Έγραφα τις προάλλες ένα κείμενο για το Net Letter, με θέμα την ασφάλεια υπολογιστών, δικτύων κλπ. Το κείμενο είχε σα στόχο την παρουσίαση κάποιων πηγών για όσους ενδιαφέρονται για το θέμα και -παρά την περιορισμένη του έκταση- νομίζω ότι κατέληξε να είναι ένας καλός οδηγός, τουλάχιστον για όσους ξεκινούν στο θέμα. Σίγουρα οι ενδιαφερόμενοι που θα ψάξουν, θα βρουν πολύ περισσότερα πράγματα. Αυτό που διαπίστωσα ξαναδιαβάζοντας το κείμενο όμως, ήταν το πόσα λίγα πράγματα σχετικά με το Usenet συμπεριέλαβα. Και ήταν μια αποκάλυψη, καθώς το Usenet ήταν ένας από τους πρώτους χώρους του Δικτύου που επισκέφθηκα (ως εκ τούτου υπάρχει και κάποιος συναισθηματισμός) και ένα από παλιώτερα κομμάτια αυτού που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως ένα ενιαίο δίκτυο.
Ομολογώ φίλες και φίλοι αναγνωστες ότι στενοχωρήθηκα συνειδητοποιώντας ότι πλεόν σπάνια κοιτάζω το Usenet. Και αυτό συμβαίενι κυρίως εξ' αιτίας του πολύ χαμηλού λόγου σήματος προς θόρυβο που πλέον το χαρακτηρίζει και που με τη σειρά του έχει προκληθεί από τους *^&^%^$!@#! spammers. Όταν διαβάζεις ένα newsgroup που περιλαμβάνει 100 μηνύματα, από τα οποία τα 40 τουλάχιστον είναι του τύπου "Βγάλτε 1000 δολλάρια μέσα σε δύο ώρες" ή "Ποιός θέλει να πηδήξει την αδελφή μου;" ή "Μάθετε να εκτρέφετε πράσινους πιγκουίνους στο διαμέρισμά σας" ή "Μετανοείστε γιατί ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών", δύσκολα θα ασχοληθείς παραπάνω. Θα ψάξεις για ένα web site με ανάλογες πληροφορίες και θα γλυτώσεις και το κατέβασμα των 100 επικεφαλίδων -δεν είναι έτσι;
Και όμως που να πάρει και να σηκώσει, δεν είναι έτσι. Ή τουλάχιστον δεν ήταν έτσι μέχρι πρότινος. Το Usenet είχε μια αμεσότητα που μερικές φορές δεν την είχαν ούτε αυτές οι λίστες. Τα νέα γύριζαν από server σε server (όπως γυρίζουν και σήμερα) και μια ερώτηση, μια έκκληση για βοήθεια, μια πρόταση για συζήτηση δύσκολα έμενε αναπάντητη. Πολλές φορές, αρκούσε μια βόλτα στο Usenet για να δώσει μια απάντηση πολύ πιο γρήγορα από όσο θα χρειάζόταν για να καλέσεις το Lycos, να σου απαντήσει και να βρεις το link που ήθελες (μιλάμε για εποχές που δεν υπήρχαν παραπάνω από 5 search engines στο Internet, έτσι;) Και το πιο ωραίο ήταν ότι την απάντηση στην έδινε ένας ζωντανός άνθρωπος, με τον οποίο μπορούσες να ανοίξεις κουβέντα, να μάθεις που βρίσκεται, τι καιρό κάνει εκεί ή πότε θα έπαιζαν στην πόλη του οι Rolling Stones.
Ίσως δε χρειάζεται να ξέρει κανείς ότι το Usenet ξεκίνησε το 1979 από τον Tom Truscott και τον Jim Ellis στο Πανεπιστήμιο Duke και τον Steve Bellovin στο Πανεπιστήμιο UNC με σκοπό την ανταλλαγή μηνυμάτων γύρω από το Unix -εξ' ού και η ονομασία του (Users Network, όπου "user" φυσικά ο χρήστης του Unix). Ούτε χρειάζεται να ξέρει ότι στην αρχή το σύστημα δούλευε με το πρωτόκολλο UUCP (Unix to Unix Copy) για να αποκτήσει αργότερα το δικό του πρωτόκολλο, το NNTP (Network News Transfer Protocol) και να ενσωματωθεί στο σημερινό Internet, καθώς οι news servers δεν καλούν ο ένας τον άλλον μέσω dialup αλλά επικοινωνούν διαρκώς μέσω της συνεχούς ροής του TCP/IP. Αυτά είναι μάλλον αδιάφορες τεχνικές λεπτομέρειες που ο χρήστης του Δικτύου μπορεί και να προσπεράσει, οπως προσπερνάει το πρωτόκολλο SMTP ή το πρωτόκολλο HTTP. Ο καθένας θέλει απλά να κάνει τη δουλειά του και ο ανταποκριτής σας κάνει τον έξυπνο, ξέροντας μερικά trivia παραπάνω.
Όσοι όμως μπουν στον πειρασμό να ψάξουν λίγο το Usenet -και κυρίως το παλιώτερο Usenet- θα βρουν έναν ολόκληρο κόσμο πίσω του. Δεκάδες ιδιότυποι χαρακτήρες που ζούσαν κυριολεκτικά μέσα στα newsgroups, που αντάλλασαν μηνύματα, γνώσεις, συμβουλές, βλακείες, απειλές, πλάκες, φάρσες, απόψεις ήταν εκεί για χρόνια ολόκληρα. Οι ανύποπτοι newbies -όπως και ο ανταποκριτής σας κάποτε- έπεφταν θύματα καλοστημένων trolls (δολωμάτων που πετάγονταν με φοβερή επιμέλεια) για να εμπλακούν σε συζητήσεις που πυροδοτούσαν δεκάδες μηνήματα και κατέληγαν σε ένα "You have been trolled -have a nice day :-)" από κάποιον τύπο στην άλλη άκρη του κόσμου, ο οποίος γέλαγε κάτω από τα μουστάκια του, πίνοντας άλλη μια Jolt Cola με διπλάσια καφφεΐνη ενώ παράλληλα δούλευε στο σύστημά του.
Flame wars, netiquette, έντονες κουβέντες και πάνω απ' όλα αίσθηση κοινότητας, ήταν το Usenet μέχρι και πριν από 2-3 χρόνια. Μέχρι τη στιγμή δηλαδή που ξεκίνησαν τα web chats και τα web boards. Η πιό σωστά μέχρι τη στιγμή που όποιος έμπαινε στο Δίκτυο, έμπαινε για να δει και όχι για να πει, για να χαζέψει και όχι για να επικοινωνήσει, για να το πει στους φίλους του και όχι για να δοκιμάσει το νέο πράγμα. Και μη μου πείτε ότι και σήμερα υπάρχει αβεβαιότητα. Δεν έχει καμμιά σχέση η αβεβαιότητα απέναντι σε ένα web site που -όσο όμορφο ή πλήρες και να είναι- δεν έχει ψυχή και σε ένα newsgroup που ο επισκέπτης ξέρει ότι ένα λάθος θα τον εκθέσει ενώπιον δεκάδων ή εκατοντάδων ή χιλιάδων άλλων. Όποιος δεν καταλάβαινε τη διαφορά, στο Usenet τη μάθαινε αμέσως.
Το Usenet έχει αλλάξει, αν και ένα κομμάτι της παλιάς του ζωντάνιας παραμένει. Ίσως οι πιο πολλοί από τους νέους χρήστες να μην το ξέρουν ή να το χρησιμοποιούν για να κατεβάσουν τσόντες, όμως όσοι ψάξουν λίγο παραπέρα, θα δουν ότι ακόμα υπάρχει ένας άλλος κόσμος που είναι πολύ πιο κοντά από το -εν πολλοίς απρόσωπο- web. Δοκιμάστε το, αν μη τι άλλο για να μην ακούγομαι σαν κωλόγερος που αναπολεί περασμένα μεγαλεία. Για όσους θέλουν μια πρώτη προσέγιση, πριν δοκιμάσουν την τύχη τους με ένα newsreader, πολύ καλή συλλογή links υπάρχει -φυσικά- στο Yahoo! και συγκεκριμένα στη διεύθυνση http:// www.yahoo.com/News_and_Media/Usenet/
Το ραδιόφωνο παίζει Rory Gallagher (Moonchild), η ώρα είναι 2.30 μεσημέρι Κυριακής 11 Ιανουαρίου και το τεσσαρακοστό έβδομο S.N.A.F.U. πάει για βόλτα στο web εις αναζήτηση καλών sites για το χόκεϋ παρά την πάγια αντιαθλητική του τακτική. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment