Και ενώ το S.N.A.F.U. ετοιμαζόταν πυρετωδώς για τα πρώτα του γενέθλια, ο ανταποκριτής σας βρέθηκε να γιορτάζει τα δικά του. Ίσως λίγο περισσότερα από το πνευματικό του τέκνο (αν μιλάμε για μπανάλ διατυπώσεις), όμως είναι γενέθλια παρ' όλα αυτά. Και φυσικά δε θα μπορούσα παρά να σας το επισημάνω, καθώς είθισται η μέρα αυτή να έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Βέβαια, όπως θα έχουν διαπιστώσει ήδη οι ακραιφνείς S.N.A.Fικοί, ο ειλικρινώς υμέτερος, προσπαθεί να μην είναι και τόσο δέσμιος αυτών των συμβάσεων, όμως δε σας κρύβω -τι διάολο φίλοι θα ήμασταν εξ' άλλου- ότι η ημέρα με έβαλε σε σκέψεις. Κάθε χρόνο με βάζει σε σκέψεις.
Δεν έχει να κάνει με το ότι μεγαλώνουμε -όπως διάβασα πρόσφατα σε ένα fortune του Unix, μπορεί τα νιάτα να είναι μόνο μια φορά, όμως η ανωριμότητα μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Έχει να κάνει με το ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία μπορεί να χρησιμεύσει ως προσωπικό ορόσημο. Και ο ανταποκριτής σας, μια και είναι αφ' ενός ολίγον εν ευθυμία διατελών (κάτι ψιλά Cutty Sark), και αφ' ετέρου σε διάθεση για μπανάλ σκέψεις και πράξεις, οδεύει προς το να σας εμπλέξει σε ένα ακόμα αυτοαναφορικό S.N.A.F.U., σκεπτόμενος τι άλλαξε ανάμεσα στις δύο τελευταίες φορές που το ημερολόγιο έδειξε 18/1. Ανάμεσα στις παραγράφους, μεσολαβούν διαλείμματα λίγων δευτερολέπτων για δαγκωνιές πίτσας -σε περίπτωση που κάποιοι εξ' υμών αναρωτιούνται για το διαιτολόγιο του γράφοντος τις μικρές ώρες.
Δεν ήταν και κακή χρονιά φίλες και φίλοι. Πρώτα απ' όλα, γεννήθηκε (ή σωστότερα, υλοποιήθηκε) το ίδιο το S.N.A.F.U. Μια ιδέα που κλωθογύρναγε από καιρό στο μυαλό του γράφοντος, ήρθε να προστεθεί στα εκατομμύρια σελίδες που γεμίζουν τα δίκτυα. Η αποδοχή του από το κοινό -δηλαδή εσάς- ήταν μικρότερη από όσο έλπιζα αλλά μεγαλύτερη από όσο περίμενα. Και αν προσθέσουμε και όλους εκείνους που μπήκαν και στον κόπο να μου γράψουν, συνήθως συναινετικά αλλά και ενίοτε επικριτικά, καταλήγουμε στο ότι τελικά μπορεί κάτι να σταθεί χωρίς να προωθηθεί από όλα τα ΜΜΕ. Σε τελική ανάλυση, το κοινό του S.N.A.F.U. αυξάνεται αργά αλλά σταθερά -έχετε φτάσει αισίως τους 75/εβδομάδα- χωρίς να υπάρχει ουσιαστική "διαφήμιση". Και χωρίς να υπολογίσω κάποιους φίλους που τους το στέλνω μέσω mail ή που το επισκέπτονται μια φορά το μήνα και διαβάζουν και τα τέσσερα μαζί. Αλήθεια, ενδιαφέρονται και άλλοι για απ' ευθείας αποστολή του S.N.A.F.U. στο mailbox τους;
Τι άλλο; Ο ανταποκριτής σας, αυτή τη χρονιά τα πηγε καλά επαγγελματικά. Εκτός από την προαγωγή του σε αρχισυντάκτη του NET Letter, δημοσίευσε δουλειές του σε αρκετά έντυπα και έκλεισε μια πολύ ενδιαφέρουσα τόσο οικονομικά όσο και από πλευράς φύσεως δουλειάς συμφωνία -πιο πολλές λεπτομέρειες σε 1-2 εβδομάδες που θα μπορώ να μιλήσω. Το αστείο είναι ότι κάποιες από τις δουλείες που έκλεισε, τις έκλεισε εξ' αιτίας του S.N.A.F.U. -φαίνεται ότι ανάμεσά σας, υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι τα εβδομαδιαία πραληρήματα που διαβάζετε κρύβουν και κάτι παρά πάνω. Και δε σας κρύβω ότι χαίρομαι που το πιστεύετε και το δείχνετε. Πάντα στη διάθεσή σας -καλά να' μαστε και να μπορούμε να γράφουμε. Το ότι υπήρξαν κάποιες αλλαγές εντύπων -που έκανε κάποιους φίλους να ανησυχήσουν- είναι μέσα στους όρους του παιχνιδιού, μια και ο γράφων, προτιμάει να διατηρεί την αυτονομία του. No problem φίλοι.
Προσωπικώς, η χρονιά ήταν επίσης καλή. Αν και δε μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τη Cindy Crawford -just kiddin' honey- οι τελευταίοι δώδεκα μήνες με την καλή μου ήταν πολύ όμορφοι και εύχομαι το ίδιο μοτίβο να συνεχίσει. Ίσως οι πιο περιπετειώδεις από εσάς να θεωρούν ενδιαφέρουσα μια χρονιά κατά την οποίαν επιδόθηκαν σε όργια νέων γνωριμιών διαφόρων επιπέδων και σε δραστηριότητες που θα έκαναν έναν άγιο να κοκκινήσει. Ο ανταποκριτής σας όμως, θα προτιμήσει να κρατήσει το στόμα του κλειστό σχετικά με το τι ακριβώς έκανε -είπαμε, φίλοι φίλοι αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας- και θα αρκεστεί στο να στείλει πέντε μπουκέτα από γαλάζιες ορχιδέες στην καλή του, λέγοντας ότι η χρονιά ήταν από τις καλύτερες που έχει περάσει, συναισθηματικώς ειπείν. Για το φίλο μου το Νίκο δε, όχι, την Ελένη δεν τη γνώρισα όταν άρχισα να την αναφέρω στο S.N.A.F.U.
Και το μικρό μας Δίκτυο; Η Ε.Ε.Χ.Ι; Όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ μέσα; Πόσο διαφοροποίησαν τη ζωή του γράφοντος, σας ακούω να ρωτάτε; Τελικά, πιστεύεις ότι το Δίκτυο αξίζει τον κόπο; Είναι κάτι που θα μείνει ή σύντομα πρόκειται να το προσπεράσουμε για κάτι νέο; Αυτά που έγιναν από πέρυσι σαν σήμερα μέχρι σήμερα, τι σου δείχνουν; Και χαρούμενος ων που με εμπιστεύεστε κάθε εβδομάδα να σας λέω τη γνώμη μου, θα πω ότι ναι, πιστεύω στο Δίκτυο πιο πολύ από ό,τι πέρυσι. Το βλέπω να μπαίνει σιγά-σιγά στη ζωή όλων μας και να την αλλάζει, γενικά προς το καλύτερο. Νέες δουλειές, νέα μέσα, νέοι τρόποι έκφρασης, νέες προοπτικές. Πιθανόν να μην μας φέρει στην παγκόσμια ειρήνη τόσο γρήγορα όσο πιστεύει ο Negrponte, όμως νοιώθω ότι μας κάνει καλό. Και μας στρέφει προς μια κοινωνία που αν δεν είναι καλύτερη, θα είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα.
Μάλλον σας κούρασα με τα προσωπικά μου φιλες και φίλοι. Σας υπόσχομαι ότι δε θα το ξανακάνω. Και σας υπόσχομαι ότι θα παραβώ την υπόσχεσή μου, την επόμενη φορά που θα νοιώσω την ανάγκη να το κάνω. Εξ' άλλου, είστε μαθημένοι από τέτοια. Εδώ και έντεκα μήνες στην ίδια δοκιμασία σας βάζω, κάθε εβδομάδα. Το ότι επανέρχεστε, με κάνει να πιστεύω ότι ίσως τελικά τα δικά μου προσωπικά να είναι και δικά σας. Για αυτό ξεκίνησα να γράφω αυτό που διαβάζετε και για αυτό και το συνεχίζω. Νάστε καλά και περισσότερο Internet την επόμενη εβδομάδα. Μια φορά το χρόνο δικαιούμαστε να το βάλουμε σε δεύτερη μοίρα, δεν είναι έτσι;
Το ραδιόφωνο παίζει το τραγούδι των γενεθλίων -τα πάρτυ μου αρέσουν, άσχετα αν η Ελένη είναι βέβαιη για το αντίθετο- η ώρα είναι 4.15, ξημερώματα Κυριακής 18 Ιανουαρίου και το τεσσαρακοστό όγδοο S.N.A.F.U. πάει για λίγο Norman Spinrad και για ύπνο. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment