Αυτοαναφορικό το σημερινό S.N.A.F.U. -κάτι που θα προσπαθήσει να το αποφύγει στο μέλλον, μια και ούτως ή άλλως υπάρχουν πολλά πράγματα που αξίζουν αναφορά. Ο λόγος που ολισθαίνει αυτή την εβδομάδα είναι γιατί οι παρατηρήσεις δύο πολύ καλών φίλων έφεραν στην επιφάνεια κάποια θέματα, που έχουν να κάνουν με το Δίκτυο στο σύνολό του. Για να τα δούμε...
Πρώτα η παρατήρηση της Ιωάννας Π. Στο mail που μου έστειλε όταν επισκέφτηκε το πρώτο S.N.A.F.U. γράφει το εξής: "Den kserw an tha htan skopimo mias kai pleon sto net oloi exoyn pages arketa fancy kai colourful mhpws tha htan skopimo na to kaneis ligo pio pleasing to the eye" (τα greenglish υπάρχουν επειδή έτσι ακριβώς το έλαβα). Και ομολογώ ότι εξεπλάγην λιγάκι -είχα την εντύπωση ότι τόσο στο CV, όσο και στην εισαγωγή είχα εξηγήσει την άποψή μου περί web. Λίγες διευκρινήσεις ακόμα όμως, ίσως δώσουν μια πιο σαφή εικόνα του πως αντιλαμβάνομαι το web και το Internet γενικώτερα.
Όταν πρωτομπήκα στο Internet, το Netscape μόλις είχε βγάλει την 0.9 beta έκδοση του. Η Microsoft δεν είχε καν αναγγείλει το MSN -για όσους το θυμούνται μια και ο καιρός στο Δίκτυο περνάει γρήγορα- και ο μόνος ανταγωνιστής της Netscape ήταν το Mosaic. Mosaic μάλιστα λεγόντουσαν όλοι οι παρεμφερείς browsers. Όλες οι σελίδες που μπορούσε να επισκεφθεί κανείς είχαν γκρίζο background και με λίγο επιμελές browsing μπορούσες σε διάστημα ενός μηνός να δεις ο,τι καλό υπήρχε στο web. Υπήρχαν φήμες ότι κάποια μελλοντική εκδοχή του Mozilla (έτσι λεγόταν το Netscape τότε και κατά μιαν έννοια έτσι λέγεται ακόμα) θα έδινε τη δυνατότητα να φιάξεις και "άλλα πράγματα" αν και ουδείς ήξερε τι πράγματα θα ήταν αυτά. Επίσης, το web ήταν άλλο ένα service του Internet, μαζί με τον συμπαθέστατο Gopher, αν και χωρίς τον πλούτο πληροφοριών που έβρισκε κανείς σε έναν καλό Gopher. Υποθέτω ότι αυτό ισοδυναμεί με προιστορική περίοδο...
Θα ήταν ψέμματα να πω ότι προτιμώ εκείνη την εκδοχή του web. Η σημερινή σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρουσα εικαστικά, ειδικά για κάποιον που του αρέσουν πολύ τα περιοδικά (πιο πολλά επ' αυτού αργότερα), και η ενοποίηση της πλατφόρμας (Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΛΕΩ - ΑΚΟΥΕΙ Η NETSCAPE ΚΑΙ Η MICROSOFT;) δείχνει ότι μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα. Άρα καλά κάνει το web και αναπτύσσεται και μακάρι να εξακολουθήσει έτσι. Μόνο που η "eye catching και fancy" εκδοχή του, έχει δημιουργήσει μια σειρά από παρενέργειες που προσωπικά με έχουν προβληματίσει.
Ο λόγος που δεν έχω τηλεόραση, είναι το ότι με έχει εκνευρίσει αφάνταστα -και ανήκω σε εκείνη τη γενιά που έχει μεγαλώσει με την τηλεόραση. Ο λόγος που το web έχει αρχίσει να με ενοχλεί, είναι ότι σιγά-σιγά τείνει προς την τηλεόραση, τόσο οικονομικά, όσο και από πλευράς μορφής. Και όταν το βάρος δίνεται εκεί, χάνεται η βασική για μένα πλευρά που λέγεται περιεχόμενο. Ο χρήστης του Internet ζητά από τον υπολογιστή του να συμπεριφερθεί σαν τηλεόραση, λες και η κανονική δεν αρκεί. Οι ιδιοκτήτες των παλιών media τρίβουν τα χέρια τους, και το κείμενο, η βάση του παλιότερου Internet, τείνει να πάει για βρούβες υποσκελισμένη από την πολύ πιο δυνατή και bandwidth-οβόρα εικόνα. Όλοι κάνουν τις σελίδες τους πιο "eye catching" που λέει και η φίλη μου η Ιωάννα και ανάθεμά με αν έστω και ένας στους εκατό σκέφτεται ότι μια σελίδα που έχει απλά και μόνο διάφορα Java ή animated gif καραγκιοζιλίκια δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε κανέναν. Εξαιρείται η ματαιοδοξία του δημιουργού της βέβαια. Look 'ma! I'm on the Net.
Και βέβαια πέραν της αργής και μεθοδικής εξολοθρεύσεως του περιεχομένου -το άθροισμα ευφυίας και ομορφιάς είναι σταθερό- αυτός που πλήττεται θανάσιμα είναι το ίδιο το Δίκτυο, τουλάχιστον προς το παρόν. Οι διάφορες ιδιατερότητες του ενός ή του άλλου browser κάνουν κάποιες σελίδες αδύνατες στην προσπέλασή τους για κάποιον που δε χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο browser. Αποτέλεσμα; Προτυποποίηση τέλος και άρα άντε πάλι πίσω στις παλιές καλές ημέρες που ο κάθε υπολογιστής μίλαγε μόνο με τους ομοίους του. The Net is good for fuckin business. OUR business.
Θέλησα, οι σελίδες αυτές να μην πάσχουν από κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι το Internet στηρίχτηκε και μεγάλωσε χάρις στην προτυποποίηση. Δεν έχω καμμιά ιδιαίτερη προτίμηση στο να θεσπίζουν standards τα Πανεπιστήμια -τα απεχθάνομαι όσο και τις μεγάλες εταιρείες και λίγο πολύ για τους ίδιους λόγους. Ας θεσπίσει standards η Netscape, η Microsoft η κοινότητα του Linux ή το IETF. Εκείνο που θέλω είναι να υπάρχουν standards δηλαδή κοινή γλώσσα δηλαδή ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Αλλιώς πάμε όλοι να δούμε "Χρυσό Κουφέτο" και να μη ζορίζονται και οι καλοί συνάδελφοι των εφημερίδων να καταλάβουν "τι είναι αυτό to ιντερνέτ βρε παιδί μου". Για αυτό και ΔΕΝ χρησιμοποίησα eye catching πράγματα, και ούτε πρόκειται και να χρησιμοποιήσω. Αν το κείμενο, δηλαδή το περιεχόμενο, δεν είναι "eye catching" από μόνο του, έχασα. Τόσο απλά.
Στο σημείο αυτό έρχεται και δένει το δεύτερο σημείο προβληματισμού. Και αυτή τη φορά από το Χάρη Κ. ο οποίος είναι και ο υπεύθυνος -κατά κάποιον τρόπο- για την εμπλοκή μου με το Internet. Ο Χάρης ήταν ο πρώτος φίλος που όταν σπούδαζε στο Syracuse University στη Νέα Υόρκη μου μίλησε με ενθουσιασμό για το Internet και για τις δυνατότητές του. Αυτό, κάπου στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε και πολύ πριν το web και τις βλαβερές συνέπειες αυτού. Τις απόψεις του τις παίρνω πάντα στα σοβαρά, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με media. Βλέπετε έχει χρηματίσει πολλά χρόνια στην πιάτσα των ΜΜΕ (περιοδικά και ραδιόφωνο) και επιλέον αυτό ήταν και το αντικείμενο του στο Syracuse. Επίσης είναι πολύ καλός D.J.
Το point του σχετικά με το S.N.A.F.U. ήταν ότι δε χρησιμοποιεί το μέσο αλλά απλά μεταφέρει και αυτό κάτι από τα περιοδικά -το editorial συγκεκριμένα- στο Δίκτυο. Άρα κατ' αυτήν την έννοια δεν κάνει κάτι καινούριο. Φυσικά το επιχείρημα "αυτό μπορώ να κάνω, αυτό κάνω" μπάζει λίγο νερά και αυτός είναι και ο λόγος που τα λόγια του με προβλημάτισαν. Τι μπορώ να πω παραπέρα; Μόνο το εξής: Το Δίκτυο τώρα ανακαλύπτει τον εαυτό του, και το ίδιο ισχύει και για όλους εμάς που βρισκόμαστε μέσα του. Πολλοί έχουν πει ότι το να μεταφέρει κανείς σε ένα νέο μέσο τους κώδικες των παλιών είναι λάθος και γενικά συμφωνώ μαζί τους -είναι σα να παίρνεις την έντυπη διαφήμιση ενός προιόντος, να την κολλάς μπροστά σε μια κάμερα και να θεωρείς ότι κάνεις τηλεοπτική διαφήμιση. Not nice.
Ο καθείς και τα όπλα του έλεγε ο ποιητής. Προσπαθώντας να βρούμε πως θα κάνουμε την ψηφιακή μας γειτονία πιο ζεστή, προσπαθώντας να έρθουμε κοντά στους άλλους ανθρώπους, προσπαθώντας να βάλουμε τα πρωτόκολλα TCP/IP να μεταφέρουν συναισθήματα και αγωνίες και ξενύχτια ίσως να πέσουμε στην παγίδα του να χρησιμοποιήσουμε τους κώδικες που ξέρουμε ήδη και να ξεχάσουμε το ότι μιλάμε πλέον μια άλλη γλώσσα. Ίσως πάλι και να αισθανόμαστε ότι είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη να πούμε αυτό που έχουμε μέσα μας, που νοιώθουμε ότι δεν προλαβαίνουμε να μάθουμε τη νέα γλώσσα. Έτσι, παίζουμε με αυτά που έχουμε. Κρατήστε τους σκοπούς και συγχωρείστε μας τον τρόπο -μπορεί τελικά και να μη μπάζει νερά. Μεγαλώνουμε μαζί με το Δίκτυο, όπως μεγαλώνουμε και μαζί με τους αγαπημένους μας, μαθαίνοντας από αυτό και διαμορφώνοντάς το ώστε να μάθει και αυτό από εμάς. Αυτό δε σημαίνει εξ' άλλου το να αγαπάς κάτι;
Το ραδιόφωνο παίζει David Bowie (Heroes), η ώρα είναι 15.06 μεσημέρι Κυριακής 16/2/97 και το S.N.A.F.U. πάει για ψαρόσουπα. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment