Λιγάκι offline το σημερινό S.N.A.F.U. φίλες και φίλοι αναγνώστες, καθώς ο ανταποκριτής σας μόλις τελείωσε ένα καταπληκτικό βιβλίο, το οποίο θα ήθελε και να σας συστήσει ανεπιφύλακτα. Πρόκειται για το βιβλίο Rewired ενός κυρίου που ακούει στο όνομα David Hudson και ο οποίος διαθέτει και ένα site με το ίδιο όνομα -μάλιστα μέσω του site του έμαθα και για το βιβλίο το οποίο χάρη στο Amazon ήταν στο σπίτι μου σε 3 εβδομάδες. Αλλά αυτό είναι άσχετο, αν και φαντάζομαι ότι όσοι θελήσετε να βρείτε το βιβλίο θα πρέπει να ακολουθήσετε την ίδια οδό. Δεν πιστεύω τα γνωστά βιβλιοπωλεία της Στουρνάρα να το έχουν φέρει και εδώ που τα λέμε δεν πολυσυμφέρει να το φέρουν, καθώς μάλλον σκιάζει τη γενικότερη χαρά που επικρατεί σχετικά με το Internet και τα περί αυτώ.
Ο εν λόγω κύριος, τόσο στο site του, όσο και στο βιβλίο, επιχειρεί μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση στο θέμα Internet και γενικότερα στην κουλτούρα που εκπορεύεται από αυτό και που χτίζεται γύρω του. Ξεκινώντας από μια θέση μάλλον ελαφρώς αριστερίζουσα -κάτι που δε γίνεται άμεσα ορατό από το βιβλίο, αλλά προκύπτει αν είναι κάποιος λίγο προσεκτικός- ο Hudson ξεκινάει από τη διαπίστωση ότι ο online κόσμος μας είναι, γενικά μιλώντας, χωρισμένος σε δύο κατηγορίες, τους "ουτοπικούς" και τους "δυστοπικούς" (utopians και dystopians). Από τη μια μεριά βρίσκονται όλοι οι οραματιστές τύπου Νεγκροπόντε, ομάδα Wired κλπ που είναι βέβαιοι ότι το Δίκτυο και τα εκπορευόμενα από αυτό πρόκειται να αλλάξουν τον κόσμο προς μια ονειρική κατεύθυνση, χωρίς προβλήματα, χωρίς πολέμους, πείνα και εκμετάλλευση, με όλους τους κατοίκους πλούσιους, αθάνατους και φυσικά καλωδιωμένους. Από την άλλη, βρίσκονται οι λουδίττες, οι αρνητές κάθε πράγματος που λειτουργεί με ηλεκτρισμό, βέβαιοι ότι το μέλλον που περιλαμβάνει υπολογιστές είναι σκοτεινό, γεμάτο ανεργία, εξαθλίωση των πολλών προς όφελος των λίγων, αποξένωση και απομόνωση.
Ο Hudson, προσπαθεί να δει ανάμεσα -όπως κάθε άνθρωπος που έχει το μυαλό του στη θέση του βεβαίως. Πάντα η αλήθεια βρίσκεται στη μέση και όχι σε κάποιο από τα δύο άκρα και ο συγγραφέας (που παράλληλα τυγχάνει και μια σειρά από άλλα πράγματα) ρίχνει μια κριτική ματιά στα δύο άκρα προσπαθώντας να την εντοπίσει. Κοιτάζοντας μεγάλα θέματα που έχουν προκύψει από την ανάπτυξη του Δικτύου, όπως το θέμα της προσβάσεως, της διαμορφώσεως αυτού που αποκαλείται "κυβερνοκουλτούρα", των Νέων Μέσων, της εμπορικής εκμεταλλεύσεως του Internet, της δυνάμεως που έχει αποκτήσει το Wired και της φιλοσοφίας που προωθεί και τέλος το μεγάλο θέμα των online κοινοτήτων και του τρόπου εξαπλώσεώς τους. 1/4λα αυτά, με χιούμορ, με στοιχεία που έχουν προκύψει από δημοσιογραφική έρευνα και συνεντεύξεις, με παραπομπές σε web sites και με τις -αναπόφευκτα προσωπικές- απόψεις του ίδιου του Hudson. Μιλάμε για περίπου 350 πραγματικά απολαυστικές σελίδες που θα κάνουν κάθε ενασχολούμενο με το Δίκτυο να καθίσει και να σκεφτεί.
Δεν είναι τόσο το θέμα των απόψεων αυτών καθ' αυτών που κάνει το βιβλίο πολύ σημαντικό για τη βιβλιοθήκη κάθε σοβαρού Δικτυπολίτη, φίλες και φίλοι του S.N.A.F.U. Είναι το σκεπτικό που οδήγησε στη συγγραφή του. Σκεφτείτε το λιγάκι. Το Internet μπαίνει στη ζωή μας όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Νέοι χρήστες έρχονται, νέες επιχειρήσεις δημιουργούν νέα πράγματα, όλη η βιομηχανία της Silicon Valley χορεύει στο ρυθμό του Δικτύου, εταιρίες που ως τώρα δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την τεχνολογία έχουν αρχίσει να έρχονται κοντά και να προσπαθούν να καταλάβουν, να ασχοληθούν -ακόμα και να εκμεταλλευτούν το νέο αυτό πράγμα που εμφανίστηκε με ένα μπαμ τα τελευταία χρόνια. Και παράλληλα όλη η βιομηχανία των ΜΜΕ, όλοι οι ασχολούμενοι με τις δομές της κοινωνίας, όλοι οι ευαισθητοποιημένοι για το τι συμβαίνει γύρω μας έχουν πέσει με τα μούτρα και γράφουν, σχολιάζουν, δραστηριοποιούνται. Και φυσικά, ο λόγος σήματος προς θόρυβο είναι τραγικός, τόσο από την πλευρά αυτών που εκθειάζουν το όλο πράγμα, όσο και από την αντίθετη.
Μέσα σε έναν τέτοιο κυκεώνα, μια ματιά σαν αυτή του Rewired, μια ματιά αναθεωρήσεως και επανατοποθετήσεως απέναντι στα πράγματα, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται. Και μάλιστα, μια αναθεώρηση που έρχεται από κάποιον που ζει τα online πράγματα, τόσο μέσα στο web, όσο και σε BBSs και σε λίστες, και στο Usenet. Δραστηριοποιημένος σε πολλούς τομείς της online κοινότητας, αρθρογράφος και καλλιτέχνης, έχοντας ζήσει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού (ο ίδιος λέει ότι το Σαν Φρανσίσκο είναι η αγαπημένη του πόλη, αν και τα τελευταία έξι χρόνια ζει στο Βερολίνο) ο Hudson προσπαθεί να καταλάβει και ο ίδιος, τι από αυτά που συμβαίνουν στο Δίκτυο είναι πραγματικά και τι όχι, τι αξίζει και τι θα χαθεί, τι μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα και τι να τα χαντακώσει. Δεν πιστεύει ότι το Δίκτυο (και η τεχνολογία γενικότερα) είναι κάτι που θα ξεπεραστεί -προφανώς- αλλά ούτε και ότι όλα θα γίνουν ροζ εν μία νυκτί και μόνη. Και αυτό από μόνο του είναι αρκετό, ειδικά στους overhyped καιρούς που ζούμε.
Ίσως θα αναρωτηθείτε, φίλες και φίλοι του S.N.A.F.U. αν ένα τέτοιο βιβλίο, έχει νόημα στην ελληνική πραγματικότητα. Σίγουρα εδώ τα πράγματα είναι κάπως πιο... πίσω και είναι ελάχιστοι οι συμπατριώτες μας που προβληματίζονται τόσο πολύ για τον κόσμο που ανατέλλει πίσω από τα καλώδια. Και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σας, επισημαίνοντάς σας όμως ότι καλό είναι κάποιο πράγματα να αρχίσουμε να τα σκεφτόμαστε από νωρίς. Οι αλλαγές έρχονται ταχύτατα, και καλό είναι όσοι καθόμαστε από αυτή την πλευρά του φράχτη να τις έχουμε υπ' όψιν και να έχουμε έτοιμες κάποιες σκέψεις -αν δεν το κάνουμε εμείς θα τις κάνουν κάποιοι άλλοι, κυρίως αυτοί που έχουν και μια κάπως αρρωστημένη σχέση με τις πάσης φύσεως εξουσίες. Ξέρετε ποιοι είναι και ξέρετε πόσο ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν, αν αποφασίσουν να βάλουν χέρι σε κάτι.
Το ζουμί του βιβλίου, έρχεται -φυσικά- στο τέλος. "People are the killer app" λέει ο Hudson, και υπενθυμίζει ότι αν το Δίκτυο έχει να δώσει κάτι στον κόσμο, στον πολιτισμό και στην ιστορία, αυτό είναι η δυνατότητα επαφής μεταξύ των ανθρώπων, η ανταλλαγή δυνατοτήτων, πόρων και πολιτισμών, η επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα πάνω από τα σύνορα και πέρα από τις όποιες διαφορές. Χρησιμοποιώντας απτά παραδείγματα, δείχνει ότι τα πράγματα όντως μπορούν να γίνουν καλύτερα, χωρίς την καπιταλιστική αναρχία που ευαγγελίζονται (υποβολιμιαίως) οι συντάκτες του Wired και χωρίς την αγροτική μακαριότητα που ευαγγελίζονται οι νεο-λουδίττες. Υπάρχει τρίτος δρόμος, και ο ανταποκριτής σας, αν και πάγια φίλος των ακραίων τάσεων, θα προτιμήσει στη συγκεκριμένη συζήτηση αυτόν, πιστεύοντας όχι στο δίκαιο του ισχυροτέρου αλλά στη συνεργασία και στην καθαρή, κριτική σκέψη. Αν δεν υπήρχαν αυτά, δε θα υπήρχε ούτε το ίδιο το Internet εξ' άλλου.
Το ραδιόφωνο παίζει The Waterboys (The return of Pan), η ώρα είναι 4.20 μεσημέρι Σαββάτου 4 Απριλίου και το πεντηκοστό ένατο S.N.A.F.U. πάει για φαγητό. Έξω έχει μια καταπληκτική μέρα και η μόνη σκιά στο μυαλό του ανταποκριτή σας, τώρα που η καλή του πάει προς το καλύτερο, είναι ότι έχασε -από γηρατειά- τον δεκαπεντάχρονο γάτο του. Καλή σας εβδομάδα και αν θέλετε να ρίξετε οι ίδιοι μια ματιά στα πονήματα του David Hudson, περάστε από το Rewired και ξεκοκαλίστε το. Α, και καλό μήνα, ε;
No comments:
Post a Comment