Με disclaimer ξεκινάει το σημερινό S.N.A.F.U. φίλες και φίλοι. Και αυτό είναι το εξής: Το σημερινό κείμενο, είναι απάντηση σε έναν αναγνώστη -ή καλύτερα τέως αναγνώστη- από τη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος που του απαντώ μέσω web και όχι μέσω mail, είναι ότι μου έστειλε μήνυμα με ανύπαρκτη διεύθυνση αποστολέα. Έτσι, θα μου συγχωρέσετε το προσωπικό του πράγματος, αν και ίσως αφορά πράγματα που είχατε σκεφτεί και εσείς -τι διάολο, πλέον έχουμε γίνει φίλοι, έτσι δεν είναι; Αν πάντως το θέμα δε σας αφορά, μπορείτε να φύγετε τώρα -δε θα με κακοκαρδίσετε. Ελπίζω μόνο να σας δω από βδομάδα που θα ασχοληθώ με το θέμα που είχα κατά νου να ασχοληθώ σήμερα, δηλαδή με μια υπάλληλο του ΟΤΕ, "μπασμένη στα κόλπα της τεχνολογίας". Εκτός βέβαια αν παίξει κάτι πολύ ενδιαφέρον μέσα στη βδομάδα και η ΟΤΕτζού πάει περίπατο.
Έλαβα που λετε ένα μήνυμα, το οποίο στρεφόταν γύρω από δύο άξονες. Χοντρά-χοντρά, ο ένας ήταν η αδυναμία μου να αποδεχτώ τις αλλαγές που γίνονται στο Internet και οι οποίες είναι για το καλό του απλού χρήστη και ο άλλος ήταν ο θάνατος του S.N.A.F.U. καθώς -σύμφωνα πάντα με τον αναγνώστη μου- έχω ξεπουληθεί και απλά επαναλμβάνομαι, χάνοντας το επαναστατικό μένος το οποίο χαρακτήριζε το πρώτα μου κείμενα. Ο λόγος που αναφέρω τα πράγματα συνοπτικά, είναι το ότι αφ' ενός θέλω να απαντήσω και αφ' ετέρου το ότι έχασα αρκετό χρόνο στην προσωπική απάντηση -η πρώτη μου απόπειρα (κάπου 1500 λέξεις) χάθηκε λόγω μιας γκλίτσας των Windows και η δεύτερη απλά ένανε bounce καθώς ο sendmail του παροχέα του αναγνωστη μου, απάντησε ότι δεν ξέρει κανέναν με το userid που υπέγραφε το μήνυμα. Oh well...
Σε ό,τι αφορά τα περί αδυναμίας να αποδεχτώ τις αλλαγές, θα αρνηθώ κατηγορηματικά. Στο σπίτι μου δουλεύω συχνότατα σε Windows ενώ στο NET Letter, δουλεύω εξ' ίσου σε Windows 95, NT και Unix. Αν μη τι άλλο, και μόνο λόγω δουλειάς, είμαι πολύ συμφιλιωμένος με τις αλλαγές που έρχονται και παρέρχονται στον κόσμο των υπολογιστών, τόσο στο software, όσο και στο hardware. Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο που διαχωρίζει την αποδοχή της αλλαγής από την ταύτιση με τους σκοπούς που εξυπηρετεί αυτή, κυρίως όταν δεν προκύπτει από τον κόσμο αλλά από κάποιους που διαλέγουν πριν από μας για μας.
Δεν πιστεύω ότι η Microsoft ή η κάθε Microsoft σκέφτεται το καλό μας φίλες και φίλοι. Αντίθετα, πιστεύω ότι κάθε επιχείρημα περί "φιλικότητας των υπολογιστών" εκ μέρους των εταιρείών, κρύβει πίσω του μια απόπειρα για αυξήσεις των πωλήσεων και μόνο. Και αυτό θα γίνει εις βάρος της αποτελεσματικότητας του υπολογιστή ή της δικής μας. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι είναι χρέος κάθε σκεπτομένου ανθρώπου να αμφιβάλλει ή στην χειροτέρα των περιπτώσεων να γκρινιάζει -ειδικά αν αυτός έχει και το επιπλέον βάρος του να γράφει δημόσια και άρα να καθοδηγεί τρόπον τινά αυτούς που τον διαβάζουν. Είπαμε, τα Windows έχουν ευκολίες και το Internet μέσω γραφικών είναι πιο εύχρηστο. Μην τα θεοποιήσουμε κιόλας. Ας θυμόμαστε τι δίνουμε για αντάλλαγμα.
