Για άλλη μια φορά οι ίδιες κουβέντες. Για άλλη μια φορά οι ίδιοι προβληματισμοί. Για άλλη μια φορά οι ίδιες ανησυχίες. Για άλλη μια φορά "φταίει το κράτος", "φταίει η χούντα", "φταίει η αδιαφορία", "φταίνε τα ΜΜΕ", φταίνε τα πάντα. Για άλλη μια φορά προτείνονται λύσεις. Για άλλη μια φορά ακούγονται κραυγές υπέρ της Ελλάδας που χάνεται, είτε επειδή -για τους technophile- δεν μπορεί να ακολουθήσει τις ταχύτητες της "υπερλεωφόρου των πληροφοριών" είτε επειδή -για τους technophobe- ακολουθεί τις ξενόφερτες συνήθειες των απολίτιστων Σαξόνων αντί να παραμείνει στην "παραδοσιακή κυρα Κατίνα" της προ/μεταπολεμικής γειτονιάς. Και αυτό που κινδυνεύει πρώτα απ' όλα, είναι φυσικά η γλώσσα μας. Η καθαρή ελληνική γλώσσα, που μας συνδέει με τους προγόνους μας, τους ένδοξους εκείνους στοχαστές, τους νικητές των πολέμων και τους θεμελιωτές του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε.
Τι συνέβη; Απλά κάποιοι ανακάλυψαν για πολλοστή φορά ότι στο Internet δε μιλάμε ελληνικά. Και έσπευσαν να προασπίσουν την ελληνική γλώσσα απέναντι στους κατακτητές των πολυεθνικών. Και φυσικά τη λύση θα τη δώσουν οι επιτροπές, το κράτος, οι οργανισμοί προτυποποίησης και ο πατριωτισμός μας. Από την πόρτα αυτά. Και από το παράθυρο χάνεται όλη η ουσία, μια και η ουσία είναι αέρας που φεύγει από τις χαραμάδες. Και δε θα με απασχολήσουν καθόλου στο σημείωμα αυτό οι τεχνοφοβικοί μια και τόσο αυτοί όσο και η "παραδοσιακή κυρά Κατίνα" την οποία μνημονεύουν επανειλημμένως, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, μαζί με όλη τη χωριάτικη ψευδοηθική ενός κόσμου ο οποίος δεν ήξερε να γράφει ούτε το όνομά του και με μια κοινωνία που απαιτούσε να είσαι παντρεμένος με 4 παιδιά για να μπορέσεις να πιάσεις το χέρι της γυναίκας σου στο δρόμο. Αυτοί έχουν χάσει τόσο πολύ το παιχνίδι που δεν αξίζουν ούτε μια λέξη παραπάνω.
Αυτοί που με εκνευρίζουν αφάνταστα είναι οι "προοδευτικοί", που έκοντες-άκοντες δέθηκαν στο άρμα της τεχνολογίας, και που προσπαθούν να σώσουν την ελληνική ψυχή μας, πλασάροντας για ακόμα μια φορά σα λύση το δωρικό κίονα και την καθολική επικράτησή του ως στοιχείου ελληνικότητας. Μόνο που δεν κατάλαβαν ότι τα σύμβολα είναι καλά μόνο όταν υπάρχει βαθιά γνώση αυτού το οποίο συμβολίζουν. Σε αντίθετη περίπτωση γίνονται κενά, έως και επικίνδυνα -και ο Μεταξάς αυτόν τον κίονα χρησιμοποίησε προκειμένου να επιβάλει το καθεστώς του μια και όλοι οι κοντοί χρειάζονται ένα βάθρο πάνω στο οποίο θα ανέβουν για να φωνάξουν. Και για άλλη μια φορά η Ελλάδα είναι απούσα.
Πόσοι έχουν καταλάβει ότι το Internet πολύ σύντομα θα σημαίνει ΜΟΝΟ περιεχόμενο; Πόσοι έχουν καταλάβει ότι Internet πολύ σύντομα θα σημαίνει utility, όπως το νερό, το τηλέφωνο ή το ρεύμα; Πόσοι έχουν καταλάβει ότι το Internet πολύ σύντομα θα πάψει να είναι είδηση από μόνο του και θα γίνει ένα μέρος της καθημερινότητάς μας. Και πόσοι από αυτούς που το έχουν καταλάβει έχουν αρχίσει να δουλεύουν για αυτόν το σκοπό; Δεν κινδυνεύουμε από τον ξενόγλωσσο ιμπεριαλισμό του Bill Gates ή του Lou Gestner αλλά από τη δική μας αδυναμία να καταλάβουμε ότι ο πολιτισμός μας αρχίζει να μπαίνει σε μια φάση διαφορετική από όσα έχουμε δει ως τώρα. Και για να μπορέσουμε να υπάρξουμε μέσα σε κάτι τέτοιο, πρέπει να κοιτάξουμε τα πράγματα με φαντασία και με ξεκάθαρο μυαλό.
Φυσικά και δεν πιστεύω ότι πρέπει να χάσουμε τη γλώσσα μας. Εκείνο που πιστεύω περισσότερο όμως είναι ότι πρέπει να υποστηρίξουμε κυρίως τη σκέψη μας. Πρέπει να υποστηρίξουμε το συναίσθημά μας και πρέπει να γίνουμε πιο έξυπνοι και με περισσότερη φαντασία. Πρέπει να μάθουμε και να καταλάβουμε τα μέσα αυτής της νέας εποχής και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε περιεχόμενο που να είναι ζωντανό και ουσιαστικό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού, μπορεί να ανατρέπουν αυτά που ξέρουμε. Και αν το ελληνικό παρελθόν έχει να μας διδάξει κάτι, αυτό είναι οι διαδικασίες για τον εντοπισμό της ουσίας και η διάθεση για ένα βήμα μπροστά, για εξέλιξη. Όχι η προσκόλληση στις φόρμες, όχι η εμμονή στις ιδέες και στα σύμβολα.
Η Ελλάδα μπορεί να δώσει στο Internet πολλά πράγματα. Μπορεί να γεμίσει τους servers με περιεχόμενο, πολύ και ποιοτικό. Μπορέι να κάνει όλους τους ενδιαφερόμενους να στραφούν στο .gr domain για να πάρουν την καθαρή πληροφορία για τους ανθρώπους που δημιούργησαν σε αυτή τη χώρα, μπορεί να εκμεταλλευτεί τη θέση της ως της πιο σταθερής χώρας στην περιοχή, προκειμένου να γίνει κομβικό σημείο για τη διακίνηση της πληροφορίας μεταξύ ανατολής και δύσης. Και μπορεί πλέον η επικοινωνία να μη γίνεται με γαλέρες, όμως η ιδιότητα της κομβικής θέσης διατηρείται. Η προώθηση ΑΥΤΗΣ της δραστηριότητας είναι ελληνικότητα -όχι οι ανοησίες με τους Σκοπιανούς στο IRC ή η βαβούρα για τις κωδικοσελίδες. Και είναι ελληνικότητα με την πραγματική και ουσιαστική έννοια της λέξης. Όχι κρυπτοεθνικισμοί του κώλου που παραέγιναν της μόδας τα τελευταία χρόνια για να καλύψουν μια ανεπάρκεια γνώμης και συνείδησης 150 χρόνων.
Αν και υπηρέτησα στον ελληνικό στρατό, κατόρθωσα να παραμείνω πατριώτης. Και τη δική μου αντίληψη περί πατρίδας πίστεψα -και πιστεύω- ότι μπορώ να βρώ μέσα στο Internet. Είτε είναι γραμμένη σε greenglish, είτε είναι αποτυπωμένη σε εικόνες, είτε είναι αποθηκευμένη σε FTP servers, είτε τραυλίζεται στα IRC και στις mailing lists υπάρχει και θέλω να συνεχίσει να υπάρχει. Αρκεί να μην την πιάνουν στο στόμα τους οι πάσης φύσεως οπορτουνιστές ελληνολάτρες. Το να λατρεύεις ένα πράγμα είναι πολύ λιγώτερο από το να το αγαπάς -αυτός είναι και ο λόγος που οι "Ιστοσελίδες του DUTH" στη διεύθυνση http://www.duth.gr είναι πολύ ουσιαστικώτερες από τον "Κόμβο Οδυσσέας" του ΥΠΠΟ.
Το ραδιόφωνο παίζει Χατζιδάκι (Χάρτινο το φεγγαράκι), η ώρα είναι 3.14 μεσημέρι Κυριακής 11/5/97 και το δέκατο τέταρτο S.N.A.F.U. πάει να διαβάσει το τελευταίο Wired -με αφιέρωμα στο WELL παρακαλώ(!). Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment