Το μεγάλο θέμα της εβδομάδας, ήταν -τουλάχιστον για τους "συναδέλφους" των ραδιοτηλεοπτικών μέσων- το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Και φυσικά η εκλογή του νέου προέδρου της. Βέβαια το πόσο ουσιαστικά νέος μπορεί να είναι κάποιος που φέρει το όνομα του πιο παλιού πολιτικού της χώρας, είναι ένα θέμα, όμως μάλλον ξεφεύγει από την αρμοδιότητα του γράφοντος να το κρίνει. Έτσι κι αλλιώς, η πολιτική αυτού του τύπου δε με απασχολεί εδώ και περίπου δέκα χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ μια πιο σαρκαστική στάση απέναντι στα πράγματα. Αυτός είναι και ο λόγος που λυπήθηκα για το ότι δεν εξελέγη ο άνθρωπος που τόσο μας διασκέδασε με τις ανεπανάληπτες εκείνες στιγμές του τύπου "Καρ-δί- τσα, Καρ-δί-τσα" και "η προτομή του ποιητή που θα αγναντίζει τη θάλασσα", για να σταχυολογήσω μόλις δύο από τα πολλά. Όπως και να το κάνεις, είχε γέλιο. Τι να κάνουμε όμως, αυτά έχει η ζωή....
Μου κάνει εντύπωση όμως το ότι η πρώτη επαφή που είχα με τον νυν πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ήταν στο IRC. Πριν από ενάμιση χρόνο πάνω-κάτω, ο Κώστας Καραμανλής, είχε θέσει εαυτόν στη διάθεση όλων όσων είχαν Internet πρόσβαση και απαντούσε σε ερωτήσεις. Αν δεν απατώμαι μάλιστα, μπορούσε να του μιλήσει ο καθένας, αν και φυσικά υπήρχαν moderators μια και το IRC αφ' ενός είναι (συνήθως) ασύγχρονο και αφ' ετέρου γίνεται (συνήθως) μπάχαλο.
Είχα σχολιάσει θυμάμαι το θέμα με τον Παντελή τον Τοπάλη, λίσταρχο της λίστας των Θεσσαλονικέων και από τους πιο συνειδητοποιημένους χρήστες του Internet, που βρισκόταν στο IRC για να καταγράψει τη συζήτηση, και είχαμε πει ότι ίσως αυτό να σηματοδοτεί την ανατολή μιας νέας γενιάς πολιτικών. Ή έστω μιας γενιάς πολιτικών που μπορεί και να βλέπουν και λίγο πέρα από τη μύτη τους. Και το θέμα δεν είναι ότι οι χρήστες του Internet αποτελούν καμμιά φοβερά μεγάλη πολιτική δύναμη. Είναι ότι ένας πολιτικός -και δη κάποιος που πάει για πρωθυπουργός της χώρας- οφείλει να καταλαβαίνει μια νέα τάση στα media.
Θέλουμε δε θέλουμε, οι τηλεπικοινωνίες, είναι ένας χώρος που παρουσιάζει φοβερή κινητικότητα. Και το πιο σημαντικό είναι ότι είναι ένας χώρος στον οποίο η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Κάτι η θέση της, κάτι η τεχνογνωσία που καλλιεργείται εδώ και καμμιά δεκαετία (και μιλάμε για τεχνογνωσία που δε στηρίζεται κατ' ανάγκην στα παχυλά κονδύλια), κάτι η ισχύς των σημαντικών οικονομικών παραγόντων της (όμιλοι Βαρδινογιάννη και Κόκκαλη) στο χώρο, μπορούν να συμβάλλουν στο να γίνει η χώρα ένα τηλεπικοινωνιακό exchange μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, Βαλκανίων και Αφρικής, Ανατολής και Δύσης. Και αν αυτή η ιστορία με το σταυροδρόμι των πολιτισμών σας έχει εκνευρίσει -όπως έχει εκνευρίσει και εμένα άλλωστε- θα σηκώσω ψηλά τα χέρια όπως ο Ντιλά Λαρά (για όσους διαβάζουν κλασσική γαλλική λογοτεχνία, δηλαδή Ιζνογκούντ) και θα πω ότι δε φταίω εγώ. Έτσι είναι τα πράγματα.
Ελπίζω ότι ο "40άρης" νέος αρχηγός της αντιπολίτευσης έχει συνείδηση για το ότι η χώρα μπορεί μέσα από τις τηλεπικοινωνίες να γίνει για το σύγχρονο κόσμο ο,τι έγινε η Ελβετία πριν από χρόνια μέσα από το τραπεζικό της σύστημα. Ένα κομβικό σημείο τηλεπικοινωνιών, είναι και ένα σημείο ελέγχου των δεδομένων. Είναι και σημείο πιστοποίησης μιας εμπορικής συναλλαγής. Είναι και εχέγγυο για τη μη ανάμιξη σε έναν πόλεμο. Είναι συμμετοχή στον πιο νευραλγικό τομέα δραστηριότητας που έχει αναπτυχθεί στο δεύτερο μισό αυτού του αιώνα, αυτό που θα χαρακτηρίσει ίσως τη χιλιετία που φεύγει.
Βέβαια θα μου πείτε, "40άρηδες" έχει και η τρέχουσα κυβέρνηση, είδες να το καταλαβαίνουν; Θα απαντήσω όχι αλλά με επιφύλαξη. Βλέπετε, μια κινητικότητα υπάρχει. Και αν συνεχιστεί, ίσως το πράγμα περπατήσει προς το καλύτερο. Κάτι το ξύπνημα του ΟΤΕ, κάτι που η δημόσια διοίκηση δειλά-δειλά μηχανοργανώνεται, κάτι τα Πανεπιστήμια, κάτι τα σχολεία, ίσως τελικά στήσουν αυτό που οι κυβερνήσεις επιμένουν να αγνοούν. Έτσι κι αλλιώς, οι έλληνες είναι μαθημένοι να ζουν λάθρα από τις κυβερνήσεις τους, πράγμα που κάνει ακόμα πιο ακατανόητο το γιατί τις ψηφίζουν.
Ο λόγος πάντως που θα ήθελα να δω τους πολιτικούς -και δη τους "νέους"- να καταλαβαίνουν τα νέα μέσα, δεν είναι για να λάμψει για άλλη μια φορά το ελληνικόν κλέος. Είναι γιατί πιστεύω στην επικοινωνιακή του δυναμική. Και όπως ξέρουμε, η επικοινωνία εδώ είναι άμεση, πλήρης και ουσιαστική -ουσιαστικώτερη ίσως από κάθε άλλο μέσο, broadcast ή narrowcast. Αν πολιτική είναι το επικοινωνείν με στόχο την καλύτερη διαμόρφωση της Πόλης, η Internetική δημοκρατία μπορεί να είναι η καλύτερη. Ή μπορεί απλώς να έχει πλάκα.
Δεν ήταν η εκλογή του "40άρη" προέδρου της ΝΔ η αφορμή που σκέφτηκα την πολιτική. Αυτό που με τσίγκλησε, ήταν η απότομη αναχώρηση του Αντρέα Λεντάκη. Ίσως επειδή ο Αντρέας ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που άκουσα να μιλούν με τέτοιο πάθος για αυτήν ακριβώς τη διάσταση της πολιτικής. Για την πολιτική από την οποία δεν απουσίαζε το συναίσθημα, το σεξ, η καλλιέργεια, το κοσμοπολίτικο πνεύμα, η ιδεολογία, η εκτίμηση για τους αρχαίους έλληνες χωρίς τη μαλακισμένη λατρεία που κρύβει ένα σημερινό κενό ταυτότητας.
Από όσο ξέρω, ο Αντρέας δε χρησιμοποιούσε το Internet. Δεν έχει καμμιά σημασία όμως. Επικοινωνούσε με άλλους τρόπους, πιο συνηθισμένους αλλά εξ' ίσου άμεσους, ζεστούς και αποτελεσματικούς. Η έξοδός του πέρασε στη σκιά των "μεγάλων γεγονότων" της ΝΔ. Ελπίζω οι σημερινοί (και αυριανοί) πολιτικοί, "40άρηδες" ή μη, να καταλάβουν την ουσία της ζωής του και να προσπαθήσουν να την υλοποιήσουν μέσα από όποιο μέσο τους δίνεται. Και ας μη γελιούνται, αυτό εδώ το μέσο, τους δίνει όπλα που πολλοί σαν τον Αντρέα θα ήθελαν να τα είχαν κάποιες άλλες εποχές. Ας μην τα κάψουν.
Το ραδιόφωνο παίζει Μίκη θεοδωράκη (Χτυπούν τη νύχτα στην ταράτσα τον Αντρέα), η ώρα είναι 15.26 μεσημέρι Κυριακής 23/3/97 και το έβδομο S.N.A.F.U. πάει βόλτα, εδώ κοντά, στην πλατεία, μέσω Μπουμπουλίνας αυτή τη φορά. Αν και έχει συννεφιά, τα Εξάρχεια είναι πάντα όμορφα και ζωντανά. Καλή σας εβδομάδα. Α, παρεμπιπτόντως, ρίξτε μια ματιά στο CV μου. Έχει προστεθεί κάτι που ίσως σας φανεί χρήσιμο. Αν σας φανεί όντως χρήσιμο, πείτε το και παραέξω.
No comments:
Post a Comment