, μπαίνουμε, κάνουμε τη δουλειά μας ή την πλάκα μας, επικοινωνούμε, χαζεύουμε ή διασκεδάζουμε, δουλεύουμε ή απλώς κάνουμε βόλτες, πολύ συχνά ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας με το να αισθανόμαστε μέρος της Νέας Εποχής (ΤΜ) και δατς ιτ που λέγανε και οι Καρχηδόνιοι. Για αυτούς όμως δεν είναι έτσι. Το Δίκτυο είναι ο αέρας τους. Το φαγητό και το νερό τους. Το φυσικό τους περιβάλλον.


Η καλή μου τύχη, αυτή που μνημόνευσα λίγο παραπάνω, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και να μιλήσω από κοντά με παιδιά από δύο καλά μαγαζιά μέσα σε ένα διάστημα μιας εβδομάδας (στη μια περίπτωση μάλιστα και κάτω από συνθήκες κάπως έξαλλες, όμως αυτό είναι θέμα δικό μας, μη γίνεστε και αδιάκριτοι, έτσι). Και στις δύο περιπτώσεις, εισέπραξα αυτό το θαυμάσιο συναίσθημα ότι μίλαγα με ανθρώπους που είχαν *στ' αλήθεια* κάτι να πουν για αυτό το γαμημένο Δίκτυο. Και όχι μόνο για αυτό, όμως θα σταθώ σε αυτό γιατί εκεί είναι που πραγματικά συγκινούμαι φίλες και φίλοι.


Οι άνθρωποι αυτοί το αγαπούν το Δίκτυο καλοί μου αναγνώστες. Δεν ήρθαν μόνο και μόνο για να βγάλουν λεφτά, δεν ήρθαν για να είναι trendy, δεν ήρθαν για να βγάλουν γκόμενα. Έπιασαν τη μηχανή και την ξεζούμισαν, διάβασαν και έγραψαν και ξενύχτησαν ώρες και μέρες και εβδομάδες, μελέτησαν τον κώδικα με την εμμονή του καλόγερου και με το βίτσιο του σεξομανή, γύρισαν στο Δίκτυο και έμαθαν κόλπα, και τέλος ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ. Με κεφαλαία και όπως προβλέπεται. Τι μπορεί κανείς να πει για αυτούς; Ακόμα και ένας καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα πολυλογάς όπως ο ανταποκριτής σας νοιώθει λίγος.


Δεν είναι μόνο ο σεβασμός στη δουλειά του άλλου, φίλες και φίλοι. Είναι το ότι οι άνθρωποι αυτοί μεταδίδουν το πάθος τους για αυτό που κάνουν. Το ταλέντο τους ξεχειλίζει κάθε στιγμή που μιλάνε για αυτά που φτιάχνουν και για αυτό το *^&%^&#@! Δίκτυο που κανείς δεν καταλαβαίνει -πολύ δε περισσότερο αυτοί που τους πληρώνουν. Και ας είναι αυτοί που φαίνονται και που παίρνουν τα εύσημα και τα πολλά λεφτά το Internet δεν αναπνέει από αυτούς και αυτοί δεν αναπνέουν το Internet. Το Internet είναι αλλού.


Τα μαγαζιά είναι η Ναυτεμπορική και η HellasNet και το ποιοι είναι οι ντηβέλοπες είναι λίγο πολύ γνωστό σε όσους ασχολούνται -δε θα τους αναφέρω επειδή υπάρχει και ένα θέμα παραβίασης του ιδιωτικού τους απορρήτου. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Είναι πολλά τα παιδιά που καθημερινά κάνουν το ελληνικό (και όχι μόνο) web πιο πλούσιο, πιο δυναμικό, πιο ουσιαστικό, πιο γεμάτο. Και αν τα περιοδικά δεν τους φιλοξενούν και δεν τους φωτογραφίζουν, κακώς και με τον κηδεμόνα τους. Αν το Δίκτυο είναι ένας τόπος στον οποίον αξίζει να ζει κανείς, αυτοί πρώτοι κάνουν τον τόπο αυτό να έχει ενδιαφέρον.


Μην τους ξεχνάτε φίλες και φίλοι κάθε φορά που βλέπετε ένα site. Και αν σας αρέσει αυτό που βλέπετε, στείλτε ένα mail και πείτε το. Το Δίκτυο δεν έχει αποστάσεις και ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτό που βλέπετε, απέχει μόνο ένα κλικ. Γράψτε τους δύο αράδες και πείτε τους τη γνώμη σας -θα ακούσουν και την κακή γνώμη και αυτό σας το υπογράφω. Αν υπάρχει Internet το οφείλουμε σε αυτούς. Μην ακούτε αυτά που πολύ συχνά όλοι μας παπαγαλίζουμε για το πόσο δημοκρατικό είναι το μέσο. Αν δεν είχαμε δει τις δουλειές αυτών των πραγματικά ταλαντούχων ανθρώπων, οι περισσότεροι δε θα είχαμε εμπνευσθεί για να φτιάξουμε κάτι εδώ μέσα. Ας τους το αναγνωρίσουμε -είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.


Το ραδιόφωνο παίζει Μάνο Χατζηδάκι (Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι), η ώρα είναι δώδεκα παρά τέταρτο, βράδυ Κυριακής 6 Ιουνίου και το εκατοστό δέκατο έβδομο S.N.A.F.U. περιμένει ένα φίλο για να πάει για ποτό (άνευ της καλής του, όπως σχεδόν όλα τα Κυριακόβραδα). Καλή σας εβδομάδα.

(30/5/99) Περί συνεργασιών



Λοιπόν φίλες και φίλοι, όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο καταπληκτικό μου φαίνεται αυτό το Internet, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν για το αντίθετο -εννοώ φυσικά τους αγαπημένους μου μαρκετάδες κλπ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους λοιπόν, έρχονται κάποιες περιπτώσεις που κάνουν τον ανταποκριτή σας να αναφωνεί "I testify!" και να αισθάνεται πραγματικά πολύ τυχερός που ζει ε μια εποχή σαν αυτή.


Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία του "κατανεμημένου υπολογισμού" -δε μου αρέσει και πολύ αλλά δεν έχω κάτι πιο δόκιμο στα ελληνικά. Κάποιοι έχουν ένα project το οποίο χρειάζεται εξαιρετικά πολλούς πόρους για να έρθει εις πέρας. Δεν έχουν τους πόρους και ζητούν τη βοήθεια του Δικτύου και των κατοίκων του. Ένας μικρός client, μερικές οδηγίες και όσος χρόνος μπορείτε να διαθέσετε από τον επεξεργαστή σας (συνήθως όταν μπαίνει σε λειτουργία screen saver).


Δεν είναι καταπληκτικό; Στηριγμένη στην καθαρή καλοσύνη -ας βοηθήσουμε- η ιδέα αυτή έχει δώσει καταπληκτικά αποτελέσματα οποτεδήποτε δοκιμάστηκε. Είτε πρόκειται για το σπάσιμο κάποιου κρυπτογραφικού κώδικα, είτε για την ανάλυση δεδομένων από το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο στην αναζήτησή του για εξωγήινη νοημοσύνη, η ιδέα είναι πάντα η ίδια: έχουμε το μεγαλύτερο υπολογιστή στον κόσμο -ας τον βάλουμε να δουλέψει.


Και είναι τόσο κοντά στην αρχή του ίδιου του Internet. Παρά το γνωστό σενάριο περί ψυχροπολεμικής υστερίας (που εν μέρει αληθεύει), το Δίκτυο φτιάχτηκε σαν επιστημονικό εργαλείο. Και δε θα είχε υποστηριχθεί τόσο από όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα, αν δεν είχε και αυτήν την υπόσταση. Οι υπολογιστές είναι για τον καθένα -αφού δεν μπορεί να τους έχει ο καθένας, ας κάνουμε αυτούς που υπάρχουν, προσιτούς στον καθένα. Συνδεθείτε και αφήστε χίλιους επεξεργαστές να υπολογίσουν, παραφράζοντας το σύντροφο Μάο.


3ο χρόνια μετά, η ιδέα είναι πιο υλοποιήσιμη από ποτέ. Στο γραφείο μας έχουμε μια μηχανή πολύ πιο ισχυρή από τους υπολογιστές που πρωτοσυνδέθηκαν, οι γραμμές μας είναι πολύ πιο μεγάλης χωρητικότητας (τις εξυπνάδες για τον ΟΤΕ, ας τις αφήσουμε στην άκρη παρακαλώ) και τα προγράμματα που απαιτούνται είναι πολύ πιο ελαφριά. Δώστε λίγους κύκλους από τη CPU σας και ενωθείτε μαζί μας. Μπορεί να μην κερδίσετε τίποτα ή μπορεί να είστε εσείς αυτοί που θα βρουν το κλειδί.


Το ενδιαφέρον σε όλα αυτά φίλες και φίλοι, είναι η αλλαγή στη βασική ιδέα -αυτό που λένε "paradigm shift". Από την εποχή των τεράστιων συστημάτων που ήταν παρκαρισμένα στα εργαστήρια των στρατιωτικών υπηρεσιών (φανερών και μυστικών) της δεκαετίας του '70, έχουμε περάσει σε μια εποχή όπου ένας υπερυπολογιστής είναι διαμοιρασμένος σε όλον τον κόσμο. Και ναι μεν τα υπερσυστήματα υπάρχουν ακόμα, όμως από την άλλη πλευρά, 350.000 υπολογιστές κάθε τύπου που δουλεύουν παράλληλα, δεν είναι και λίγο.


Κάποιοι κυνικοί, θα έσπευδαν να παρατηρήσουν ότι οι κάτοικοι του Internet θα έπρεπε να δείξουν την ίδια ενάργεια και σε θέματα που ξεφεύγουν από το computing -πχ στην κοινωνική δράση απέναντι σε προβλήματα όπως αυτό των Νατοϊκών βομβαρδισμών. Και ίσως να έχουν δίκιο. 1/4μως αυτό που αναπτύσσεται μέσα από προσπάθειες όπως το Distributed Net ή το SETI@Home δείχνουν σε κάτι πολύ μεγάλο και πολύ διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε ως τώρα. Ας ξεκινήσουμε από τους υπολογιστές και πιθανότατα θα φτάσουμε σε κάτι πολύ πιο γενικό.


Το ραδιόφωνο παίζει Crosby Stills Nash and Young (Cathedral), η ώρα είναι μια, μεσημέρι Κυριακής 30 Μαίου και το εκατοστό δέκατο έκτο S.N.A.F.U. πάει να δει το Εξκάλιμπερ, ευγενώς προσφερθέν από την καλή του η οποία ταξιδεύει για Ναύπλιο. Καλή σας εβδομάδα.

(23/5/99) Ένας σημαντικός άνθρωπος



Δεν είναι εύκολο να αποχαιρετά κανείς τους μύθους του, φίλες και φίλοι. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, κάποιοι άνθρωποι μας έχουν σημαδέψει και τους θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Μπορεί να είναι άνθρωποι που γνωρίσαμε απευθείας, μπορεί να είναι άνθρωποι που γνωρίσαμε μέσα από αυτά που έκαναν ή μπορεί να είναι απλώς μύθοι. Όπως και να έχει όμως, μας σημάδεψαν και τους νοιώθουμε πολύ-πολύ κοντά μας.


Κάπως έτσι συνέβη με το μεγάλο απόντα αυτής της εβδομάδας, το Φρέντυ Γερμανό. Για το γράφοντα, ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και τηλεορασάνθρωπος Φρέντυ, ήταν μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση. Βλέπετε, ήταν ο πρώτος χιουμορίστας συγγραφέας με τον οποίο ήρθε σε επαφή ο ανταποκριτής σας, στην τρυφερή ηλικία των 6 χρονών. Πριν από αρκετά χρόνια δηλαδή.


Ο Φρέντυ ήταν γνωστή φυσιογνωμία στους ανθρώπους της ηλικίας μου. Και αυτό, επειδή ήταν τηλεοπτικό πρόσωπο -κάτι ανάλογο με αυτούς που κάνουν τα τοκ σόου στην τηλεόραση σήμερα. Μόνο που το ύφος και το ήθος της τηλεόρασης που έκανε ο Φρέντυ Γερμανός, δεν είχε απολύτως καμία σχέση με το στυλ των αντίστοιχων εκπομπών στη σημερινή τηλεόραση. Όχι επειδή η τηλεόραση ήταν διαφορετική, αλλά επειδή ο ίδιος ήταν διαφορετικός.


Αλλά -τουλάχιστον για τον ανταποκριτή σας- το πραγματικό ζουμί του Φρέντυ, ήταν στο γράψιμο. Μέσα από το �Δις εξαμαρτείν�, το �Σκέψου πριν το αγοράσεις� και αργότερα τα υπόλοιπα βιβλία του, ο γράφων έμαθε ότι υπάρχει ένα στυλ γραψίματος που μπορεί να προκαλέσει γέλιο. Και μιλάμε για μια πραγματική αποκάλυψη, καθώς μέχρι τότε ξέραμε ότι το γέλιο έρχεται μόνο μέσα από μια κωμωδία. Είπαμε -ήμασταν κάπως πιο μικροί τότε, φίλες και φίλοι.


Πολύν καιρό αργότερα, μάθαμε για το γενικότερο ήθος του Φρέντυ Γερμανού, για τον τρόπο που ζούσε, για το ότι έγραφε πάντα στη γραφομηχανή, παρά το γεγονός ότι δεν ήξερε να της αλλάζει κορδέλα, για το ότι -σε πείσμα όλων- έμενε στην οδό Σόλωνος, για το πάθος του με τα πρόσωπα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, για την κόρη του, για τις σχέσεις του ή για την μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων. Όμως ήδη τον είχαμε αγαπήσει και τα υπόλοιπα ήρθαν να συμπληρώσουν την εικόνα που ήδη είχαμε.


Τον αγαπήσαμε το Φρέντυ, φίλες και φίλοι. Και του κάναμε τη μεγαλύτερη τιμή που μπορούσαμε -ενσωματώσαμε κουβέντες του στο λεξιλόγιό μας. Ένα μέρος από το στυλ γραψίματος του ανταποκριτή σας (αλλά και πολλών συνομηλίκων του που γράφουν), είναι κατευθείαν μέσα από τα βιβλία του Γερμανού. Πόσοι μπορούν να καυχηθούν ότι το πέτυχαν αυτό, σε μια χώρα που το λεξιλόγιο των αντρών καθορίζεται από τα �προβλέπεται� του ελληνικού στρατού και των γυναικών από τις σαπουνόπερες;


Και βεβαίως θα μας λείψει. Όπως όλοι οι σπάνιοι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο, θα αφήσει μια τρύπα στο μυαλό μας, επειδή ξέρουμε ότι δε θα είναι πια εκεί, να χτυπάει τη γραφομηχανή, τα βράδια στην οδό Σόλωνος. Το παρήγορο -όπως με όλους τους σπάνιους ανθρώπους- είναι ότι αυτό που άφησε πίσω του θα εξακολουθήσει -ελπίζω- να επηρεάζει όσους έχουν την ευαισθησία να το καταλάβουν. Είναι κάτι καλοκαιρινά απομεσήμερα, που μόνο με Φρέντυ Γερμανό μπορούν να περάσουν.


Το ραδιόφωνο παίζει Simon and Garfunkel (America), η ώρα είναι τρεις παρά είκοσι μεσημέρι Κυριακής 23 Μαίου και το εκατοστό δέκατο πέμπτο S.N.A.F.U. έχει μπόλικο γράψιμο και ένα στομάχι που δεν είναι πολύ στα καλά του. Η καλή του απέκτησε ολοδικό της account και συνθέτει μανιωδώς και το νέο layout του S.N.A.F.U. ετοιμάζεται πυρετωδώς. Καλή σας εβδομάδα και μακάρι να είχα να σας προτείνω links για να δείτε κάτι από το Φρέντυ. Εκείνος μας έμαθε πολλά, αλλά εμείς προλάβαμε να του μάθουμε το Internet...

ΥΓ
Και αυτό το κείμενο είχε κυκλοφορήσει με λευκά γράμματα σε μαύρο φόντο. Δυστυχώς, όπως έλεγα και στο κείμενο με τίτλο
«Περί Θανάτων» (17/10/98), δεν ξέρω πώς να πετύχω το ίδιο στο Blogger, οπότε το αφήνω ίδιο με τα υπόλοιπα.

Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Φεβρουάριος 2011

(16/5/99) Περί της εισόδου των μεγάλων



Σε έναν κόσμο που τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία, είναι πολύ καθησυχαστικό το ότι κάποια πράγματα παραμένουν σταθερά φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Οι εύζωνες μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, τα σουβλάκια στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, το πόσο καλό παιδί είναι ο φίλος μου ο Βαγγέλης (ΤΜ), η στενοκεφαλιά των μαρκετάδων... Αρκετά για να νοιώσουμε ότι έχουμε κάπου να στηριχτούμε, ότι υπάρχει ένα αραξοβόλι βρε αδελφέ. Μη μου πείτε ότι δεν το χρειάζεστε από καιρού εις καιρόν.


Γύρω στις αρχές της χρονιάς, η πιάτσα του Internet σείστηκε συθέμελα. �Κωστόπουλος ante portas!� φώναζαν όλοι. Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια! Μας την πέσανε οι εκδοταράδες. Αγοράσανε την Powernet και ετοιμάζουν λαγούς με πετραχήλια. Θα πλακώσουν οι ιντερακτιβιές και τα αεροπλανικά και θα μας το πάρουνε το Δίκτυο. Και να οι συζητήσεις, να τα ποτάκια εργασίας, να τα τηλεφωνήματα, να οι διερευνήσεις, να οι υποθέσεις. Δεν είναι και λίγο.


Ώδινεν όρος και έτεκεν μυ, φίλες και φίλοι. Και όταν λέμε �μυ�, εννοούμε ποντίκι -mouse που έλεγε και ο Ηράκλειτος. Διότι αν η είσοδος των μεγάλωνε, είναι κάτι σαν αυτό που απαντά στο nitromag.gr, καλά κρασά και ζουμί από τσίπουρα. Αν θέλετε, δείτε το να μου πείτε τη γνώμη σας και να μου πείτε με το χέρι στην καρδιά, αν αυτό είναι ο,τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει μια ομάδα που είναι στην πιάτσα δεκαπέντε χρόνια και με μια από τις καλύτερες εταιρείες του web στα χέρια της.


Πέραν του ότι κάθε site με Flash, οφείλει να έχει και ένα skip button για την περίπτωση που δε θες να ξαναδείς το ίδιο κολπάκι για δέκατη φορά (υποτεθίστω ότι θα πας εννιά φορές), το ίδιο το περιεχόμενο είναι ολίγον της πλάκας. Δε θα ασχοληθώ με το ότι με το καλημέρα, σας χαιρετάει ο κώλος της Κατερίνας Πόπη (αν δεν κάνω λάθος) καθώς και διάφορα άλλα σημεία της ανατομίας διαφόρων άλλων κυριών. Στην τελική, το τι αρέσει του καθενός και τι όχι, είναι θέμα προσωπικό και δε μου πέφτει λόγος. Προσωπικά πάντως, ποσώς με ενοχλεί. Η σεμνοτυφία για τους ανέραστους, έτσι;


Αυτό που με ενοχλεί, είναι ότι ο όγκος του περιεχομένου είναι το 1/1000 από αυτόν που θα μπορούσε να έχει, ένα περιοδικό όπως η ναυαρχίδα της ΙΜΑΚΟ. Επίσης, το ότι σε κανένα σημείο δε δίνεται κάτι το Internetικό. Είναι σα να βλέπεις ένα CDROM που παρουσιάζει το περιοδικό σε κάποιον που δεν το ξέρει. Links μηδέν, χώροι να πεις καμιά μαλακία, μηδέν, εξυπνάδες για να ξαναπάς μηδέν. Ήτοι, μπήκες, τα είδες και έφυγες τρέχοντας να πας στο Salon μπας και καταλάβεις ότι είσαι στο Δίκτυο.


Και βέβαια, για να έρθω και στην εισαγωγή, δεν πιστεύω ότι φταίει ο ίδιος ο Κωστόπουλος. Ο άνθρωπος, εκδότης είναι, από περιοδικά Lifestyle ξέρει, όχι από Internet, κάπως κατάλαβε τι εστί Internet και είπε να μπει. Έκανε και την πιο έξυπνη κίνηση που θα έκανε ένας επιχειρηματίας (να αγοράσει μια καλή εταιρεία του χώρου) και πάει να κάνει κατάσταση. Αυτοί οι κόπανοι οι μαρκέτες που έχει γύρω του φταίνε, που πιστεύουν ότι με το να βάλεις στο Internet τον κώλο της κάθε κυρίας από το εξώφυλλο του Nitro, έπιασες το Βίντον Σερφ από τα πωσταλενεναδεισμουδιαφεύγει.


Τα παιδιά της Powernet, έχουν δείξει ότι ξέρουν να σχεδιάζουν. Και ενίοτε και να πουλάνε (τουλάχιστον οι παλιοί -για τους καινούριους δεν ξέρω). Το Internet δόξα τω Θεώ, έχει γύρω στα 150 εκατομμύρια sites που μπορείς να δεις και να πάρεις από ιδέες, μέχρι και κατευθείαν κώδικα. Δε βρέθηκε ένας (1) άνθρωπος να πει �ρε μάγκες, πα να φτιάξουμε κάτι που να σφυράει, μεγάλο μαγαζί είμαστε�; Δεν είναι κρίμα να έχεις τα όπλα στα χέρια σου και να μην τα αξιοποιείς;


Το ραδιόφωνο παίζει John Coltrane (Love supreme), η ώρα είναι 11, βράδυ Κυριακής 16 Μαίου και το εκατοστό δέκατο τέταρτο S.N.A.F.U. (έ-να, έ-να, τέ-σε-ρα) περιμένει έναν όψιμο φίλο και πιστό του αναγνώστη να πάει για ποτάκι -η καλή του γράφει μουσική και άρα μάλλον δε θα τη δει ούτε απόψε. Καλή σας εβδομάδα και προετοιμαστείτε. Γύρω στις 15 Ιουνίου, συν Θεώ και καλά να �μαστε, έρχονται οι αλλαγές τις οποίες σας έχω υποσχεθεί από καιρό.

(9/5/99) Internet για το λαό



Εντός των ημερών φίλες και φίλοι, πρόκειται να εμφανιστεί μια εταιρεία που ενδέχεται να ανατρέψει τα δεδομένα του ελληνικού Internet. Και εννοούμε τα δεδομένα που έχουν να κάνουν με το πόσοι είναι οι χρήστες και κυρίως με το ποιοι είναι οι χρήστες του Δικτύου στην Ελλάδα. Και αυτό, επειδή η εν λόγω εταιρεία αποφάσισε να δοκιμάσει και εδώ, ένα πείραμα που προς το παρόν έχει πετύχει πολύ εις τας Ευρώπας και αλλού. Ήτοι, δωρεάν πρόσβαση στο Internet.


Η ιδέα είναι απλή. Η εταιρεία έχει σχεδιάσει ένα προγραμματάκι που λειτουργεί βασικά σαν dialer και μέσω του οποίου γίνεται η πρόσβαση. Το προγραμματάκι, αφού συνδέσει το χρήστη με το συγκεκριμένο ISP, βγάζει στο κάτω μέρος της οθόνης (συγκεκριμένα στην περιοχή που λέγεται overscan area -εκεί που είναι το μαύρο πλαίσιο, έξω από το ωφέλιμο της οθόνης) μια μπάρα όπως είναι η task bar και εκεί επάνω εμφανίζονται διαφημιστικά banners.


Ο χρήστης, δε χάνει από τον πραγματικό χώρο της οθόνης του, όμως για όση ώρα είναι συνδεδεμένος, έχει μπροστά του κάποια συγκεκριμένα διαφημιστικά. Και λέμε συγκεκριμένα, μια και η εταιρεία, του προβάλλει μηνύματα ανάλογα με τα στοιχεία που έχει δηλώσει όταν ξεκίνησε τη �συνδρομή� του. Ήτοι, έχουμε αυτό που λέγεται targeted διαφήμιση και που οι διαφημιστικές εταιρείες θεωρούν πολύ σημαντικό. Το γιατί είναι προφανές.


Οι εν λόγω κύριοι, έχουν πιάσει πολύ σωστά την ιδέα ότι κανείς ως τώρα δεν μπορεί να εγγυηθεί πόσοι βλέπουν μια διαφήμιση. Τα διαφημιστικά μπανεράκια που κοσμούν(;) τις σελίδες των διαφόρων sites, στηρίζονται στα στοιχεία που δίνει ο κάτοχος των σελίδων -ένα στοιχείο που εύκολα μπορεί να παραποιηθεί. Οι τύποι της X-Stream (έτσι λέγεται το καινούριο μαγαζί) αντίθετα, έχουν σαφή νούμερα. Κάθε συνδρομητής τους, βλέπει τα συγκεκριμένα μπανεράκια. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.


Οι υπόλοιποι ISPs, έχουν κάθε λόγο να λυσσάξουν -από ό,τι ακούμε μάλιστα, τουλάχιστον ένας έχει φάει τον τόπο για να βρει νομική τρίπλα να μην αφήσει τους X-Stream να κάνουν αυτό που λένε ότι θα κάνουν. Βέβαια, το αν και κατά πόσον έχουν πραγματικό λόγο να λυσσάξουν, είναι ένα θέμα που θα φανεί στην πορεία. Το ISPλίκι βλέπετε, είναι ένα άθλημα που έχει μεγάλα έξοδα και πολλές απαιτήσεις. Συνεχείς αναβαθμίσεις, υποστήριξη των χρηστών, αυξανόμενο προσωπικό και νέα ΡΟΡ σε άλλες πόλεις είναι λίγα μόνο από τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει μια εταιρεία που θέλει να κινηθεί στο χώρο.


Το αν οι X-Stream θα τα καταφέρουν, είναι κάτι που θα φανεί. Όμως ο ανταποκριτής σας αναρωτιέται αν το σκεπτικό της εταιρείας είναι κατά βάση σωστό. Και αυτό, επειδή η πρόσβαση στο Internet, είναι μια δαπάνη της τάξεως των 6500 δραχμών το μήνα. Πιστεύετε ότι ο λόγος που το Δίκτυο δεν έχει κρίσιμη μάζα στην Ελλάδα, είναι αυτά τα εξίμησι χιλιάρικα; Οι άνθρωποι της X-Stream φαίνεται ότι το πιστεύουν και είναι διατεθειμένοι να βάλουν τα λεφτά τους στη σέντρα για να το αποδείξουν.


Το τζάμπα, είναι κάτι που τραβάει το ενδιαφέρον του κοινού, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Η νέα εταιρεία, πρέπει να αποδείξει ότι έχει πράγματι καλές προθέσεις -τα στοιχεία των χρηστών δε θα δοθούν παραέξω, η πρόσβαση θα είναι καλή και χωρίς προβλήματα και το σύστημα dialer-μπάρα διαφημίσεων δε θα σπάει τα νεύρα και τις μηχανές των χρηστών. Το S.N.A.F.U. αναμένει με ενδιαφέρον να δει αν θα τα καταφέρουν και αν οι χρήστες που θα συρρεύσουν, θα είναι νέοι και όχι απλώς περίεργοι. Αν πάντως το κόλπο δουλέψει, θα αποδειχθεί ότι οι συμπατριώτες μας είναι πολύ φτηνιάρηδες. Μα, για εξίμησι χιλιάρικα;


Το ραδιόφωνο παίζει UB40 (Red, red wine), η ώρα είναι μια και μισή, μεσημέρι Κυριακής 9 Μαίου και το εκατοστό δέκατο τρίτο S.N.A.F.U. πάει να πάρει τηλέφωνο την καλή του. Καλή σας εβδομάδα και άντε να τελειώνουμε σιγά-σιγά με τα της Γιουγκοσλαβίας. Έχει αρχίσει να παρατραβάει το θέμα, δε νομίζετε;

(1/5/99) Περί τελετών και βραβεύσεων



Έλεγα την προηγούμενη εβδομάδα φίλες και φίλοι, για τα βραβεία Web Awards. Όπως μάλλον έγινε αντιληπτό από τους πιο παρατηρητικούς από σας, ο ανταποκριτής σας είχε μια κάπως σχιζοφρενική σχέση με το θέμα. Και αυτό, επειδή κάτι σαν τα Awards, ταυτόχρονα ευνοεί το Internet και το υπονομεύει. Το να αναπτυχθεί μια σοβαρή (τέλος πάντων) αγορά γύρω από το Internet, θα δώσει δουλειά σε αρκετούς εξ ημών (και υμών) και θα προωθήσει την πορεία της χώρας στην επόμενη χιλιετηρίδα -δεν είναι πολύ ωραίες αυτές οι μεγαλόσχημες παπάρες; Από την άλλη, η ιδέα ότι μιας τέτοιας ανάπτυξης, θα ηγούνται οι μαρκετάδες δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική, έτσι δεν είναι;


Όπως και να έχει, με αυτά τα ανάμικτα συναισθήματα να ταλανίζουν το μυαλό του, ο ανταποκριτής σας βρέθηκε την προηγούμενη Δευτέρα στο αμφιθέατρο της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων, με σκοπό να παρακολουθήσει την απονομή των βραβείων. Και ομολογουμένως, η εμπειρία άξιζε τον κόπο. Βλέπετε, σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να δει μαζεμένους τόσους πολλούς ανθρώπους από το χώρο του Internet και αυτό από μόνο του είναι ενδιαφέρον και κάπως καθησυχαστικό.


Από την άλλη, συνέβησαν και ορισμένα πολύ χαριτωμένα. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τη βράβευση του site των καταστημάτων Multirama; Μη με παρεξηγήσετε, το site είναι ένα καλό εταιρικό site, με κάποια προβλήματα αλλά τουλάχιστον με κάποιο concept και με κάποια δουλειά πίσω του. Το αστείο είναι ότι το site δεν το κατέβασε στο διαγωνισμό η εταιρεία που το έφτιαξε (Powernet), επειδή ο τότε διευθυντής της, είχε διαφωνίες (to put it mildly) με τον υπεύθυνο των Awards. Το κατέβασε λοιπόν η ίδια η εταιρεία (Γερμανός) και οι χρήστες το ψήφισαν. Έλα, όμως που στο μεταξύ ο διευθυντής της Powernet, είχε φύγει από αυτήν και είχε πάει στα Multirama ως υπεύθυνος Internet.


Αποτέλεσμα; Τραγέλαφος. Ο τέως διευθυντής της Powernet, βρέθηκε να παίρνει το μεγάλο βραβείο για ένα site που ο ίδιος ως Powernet έβγαλε στο web, αλλά που δεν κατέβασε στο διαγωνισμό, και μάλιστα από τα χέρια (περίπου) του ανθρώπου με τον οποίο έχει πολύ ψυχρές σχέσεις. Όταν λέμε ότι τρελαθήκαμε στο γέλιο, κυριολεκτούμε. Για κάτι τέτοια, αξίζουν οι εκδηλώσεις. Και φυσικά, το αστείο το έπιασαν αρκετοί.


Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ένα σωρό στελεχάδες, από εταιρείες που *δεν* υποστήριξαν τα Awards, έσπευσαν να εμφανιστούν εκεί και να προσπαθούν εκ των υστέρων να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, δίνοντας αλλοπρόσαλλες δικαιολογίες για κάτι πολύ απλό: κότεψαν να εμπλακούν, φοβούμενοι ότι το πράγμα δε θα περπατήσει. Παροχείς και δημιουργοί, εταιρείες μάρκετινγκ και θυγατρικές διαφημιστικών που μας έχουν σκοτίσει τον έρωτα -για να μην πω και τίποτα βαρύτερο- με την πρωτοπορία τους στο Ιντερνέτ (ΤΜ), έκαναν τους κινέζους, είτε επειδή τσιγκουνεύτηκαν τα 40 χιλιάρικα της συμμετοχής, είτε επειδή φοβήθηκαν ότι μια συμμετοχή μπορεί να μην κατέληγε απαραίτητα σε βράβευση.


Βέβαια ο ανταποκριτής σας έχει και μια τρίτη εκδοχή. Απλώς οι άνθρωποι δεν έχουν πιάσει κάβο σχετικά με το τι είναι το (*&^%^!@ Internet. Ούτε και τους ενδιαφέρει το πως να βγάλουν λεφτά από αυτό. Απλώς, το Internet ήρθε με φόρα και τους μπήκε εκεί που καταλαβαίνετε και τρελάθηκαν. Φαίνεται και από τις αντιδράσεις τους εξ άλλου. Όλοι (μα όλοι), άρχισαν να μιλούν για αυτό, πριν ακόμα στήσουν μέσα έστω και ένα hello_world.html Μας έπρηξαν με μια απίστευτη φιλολογία και στη συνέχεια, πιστοί τις αρχές που έχουν κάνει τον έλληνα επιχειρηματία αυτό που είναι, άρχισαν τις παπάρες.


Είναι αστείοι φίλες και φίλοι και ελάχιστη παρατηρητικότητα αρκεί για να το καταλάβει ο καθένας. Το μόνο καλό, είναι ότι μέσα στο θόρυβο, ο ανταποκριτής σας είχε την ευκαιρία να γνωρίσει κάνα-δύο πολύ καλά παιδιά (όπως η παρέα της Actus από τη Θεσσαλονίκη), να δει παλιούς γνωστούς και να αποκτήσει υλικό για σχόλια. Ελπίζουμε του χρόνου το πράγμα να πάει καλύτερα -όχι τόσο για το καλό του Internet (που είναι ούτως ή άλλως προδιαγεγραμμένο) αλλά μπας και ησυχάσουμε από τις τρίχες που ακούμε καθημερινά.


Το ραδιόφωνο παίζει Queen (Who wants to live forever), η ώρα είναι δυόμισι, μεσημέρι Σαββάτου 1 Μαίου και το εκατοστό δωδέκατο S.N.A.F.U. αναζητά παρέα για καφέ, μια και η καλή του είναι σπίτι της και γράφει μουσικές. Η εβδομάδα ήταν λίγο βαριά, καθώς ένα μέλος της ευρύτερης παρέας του ανταποκριτή σας, έφυγε κάπως άγαρμπα από ένα γκρεμό και θα λείψει σε πολλούς καλούς φίλους. Το S.N.A.F.U. στέκεται δίπλα τους με κάθε τρόπο και ελπίζει ότι το επόμενο φεγγάρι θα είναι καλύτερο. Καλή σας εβδομάδα και καλό ταξίδι στο Χάρη τον Παπαγεωργίου. Μάλλον δε θα είναι με μηχανή αλλά σίγουρα θα είναι το πιο ενδιαφέρον από τα πολλά που είχε κάνει.

(25/4/99) Περί των βραβείων Web Awards



Δεν είναι λίγοι οι γνωστοί και φίλοι που τους περασμένους πέντε μήνες με ρώτησαν σε διάφορες στιγμές για τη διοργάνωση Web Awards και την εμπλοκή μου σε αυτή, αγαπητοί μου αναγνώστες. Μερικές φορές μάλιστα, ήταν και κάποιοι από εσάς. Ως τώρα -αν δεν κάνω λάθος- προτίμησα να μην γράψω τίποτα στο S.N.A.F.U. και αυτό, επειδή θεώρησα ότι δεν ήταν και πολύ σωστό να προωθήσω καθ� οιονδήποτε τρόπο κάτι τέτοιο. Όμως, μια και η διοργάνωση έφτασε στο τέλος της, είπα να γράψω κάτι αναδρομικά και να απαντήσω και δημόσια σε διάφορα θέματα που τέθηκαν.


Πρώτα απ� όλα, η δική μου εμπλοκή στη διοργάνωση ήταν εξ επαγωγής. Η εταιρεία που εκδίδει ένα περιοδικό με το οποίο συνεργαζόμουν (συγκεκριμένα η εταιρεία Direction και το περιοδικό AdBusiness) αποφάσισε να συνδιοργανώσει ένα κόλπο που θα βραβεύει τις δημιουργίες στο web. Και λέω συνδιοργανώσει, επειδή η αρχική ιδέα -και ένα πολύ μεγάλο μέρος του τρεξίματος- έγιναν από ένα πρόσωπο της αγοράς του Internet, τον Αποστόλη τον Αϊβαλή.


Ο Αποστόλης, ήταν για αρκετόν καιρό στην Powernet, στη συνέχεια συνεργάστηκε με τις Hellasnet/Isonet και πλέον δουλεύει frelancer. Η ιδέα του προέκυψε, το έτρεξε, έβαλε στο λούκι τον τέως εκδότη μου και το πράγμα προχώρησε. Δημιουργήθηκε μια επιτροπή από τον ίδιο τον Αϊβαλή, την υπεύθυνο μηχανοργάνωσης της εταιρείας ΤΙΤΑΝ, τον ανταποκριτή σας (ως άνθρωπο της Direction) και έναν άλλο εκλεκτό δημοσιογράφο και φίλο, το Νίκο το Μουμούρη και ξεκίνησε να στήνεται ο κανονισμός της ιστορίας αυτής.


Ο κανονισμός τελείωσε, αναζητήθηκαν συνδιοργανωτές, συνδιοργανωτές δε βρέθηκαν ή για την ακρίβεια βρέθηκαν και μετά χάθηκαν και τελικά η ιστορία προχώρησε από τον Αϊβαλή και τη Direction, ενώ για την εξέλιξή της, συστάθηκε μια οργανωτική επιτροπή στην οποία συμμετέχουν ο Γιώργος ο Καρούζος από το NET Letter, ο Περικλής ο Βανικιώτης από το .net και ο Παναγιώτης ο Ανδριανέσης από τον Κόσμο του Internet (που δεν υπάρχει πια αλλά δεν πειράζει). Κάπου εκεί, ο ανταποκριτής σας βγήκε εκτός, μια και διέκοψε τη συνεργασία του με το AdBusiness.


Ο λόγος όμως δεν ήταν μόνο αυτός φίλες και φίλοι. Τα Web Awards, είναι μια ιστορία μαρκετινίστικη. Γίνονται προκειμένου να προωθήσουν την εμπορική πλευρά του Internet και τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτό. Και σιγά - σιγά, θα εξελιχθούν στο πανηγύρι του ελληνικού Internet -θυμηθείτε με σε αυτό. Όπως το Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφήμισης, έχει γίνει η γιορτή της αγοράς αυτής, έτσι και τα Web Awards, θα γίνουν το γεγονός της κάθε χρονιάς για την Internetική πιάτσα.


Κάπου εκεί, είναι που ο ανταποκριτής σας αποφάσισε να βγάλει την ουρά του απ� έξω. Και ο λόγος είναι γνωστός σε όλους εσάς που είστε και δικά μου παιδιά. Ρε μάγκες (αμφοτέρων των φύλων και απασών των φυλών), τους βαριέμαι τους μαρκετάδες. Τους βαριέμαι θανάσιμα. Μας έχουν σκοτίσει τον έρωτα -για να μην πω και τίποτα βαρύτερο- με τις απόψεις τους περί Internet, προσπαθούν απεγνωσμένα να βγάλουν κάνα φράγκο και τα αποτελέσματα της δουλειάς τους είναι αποκαρδιωτικά. Η αντίληψή τους για το Δίκτυο είναι αστεία και ο τρόπος που δουλεύουν δίνει άλλη διάσταση στην έννοια αντιπαραγωγικότητα.


Κοντολογίς, χαίρομαι πάρα πολύ που τα Web Awards θα γίνουν πραγματικότητα, χαίρομαι πάρα πολύ που σιγά- σιγά θα αρχίσουν να φαίνονται και αυτοί που πραγματικά κάνουν δουλειά (developers, designers, coders κλπ) και χαίρομαι που η πιάτσα μας θα αποκτήσει ένα event, να μπορούμε να πηγαίνουμε να κουτσομπολεύουμε και να δίνουμε και κάνα βραβείο. Αλλά είναι τριπ άλλου τύπου και ο ανταποκριτής σας δεν το συμμερίζεται σε όλη του την έκταση. Για μένα (και υποθέτω και για σας) Internet σημαίνει και άλλα πράγματα. Και έχω την αίσθηση ότι αυτά θα είναι κάπως απόντα από τη διοργάνωση.


Το ραδιόφωνο παίζει το γνωστό κομμάτι από το Φάντασμα της Όπερας, η ώρα είναι 12 βράδυ Κυριακής 25 Απριλίου και το εκατοστό ενδέκατο S.N.A.F.U. πάει να κάνει μια δουλειά και να συζητήσει για την αυριανή διοργάνωση στην οποία -φευ- δε θα παρευρεθεί η καλή του. Καλή σας εβδομάδα.

(18/4/99) Περί αδελφών



Ας πούμε ότι έχουμε μια κοπέλα. Η κοπέλα αυτή, λέγεται Ιρένα και είναι σέρβα (εκ καταγωγής και προελεύσεως). Η Ιρένα, έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, με ειδικότητα ψυχολόγου και έχει έρθει στην Ελλάδα, με σκοπό να εργαστεί σε κάποιο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, να αποκτήσει εμπειρία και να βρει κάποια τύχη καλύτερη από αυτή που θα είχε στη χώρα της. Γιατί έρχεται στην Ελλάδα; Επειδή στη χώρα της πολεμούν επί δέκα χρόνια, η κυβέρνησή τους είναι κάπως αυταρχική (αυτό στη γλώσσα της φιλολογικής κριτικής λέγεται ευφημισμός) και επειδή οι έλληνες είναι κάπως θετικά διακείμενοι προς του σέρβους (καθ� ότι αδέλφια, χριστιανοί και άλλες παπάρες).


Η Ιρένα, μπαίνει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ενός κέντρου, εργάζεται σα σκυλί προκειμένου να βγάλει τα προς το ζην και παράλληλα να αποκτήσει την εμπειρία που θέλει. Και μη ρωτήσετε τι δουλειά κάνει για τα προς το ζην -όποιος νύχτα περπατεί, ξέρει τι δουλειές κάνουν οι κοπέλες από τις ανατολικές χώρες για να ζήσουν. Ευτυχώς για αυτήν, δεν κάνει μια από τις *εντελώς* ανυπόληπτες δουλειές, αλλά μια κάπως πιο βατή. Παράλληλα βέβαια, προσπαθεί να αποκτήσει και στάτους πολίτη της χώρας αυτής. Και γιατί όχι; Επιστήμων είναι, εργατική είναι, από αδελφή χώρα είναι, έχει όλα τα εχέγγυα.


Όμως δεν τα έχει. Η (αν)επίσημη απάντηση του επίσημου ελληνικού κράτους (δια στόματος των καλών υπαλλήλων στο τμήμα αλλοδαπών), είναι κάτι σαν �δεν μπορείς να βγάλεις άδεια παραμονής -σπούδασε και φύγε από τη χώρα�. Τα περί πράσινης κάρτας, αναγνώρισης του πτυχίου της από τη ΔΙΚΑΤΣΑ, διευκόλυνσης των αδελφών μας κλπ, μετατρέπονται σε φρέσκο αέρα και οι προοπτικές είναι λίγο-πολύ σαφείς: Δούλεψε παράνομα και να εύχεσαι να μη σε πιάσουμε. Αν δε, σε πιάσουμε, κάπως θα τα βολέψουμε -τι διάολο. Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Μάλιστα.


Και βέβαια, η Ιρίνα, έχει αρχίσει να έχει δεύτερες σκέψεις (second thoughts που λένε και αυτοί που βομβαρδίζουν την πατρίδα της). Διότι, άμα μας αντιμετωπίζουν έτσι, αυτοί που είναι και αδελφοί μας, πως περιμένουμε να μας αντιμετωπίσουν οι ξένοι (που δεν είναι αδελφοί μας -συγνώμη που επανέρχομαι στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά έχω πάθει μια αυτή); Αυτοί δε λένε ότι είμαστε ομογάλακτοι και ομόθρησκοι και ομοαίματοι; Εδώ δεν ήρθαμε σαν πρόσφυγες αναζητώντας μια καλύτερη κατάσταση, μια καλύτερη τύχη; Γιατί μας την κάνουν γυριστή;


Και τι μπορεί να πει εδώ ο ανταποκριτής σας, ως δημοσιογράφος, καλλιτέχνης και άνθρωπος φίλες και φίλοι; Ότι ακόμα και εμείς που γεννηθήκαμε εδώ, στην ουσία ζούμε λάθρα; Ότι κοινωνικοποιούμεθα μέσω των υψηλών αρχών του �εντάξει μωρέ�, του �θα τα βρούμε�, του �δώσε κάτι και θα το φτιάξουμε� και του �βλέποντας και κάνοντας�; Ότι η χώρα αυτή, άρχεται από αλήτες που δεν κοιτούν πέρα από το δικό τους βόλεμα, στηριζόμενοι από ένα έθνος τζάμπα μάγκες με οράματα της μεγάλης Ελλάδας και με τα μάτια καρφωμένα στον κώλο της γκόμενας που περνάει; Ή ότι όλοι ζουν με το όνειρο του δημοσίου;


Ειδικά σε μια περίοδο που όλοι έγιναν ξαφνικά φιλόσερβοι, περιπτώσεις όπως αυτές της Ιρίνας ακούγονται πολύ στενάχωρες φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Ίσως επειδή ο ανταποκριτής σας δεν είναι *ορθόδοξος*(αλήθεια, ορθόδοξος σημαίνει ότι αυτό που πιστεύουμε εμείς είναι σωστό, ενώ αυτό που πιστεύουν οι άλλοι είναι λάθος;), δεν είναι περήφανος που είναι έλλην και δεν αισθάνεται αδελφός με κανέναν αληταρά, μόνο και μόνο επειδή το διαβατήριό του γράφει κάποια εθνικότητα και όχι κάποια άλλη. Ή ίσως επειδή μερικά πράγματα δεν είναι καλά ή κακά αλλά είναι σωστά ή λάθος. Ή μήπως θα έπρεπε να πω έξυπνα ή χαζά;


Κάποιοι κερατάδες, έχουν δημιουργήσει ψεύτικες ελπίδες καλοί μου αναγνώστες. Όχι μόνο στο παρελθόν -εξακολουθούν και το κάνουν ακόμα και σήμερα. Και κάποιοι στηρίζουν τη ζωή τους πάνω σε αυτές, επειδή δεν μπορούν -ίσως- να κάνουν διαφορετικά. Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό, όχι μόνο κάθε φορά που ακούμε κάποιον εκλεκτό συνάδελφο να μας αραδιάζει μαλακίες από το Βελιγράδι ή την Πρίστινα, αλλά και κάθε φορά που περπατάμε στο δρόμο και βλέπουμε κάποιον που μοιάζει να είναι ξένος. ’μα κάποιος είναι αδελφός σου, δεν είναι μόνο όταν βομβαρδίζουν την πόλη του. Ίσως μάλιστα, τότε να έχει και πολύ λιγότερη ανάγκη να αισθανθεί ότι έχει αδέλφια. Στον καιρό ειρήνης, τι γίνεται;


Το ραδιόφωνο παίζει Smoke gets in your eyes (κάποια εκτέλεση που δεν καταλαβαίνω), η ώρα είναι τρεις και μισή ξημερώματα Δευτέρας 19 Απριλίου και το εκατοστό δέκατο S.N.A.F.U. πάει για ύπνο -καλώς εχόντων των πραγμάτων, αύριο θα δει την καλή του μετά από αρκετές ημέρες. Καλή σας εβδομάδα.

(12/4/99) Περί διπόλων



Εντάξει, φίλες και φίλοι, εντάξει. Καθυστερήσαμε για μια ημέρα. Κάτι το ’γιον Πάσχα, κάτι μια γρίπη που μας έκατσε στο σβέρκο σε ανύποπτο χρόνο (με τα πυρετά της και τα όλα της), ομολογώ ότι η προοπτική να καθίσω να γράψω μου φάνηκε ιδιαιτέρως επαχθής (και ειδεχθής) και έτσι μείνατε για μια μέρα άνευ S.N.A.F.U. Ελπίζω ότι δε σας στενοχώρησα πολύ και επανέρχομαι μια μέρα μετά για να επανορθώσω. Που λέει ο λόγος δηλαδή διότι δε σας κρύβω ότι αισθάνομαι κάπως αμήχανα.


Ο λόγος -προφανώς- είναι ότι τις τελευταίες ημέρες, έχω πέσει και εγώ θύμα των γεγονότων στη Γιουγκοσλαβία. Και παρά το γεγονός ότι δεν έχω τηλεόραση (και άρα γλυτώνω τις ασχήμιες των καναλιών μας), δεν έχω αποφύγει να πάρω μια μυρωδιά από το κλίμα πολέμου το οποίο καλλιεργείται από όλα τα ΜΜΕ, και κυρίως τα ελληνικά. Φαίνεται ότι οι εκλεκτοί συνάδελφοι έχουν σοβαρό πρόβλημα φίλες και φίλοι.


Οι υπερπαραγωγές των καναλιών έχουν ξεφύγει εντελώς καλοί μου αναγνώστες. Τίτλοι και εφέ, δραματική εκφώνηση και κινδυνολογία του κερατά, ανιστόρητες εκτιμήσεις και καθαρή μεροληψία υπέρ της μιας πλευράς (των σέρβων στην προκειμένη περίπτωση), έχουν κάνει τις ελληνικές ειδήσεις επιεικώς γελοίες. Και αν το θέμα δεν ήταν από μόνο του βάρβαρο, θα τους είχαμε πάρει με τις πέτρες. Αν αυτό είναι δημοσιογραφία, τότε ο ανταποκριτής σας κάνει άλλη δουλειά.


Το ενοχλητικότερο όλων ξέρετε ποιο είναι φίλες και φίλοι; Το ότι για μια ακόμα φορά, κάποιοι μαλάκες μας πετάνε στα μούτρα ένα δίπολο στο οποίο πρέπει να πάρουμε θέση. Κανένας κερατάς δε λέει ότι πρέπει να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός επειδή είναι λάθος και επειδή σκοτώνονται άνθρωποι. Αν πρέπει να σταματήσει, αυτό πρέπει να γίνει επειδή οι σέρβοι έχουν δίκιο και είναι καλά παιδιά και αδέλφια μας. Πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν ήταν αδέλφια μας, θα μπορούσαμε να τους γράψουμε σε ένα παλιό παπούτσι (ή και σε δύο) και να τους αφήσουμε να σκοτώνονται.


Ο ανταποκριτής σας -ειλικρινά δηλαδή, και χωρίς καμία τύψη- δεν αισθάνεται αδέλφια του τους σέρβους επειδή είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Ούτε βέβαια αισθάνεται ως εχθρούς τους αμερικάνους επειδή δεν είναι. Ένας πόλεμος, είτε είναι κακός είτε δεν είναι -το σε τι Θεό πιστεύουν οι εμπλεκόμενοι ελάχιστα αλλάζει το γεγονός ότι σκοτώνονται άνθρωποι, ότι καταστρέφονται σπίτια και ότι όλες οι γύρω χώρες θα γεμίσουν πρόσφυγες. Τι πάει να πει �χριστιανοί ορθόδοξοι� δηλαδή; Και μέχρι πότε θα δικαιώνονται κάποιοι επειδή πιστεύουν στο Θεό με τον ένα τρόπο και όχι με τον άλλον;


Τις προάλλες, μιλούσα με ένα φίλο και συνάδελφο και έλεγα τα περί ανθρωπισμού, για να εισπράξω ένα �καλός ο ανθρωπισμός αλλά εξαρτάται ποιόν εξυπηρετεί�. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημά μου καλοί μου αναγνώστες. Ο ανθρωπισμός δεν εξυπηρετεί κανέναν, εκτός από τον ίδιο τον άνθρωπο. Χρειάζεται δηλαδή να έχεις κρυφές και μύχιες σκέψεις για να πρέπει να είσαι κατά του πολέμου; Το απλό �δε γουστάρω να σκοτώσω κανέναν και δε γουστάρω να σκοτωθώ�, δεν είναι αρκετό; Γιατί; Επειδή μερικοί αληταράδες, έχουν χρησιμοποιήσει τη λογική αυτή για να μεταμφιέσουν τα σχέδιά τους; Μερικά πράγματα είναι όπως είναι, ό,τι και να κάνει το Στέητ Ντιπάρτμεντ.


Πολλά πράγματα συμβαίνουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα κάποιων -αυτό πλέον το ξέρουμε καλά. Μόνο που μερικές φορές, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι απλοί σκοποί είναι και οι πιο ξεκάθαροι. Το να αποδεχτεί κανείς τους αμερικανούς σα λάθος και τους σέρβους σα σωστούς, σημαίνει αυτόματα ότι παραδέχεται ότι ένας πόλεμος μπορεί να είναι καλός ή κακός κατά περίπτωση -όπως ας πούμε ο πόλεμος κατά του Σαντάμ πριν από μερικά χρόνια. Και όσο υπάρχει αυτή η λογική, αργά ή γρήγορα κάποιος βρεθεί να μπριζώσει ένα λαό να πάει να σκοτωθεί. Πως το έλεγαν οι Crass; Fight war -not wars, το έλεγαν.


Το ραδιόφωνο παίζει Rainbow (Sixteenth Century Greensleeves), η ώρα είναι μία, μεσημέρι Δευτέρας 12 Απριλίου, και το εκατοστό ένατο S.N.A.F.U. αν και ελαφρώς αδιάθετο πάει να εργαστεί -από αύριο αρχίζουν όλοι να ζητούν- ενώ η Ελένη ετοιμάζεται να πάει τον αδελφό της στα ΚΤΕΛ για να επιστρέψει στο στράτευμα. Καλή σας εβδομάδα.

(4/4/1999) Περί εμπορικής επικοινωνίας



Ώρες ώρες αγαπητοί μου αναγνώστες, σκέφτομαι ότι όσα λεφτά και να βγάζω από τη δουλειά που κάνω, είμαι σίγουρα ελλιπώς αμειβόμενος. Βέβαια, αυτό δεν είναι και τίποτα νέο θα μου πείτε. Οι πιο πολλοί εργαζόμενοι, στην πραγματικότητα αμείβονται πολύ λιγότερα από όσα θα έπρεπε -κάτι τέτοιο δεν εννοούσε και ο παππούς Κάρολος όταν μίλαγε περί υπεραξίας; Ο ανταποκριτής σας όμως, επειδή τυγχάνει μαρξιστής μόνο γκραουσικού τύπου, εξακολουθεί να εκπλήσσεται από το που πάνε τα λεφτά. Κλασσικό ελληνικό παράπονο, δε συμφωνείτε;


Ας πάρουμε για παράδειγμα το τμήμα δημοσίων σχέσεων μιας εταιρείας -παράδειγμα πάντα αγαπητό στο γράφοντα, μια και πάντα έχουν μια μαλακία να τους καταλογίσεις. Ας πούμε ότι η εταιρεία αυτή είναι από τις πιο μεγάλες στο χώρο του Internet. Χρόνια στο κουρμπέτι, με τα Mbps της να ρέουν άφθονα, με τις συνδέσεις της στο ΑΙΧ, με τις μισθωμένες της και με ό,τι προβλέπεται. Θαύμα. Και το τμήμα δημοσίων σχέσεων της, το οποίο αποτελούν τουλάχιστον δύο τύπισσες και ένας τύπος, στέλνει στο γράφοντα γύρω στο ένα δελτίο Τύπου κάθε Πάσχα. Τι λάθος υπάρχει σε αυτή την εικόνα;


Ίσως κανένα θα πείτε. Οι άνθρωποι, λίγα κάνουν, λίγα λένε. Αμ δε. Οι άνθρωποι κάνουν σαφώς περισσότερα από αυτά που λένε. Όμως για κάποιο μυστικιστικό και απόκρυφο λόγο, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας τα πουν. Και εδώ θα διαχωρίσω τη θέση μου από το αγαπητό μου κοινό (δηλαδή εσάς) και θα πω με κάποια έπαρση ότι εμένα και κάποιους άλλους σαν εμένα, οφείλουν να μας ενημερώνουν. Βλέπετε, έχουμε αναλάβει -αυτοκλήτως έστω, αλλά είμαστε καλά παιδιά- το... χμμμ... υψηλό καθήκον της ενημέρωσής σας. Είναι μήπως πιο σαφές το που βρίσκεται το λάθος;


Να το λιανίσω ακόμα για να καταλάβετε που ακριβώς είναι το πρόβλημά μου. Πολλές φορές μέσα στα τελευταία 4 χρόνια που γράφω *αποκλειστικά* για το Internet σε διάφορα μέρη (σας είπα ότι έχω ξεκινήσει συνεργασία με το Βήμα της Κυριακής; Αν όχι, παράλειψίς μου και ζητώ συγνώμη) έχουν εμφανιστεί διάφοροι παπάρες από διάφορες εταιρείες οι οποίοι μου έχουν ζητήσει με έντονο ύφος τα ρέστα επειδή τους αγνοώ ως εταιρείες και ως ανθρώπους. Παρακάμπτοντας το τελευταίο ως αστείο, απαντώ στερεότυπα ότι ούτε μέσα στις υποχρεώσεις μου, ούτε μέσα στις δυνατότητές μου είναι το να παρακολουθώ ΟΛΟ το ελληνικό web ταυτόχρονα.


�Δουλειά σου είναι� θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Μέχρι ενός σημείου όμως. Διότι, πλέον το web, ακόμα και στην Ελλάδα, είναι μεγάλο. Και μεγαλώνει περισσότερο καθημερινά. Αν και ο ανταποκριτής σας έχει κάποια εργαλεία στη διάθεσή του για να παρακολουθεί το ελληνικό domain και να βλέπει τα καινούρια ονόματα που κατοχυρώνονται, είναι φύσει αδύνατον να καλύψει τα πάντα. Εδώ δεν τα καταφέρνει η Αμανπούρ, θα τα καταφέρουμε εμείς; Αστεία πράγματα. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και από εκεί και πέρα, είναι δουλειά των ίδιων των εταιρειών να μας ενημερώνουν για κάτι νέο.


Φυσικά έτσι δεν προκύπτουν τα λεγόμενα ντεσού, ήτοι τα πιο μέσα. Γιατί έφυγε ο Θανάσης από εκεί, ποιο βύσμα έβαλε ο Βαγγέλης για να πάρει τη δουλειά από το Λευτέρη και τέτοια. Αυτά όμως, ούτως ή άλλως θα βγουν μέσω προσωπικής επαφής, όπως βγαίνουν όλα τα νέα τέτοιου τύπου σε όλους τους κλάδους του ευγενούς αθλήματος της δημοσιογραφίας. Τα απλά και τα προβεβλημένα, γιατί να πρέπει να τα βρούμε ντετεκτιβίστικα; Υπάρχει λόγος; Ειδικά όταν υπάρχει ολόκληρο τμήμα που πληρώνεται για να κάνει τη δουλειά αυτή. Τι σκατά τα παίρνουν τα λεφτά τους, για πλάκα; Μάλλον θα μου πείτε.


Είναι αδύνατον να σηκώνει κάποιος ένα site που φιλοδοξεί να γαμήσει και να δείρει (γιατί να τα κάνει αυτά δεν ξέρω, αλλά έτσι λένε οι ίδιοι) και να μη στέλνει ένα *&^&*$!@ δελτίο Τύπου στις εφημερίδες ή έστω στους δέκα δημοσιογράφους που ασχολούνται μόνο με το Internet. Και είναι ακόμα πιο απαράδεκτο να μην έχει μια λίστα με τα mail μας, ειδικά όταν όλοι τα δημοσιεύουμε φαρδιά πλατιά όπου και να γράφουμε. Και είναι τρεις φορές απαραδεκτότερο το να είσαι εταιρεία σχετική με το Internet και να στέλνεις το δελτίο Τύπου (α) με φαξ και (β) με λάθος τα Internetικά στοιχεία του πονήματος. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί δεν υπερβάλλω, όταν λέω ότι αυτοί οι τύπου πληρώνονται τζάμπα και ότι είμαι υποαμοιβόμενος; Εμείς που ξέρουμε να γράφουμε την e-mail διεύθυνσή μας, δε θα έπρεπε να παίρνουμε κάτι παραπάνω;


Το ραδιόφωνο παίζει Eric Burdon (War), η ώρα είναι τρεις και μισή, μεσημέρι Κυριακής 4 Απριλίου (των Βαΐων) και το εκατοστό όγδοο S.N.A.F.U. πάει να διαβάσει Robert Rankin και να φάει -όλα αυτά μέχρι το απόγευμα που θα βρεθεί με την καλή του. Καλή σας (μεγάλη) εβδομάδα και καλή ανάσταση, όπως λέω κάθε χρόνο. Κατεστημένο γίναμε, κατεστημένο...