Το άλλο θέμα, ομολογώ ότι με ένοιαξε περισσότερο. Ο φίλος από το βορρά, διατείνεται ότι "ξεπουλήθηκα" και ότι αν και τα πρώτα μου κείμενα ήταν "μια κραυγή αγωνίας που καλούσε τον ελληνικό λαό να αγωνιστεί για τα ιδανικά του Internet" στη συνέχεια "Είπα αυτό που είχα να πω και αφού δεν είχα τι άλλο να πω, άρχισα να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια. Στις χειρότερες περιπτώσεις μιλούσα για θέματα άσχετα που" (κατα την γνώμη του αναγνώστη μου) "δεν ενδιαφερουν και τοσο πολύ. Απλώς καθόμουν μπροστά στην οθόνη μου και έγραφα, χωρίς να ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος τι έγραφα. Απλώς έγραφα επειδή υποσχέθηκα εγώ ο ίδιος στους αναγνώστες μου ότι το S.N.A.F.U. θα έβγαινε καθε εβδομαδα". Έτσι, με παροτρύνει να δηλώσω το "θάνατο του S.N.A.F.U." για να επιστρέψω " μόνο αν βρω το παθος που με έκανε να αρχίσω να γράφω το S.N.A.F.U." Τα κομμάτια μέσα σε εισαγωγικά είναι αυτούσια από το mail του αναγνωστη μου.
Φίλες και φίλοι, μάλλον δεν έχω κάνει σαφείς τις προθέσεις μου. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι θα ξυγγράψω το μανιφέστο του επαναστάτη με το modem. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι θα ξεκινήσω την επανάσταση των παλιών Internet-άδων και δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι θα έχω πάντα κάτι νέο να πω. Ανέλαβα απέναντί σας μια υποχρέωση -να ειμαι επάνω κάθε Δευτέρα- και απέναντι στον εαυτό μου άλλη μια -να μεταφέρω αυτά που έχω στο κεφάλι μου αυτούσια στο S.N.A.F.U. και αυτό κάνω εδώ και 8 μήνες. Αν κρίνετε ότι δεν έχω πλέον κατί να σας πω, πείτε μου το -όπως έκανε και ο φίλος από τη Θεσ/νίκη- ή μη με ξαναδιαβάσετε. Είναι ένα ρίσκο που παίρνω από τη στιγμή που γράφω, και όχι μόνο στο web. Είναι ένας κίνδυνος που ελλοχεύει πάντα και που όλοι όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, τον έχουμε υπ' όψιν.
Όλο το παιχνίδι του να γράφεις με τον τρόπο που γρφει ο ανταποκριτής σας, έχει μια ιδιομορφία: Να ξεβρακώνεις τις αδυναμίες σου δημοσίως. Και να κρίνεσαι από αυτό. Ο καθένας, μπορεί να επενδύσει αυτά που λες με ό,τι εκείνος κρίνει σκόπιμο ή χρήσιμο ή απλά με ό,τι τον βολεύει. Μόνο που σε καμμιά περίπτωση δεν ευθύνεται για αυτό ο γράφων. Ξέρω τις αδυναμίες μου και το ότι αποφασίζω να τις εκθέσω ενώπιόν σας είναι από μόνο του ένα θέμα που με φέρνει σε αρκετά δύσκολη θέση -αυτές είναι οι εξετάσεις που δίνω και μόνο αυτές. Οι πάσης φύσεως προσδοκίες, συμφωνίες ή ασυμφωνίες με τις απόψεις μου είναι ένα άλλο θέμα που μπορεί να φέρει ενδιαφέρουσες συζητήσεις (οι οποίες μου αρέσουν πολύ) αλλά που σε καμμία περίπτωση δε δικαιολογεί χαρακτηρισμούς του τύπου "το S.N.A.F.U. πέθανε" ή "ξέπεσε" ή "ξεπουλήθηκε". Αν ο online κόσμος έχει ένα μανιφέστο, αυτό μάλλον υπάρχει στο HotWired ή σε κάποια RFCs.
Το ραδιόφωνο παίζει Uriah Heep (July morning), η ώρα είναι 11.32 βράδυ Κυριακής 7 Δεκεμβρίου και το τεσσαρακοστό δεύετερο S.N.A.F.U. (ακόμα ζωντανό) πάει για ποτάκι. Η Ελένη ασχολείται με την Ιρλανδία μετά από ένα κουραστικό Σαββατοκύριακο και ο γράφων αναρωτιέται αν τελικά είναι έξυπνη ιδέα το να δουλεύεις 11 μήνες και να κάθεσαι 1. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment