Καλήν εσπέραν άρχοντες κλπ κλπ. Ή δεν είναι αυτό που λένε τις μέρες αυτές; Κάτι αντιστοίχως εορτάσιμο πάντως για όλους εξ' υμών που πέρασαν ή περνούν τις άγιες τούτες μέρες στα δίκτυα των υπολογιστών αντί για τα -μακράν καλύτερα- δίκτυα των ανθρώπων. Δε βαριέστε, όλα μια ιδέα είναι. Ακόμα και μια επαίτειος δέκά ετών για ένα μείδιο που σηματοδότησε μια γενιά και έναν τρόπο σκέψης. Για κακή μου τύχη, η γενιά που σηματοδότησε είναι αυτή στην οποία συμπερολαμβάνομαι -αυτός είναι και ο λόγος που με απασχόλησε. Ίσως μάλιστα να απασχόλησε και κάποιους από σας. Βλέπετε, οι κάτοικοι του Δικτύου είναι σε ηλικίες περί τα 30, δηλαδή στην ηλικία που καθορίστηκε από το εν λόγω μείδιο.
Γιατί μας απασχολεί; Επειδή κοιτάμε και λίγο πίσω. Και επειδή τα μείδια, είναι η δουλειά μας. Και επειδή τα μείδια καθορίζουν -χρόνια τώρα- τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι γύρω μας. Και επειδή έχουν αρχίσει -κάποια από αυτά εν πάσει περιπτώσει- να μας κάνουν την τιμή να συμπεριλαμβάνουν και το μικρό μας Δίκτυο στο περιεχόμενό τους. Και επειδή έχουν αρχίσει και προσεταιρίζονται τους Internet-ικούς τρόπους έκφρασης, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι. Και επειδή διαθέτουμε ως γενιά (οι gen-Xers που λένε και οι αμερικανέζοι) ορισμένα γαμώτα -μπα σε καλό μου μέρες που'ναι- που θέλουμε να τα εξωτερικεύσουμε. Καλά αυτά ως άλλοθι; Να πάρει και να σηκώσει, πρέπει να σταματήσω τις δικαιολογίες για αυτά που γράφω...
Το εν λόγω μείδιο λοιπόν είναι περιοδικό. Το οποίο όπως προείπαμε, έκλεισε τα δέκα του χρόνια. Μπράβο το χρυσό μου, με το καλό να τελειώσει και το δημοτικό. Μόνο που στα δέκα αυτά χρόνια του, έφερε στον περιοδικό τύπο μια τέτοια αναστάτωση, που τον διαμόρφωσε έκτοτε. Πολλοί ήταν οι κλώνοι του, πολλοί αυτοί που το φθόνησαν και πολλοί οι επικριτές του. Ακόμα περισσότεροι όμως, ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν τη ζωή τους σύμφωνα με τις επιταγές του. Βέβαια το ίδιο το περιοδικό δεν τις εξέφρασε ποτέ ως επιταγές -προτάσεις ήταν. Μόνο που ελάχιστοι τις εισέπραξαν ως απλές προτάσεις. Και ΔΕΝ θα πέσω στη γνωστή παγίδα να σας βαρύνω με έναν δεκάρικο λόγο σχετικά με το γιατί συνέβη αυτό. Αγοραία κοινωνιολογία (ή κυνονιολογία) τέλος για απόψε.
Α
υτό που με εξενεύρισε, ήταν η έλλειψη μαγκιάς από τον νυν διευθυντή του, να παραδεχτεί στο εορταστικό editorial του περιοδικού ότι "δυστυχώς επτώχευσαν" και ότι ο μόνος τρόπος να προηγηθούν του ανταγωνισμού -ο οποίος δυστυχώς προσωποποιείται στον δημιουργό του εν λόγω εντύπου, αποχωρήσαντα προς αναζήτησιν παχυτέρων εντύπων αγελάδων με τη συνδρομή βιομηχάνων και άλλων διαπλεκομένων- είναι με το να πουλάνε CD όσο πιο χαμηλού περιεχομένου μπορεί να ξεβράσει η φαντασία κάποιου ανέραστου μουσικού δημοσιογράφου (αφού δε γ... που δε γ... τουλάχιστον να τις βάλουμε να κουνιούνται σε κανά ελληνάδικο για να παίρνουμε κανά μάτι).
Tο εν λόγω περιοδικό όμως, όπως πολλά του φυράματός του, τυγχάνει και interactive. Απέκτησε τη URL του στο μικρό μας Internet -όχι με ιδιόκτητο domain name, κάτω από κάποιον παροχέα- και στολίζει αρκετά από τα κείμενά του με κάποιες παραπομπές (links που λένε και οι περί τα Internet-ικά τυρβάζοντες) ώστε ο ανήσυχος καταναλωτής CD που θα λάχει να διαβάσει και καμμιά αράδα, να έχει και το άλλοθι του να ψάξει και στο "ιντερνέτ" για να τεκμηριώσει τη θέση του στους άλλους, την ώρα που ακούει τον εθνικό του Νότη στο -κατά πάσα πιθανότητα ακριβό- στέρεό του. Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες μόνιμες αναφορές στο Δίκτυο, καλύπτει και τα όποια μελλοντολογικά άγχη του διευθυντή του. Κρίμα που κάποιοι περιμέναμε κάτι παραπάνω από ορισμένους που μας κοινωνικοποίησαν. The joke, φυσικά, is on us -οι άνθρωποι τη δουλειά τους κάνουνε.
Αυτό που έχει πλάκα πάντως, είναι ότι κάτι οι web διευθύνσεις, κάτι η Δικτυακή παρουσία, κάτι ο αδελφός ραδιοφωνικός σταθμός, κάτι το ψηφιοδισκάκι στο εξώφυλλο, το εν λόγω περιοδικό και τα συν αυτώ, έρχεται χωρίς να το καταλάβει (μάλλον) πολύ κοντά στο πολυμειδιακό μας Internet. Φεύγει από το απλό κείμενο και τη φωτογραφία, ενσωματώνει τον ήχο, το Δίκτυο, την κινούμενη εικόνα και την επικοινωνία και σιγά-σιγά, γίνεται το ίδιο, μια υβρίδική οντότητα μέσων και εκφράσεων που αν και παραμένει περιοδικό, περιλαμβάνει όμως πολλά "plugins". Και με μια παρουσία που απευθύνεται σε ένα δέκτη που δεν είναι απλά αναγνώστης αλλά ευρύτερα καταναλωτής μέσων. Να το είχαν στο μυαλό τους; Θα σας γελάσω. Εκείνο που ξέρω πάντως είναι ότι αν το αντιληφθούν και το προωθήσουν, μπορεί να καταφέρουν και κάτι παραπάνω.
Το παραπάνω αυτό, το κατάλαβε -πχ- το Wired. Το οποίο, διαμόρφωσε ένα Internet-ικό alter ego που το έχει κάνει μοναδικό στον κόσμο, online ή μη. Βέβαια εκεί βοηθάει και το αντικείμενο, όμως μη γελιόμαστε, το Wired δεν είναι ειδικό περιοδικό, lifestyle είναι. Ίσως το περιοδικό για το οποίο μιλάμε, να έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Χωρίς -επιμένω- να το καταλάβουν, έχουν κάνει αρκετά βήματα προς τα εκεί. Ίσως μάλιστα, αν το κάνουν, κάποιοι από τη γενιά που κοινωνικοποίησαν να τους καταλογίζουν κάτι παραπάνω από τη νομιμοποίηση των σκυλάδικων, την καταστροφή πολλών στομαχιών και την άνοδο πολλών τίποτα σε κάτι. ’σε που θα βγάλουν και το μάτι του "κακού" ανταγωνιστή.
Για την περίπτωση που δεν το ξέρετε ήδη, το Wired, βρίσκεται στη διεύθυνση http://www.hotwired.com. Το περιοδικό για το οποίο και η όλη συζήτηση, βρίσκεται εδώ. Δείτε το μόνοι σας, και άμα λάχει, διαβάστε το και σε χαρτί. Για το CD δεν μπορώ να σας πληροφορήσω -όπως συνήθως συμβαίνει, με το που αγόρασα το περιοδικό, άνοιξα τη σελοφάν συσκευασία και το πέταξα. Εξακολουθώ βλέπετε, αφ' ενός να θεωρώ την αγορά ενός δίσκου, διαδικασία που διεκπεραιούται στα δισκάδικα, αφ' ετέρου να αγοράζω περιοδικά επειδή θέλω να δώ τυπωμένο χαρτί.
Το ραδιόφωνο παίζει Leonard Cohen (First we take Manhattan), η ώρα είναι 3.42 ξημερώματα Δευτέρας 28/4/97 (ή Δευτέρας του Πάσχα) και το δωδέκατο S.N.A.F.U. πάει για ύπνο μια και από αύριο, ο γράφων αναλαμβάνει υποχρεώσεις σε καινούρια δουλειά. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment