Πρώτη καθυστέρηση του S.N.A.F.U. μόλις από την Τρίτη εβδομάδα της λειτουργίας του. Είπαμε -θα προσπαθήσω να είναι επάνω κάθε Κυριακόβραδο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν επάνω εξ' αιτίας της ΕΕΧΙ, για την οποία και θα μιλήσουμε σήμερα. Προσωπικό το θέμα, ως είθισται. Και τι εννοώ "εξ' αιτίας της ΕΕΧΙ"; Ότι πέρασα το απόγευμα και ένα μέρος από το βράδυ της Κυριακής στην ΕΕΧΙ, λόγω Γενικής Συνέλευσης. Χμμμ...
Η ΕΕΧΙ αποτελεί τον κύριο συνδετικό μου κρίκο με αυτό που λέμε Internet κοινότητα. Η πρώτη μου επαφή μαζί της ήταν το καλοκαίρι του '95 και ήταν αρκετά εντυπωσιακή γιατι περιελάμβανε το Γιώργο τον Κουλογιάννη κάτω από ένα server να κάνει maintenance, το Φοίβο το Τζαβελλάκο και το Γιώργο τον Καβαλλιεράτο να αγωνιούν για τα αποτελέσματα αυτού που έκανε ο Κουλογιάννης, και το Διονύση το Λιάλιο να ανησυχεί εις διπλούν μια και ο δίσκος που μεταφερόταν από PC σε PC ήταν το FTP του (προ webmaster εποχές). Μέσα γινόταν κάποιο σεμινάριο και υπήρχε πολύς κόσμος.
Νοσταλγία για το παρελθόν; Όχι. Κανείς δε νοσταλγεί τα τρία modems, τη Digiboard και τα 200 μέλη. Αυτό όμως που λείπει είναι το όραμα των ημερών εκείνων. Και αναρωτιέμαι -για πολλοστή φορά- αν υπάρχει τρόπος η ΕΕΧΙ να ξαναβρεί το όραμά της με τον ίδιο τρόπο που ο Πήτερ Παν Ρόμπιν Ουίλλιαμς προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του στην ταινία Hook. Ή καλύτερα αν πρέπει να το ξαναβρεί. Βλέπετε, η χθεσινή μάζωξη/συνέλευση, έθεσε μερικές πολύ καλές βάσεις, άσχετα με το σκοπό για τον οποίο συγκλήθηκε.
Το να αμφισβητήσει κάποιος/οι μια απόφαση του ΔΣ, είναι κάτι καλό και είναι παρήγορο το ότι έγινε. Οι λόγοι μάλλον δεν αφορούν τη στήλη, αν και νομίζω ότι έχω δικαίωμα να πω ότι πιστεύω πως ήταν καθαρά προσωπικοί. Αυτός ήταν και ο λόγος που δε μίλησα στη λίστα ΕΕΧΙ (eexi@avs.com για όσους θέλουν να γίνουν μέλη) παρά τις επανειλημμένες παροτρύνσεις φίλων και μη. Από τη στιγμή δε, που τα προσωπικά κάποιου/ων γίνονται και αφορμή για να μπει κάποιο νερό σε κάποιο αυλάκι, θεωρώ ότι καλώς έγινε ο,τι έγινε. Και φυσικά δεν αμφισβητώ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ τις καλές προθέσεις αυτών που ξεκίνησαν την όλη βαβούρα, για την ΕΕΧΙ και το καλό της. 'Nuff said.
Τι ήταν το καλό στην όλη ιστορία; Ότι άκουσα για πρώτη φορά μέσα σε δύο χρόνια περίπου κάποιον από το ΔΣ να μιλάει οργανωμένα και καθαρά για το που βρίσκεται η ΕΕΧΙ αυτή τη στιγμή αλλά και για το ενδεχόμενο μέλλον της. Και σε αυτό το ενδεχόμενο μέλλον βρίσκεται και όλη η ανησυχία μου, με όποια έννοια δίνει κανείς στη λέξη ανησυχία. Βλεπετε, γνωρίζω καλά ότι υπάρχουν άνθρωποι που με τον Α ή με το Β τρόπο μπορούν να γίνουν επιζήμιοι για την ΕΕΧΙ αλλά και για όλο το δίκτυο, στο μέτρο που η ΕΕΧΙ εκφράζει ή θα εκφράζει κάτι από το Δίκτυο. Εκφράζει όμως;
Οχι! Και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να μιλήσουμε για μια ΕΕΧΙ με παρουσία σε όλη την Ελλάδα. Για έναν εσωτερικό κανονισμό που να μπορεί να προβλέψει τυχόν ατασθαλίες και να εμποδίσει να βλάψουν την ένωση. Για μια ΕΕΧΙ που θα εκπαιδεύει καθέναν όχι μόνο για το πως να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία του Internet αλλά και το πως να είναι σωστός Δικτυοπολίτης. Για μια ΕΕΧΙ που θα είναι παρούσα στην ψήφιση νόμων για το Internet, στη θέσπιση κώδικα δεοντολογίας, στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών, στο Athens Internet Exchange, στο κάθε συνέδριο (είτε είναι εδώ, είτε στις Κάννες ;-) στην κάθε εκδήλωση. Για μια ΕΕΧΙ που να διοργανώνει συνέδρια, μαθήματα, επιδείξεις, διαγωνισμούς.
Πρέπει να μιλήσουμε για μια ΕΕΧΙ με δικό της περιοδικό, το πιο έγκυρο στο χώρο. Για μια ΕΕΧΙ με μέλη της όλους τους διαννοούμενους, όλους τους δημοσιογράφους, όλα τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται για την επικοινωνία ηλεκτρονική και μη. Για μια ΕΕΧΙ που θα ξεφορτωθεί επιτέλους το καταραμένο dialup και θα είναι μόνο για τα πραγματικά μέλη -όχι για τους πελάτες που δεν πατάνε στο υποβρύχιο ούτε καν για τη συνδρομή τυος. Για μια ΕΕΧΙ που θα είναι φίλη αλλά και ελεγκτής των παροχέων, για μια ΕΕΧΙ που θα παίζει ρόλο πολιτικό χωρίς να χάνει την όποια αίσθηση fun που μπορεί να έχει το να είσαι μέσα στο Internet. Για μια ΕΕΧΙ που θα εξηγεί ότι ο υπολογιστής μπορεί να είναι το παράθυρο για όλον τον κόσμο.
Δύσκολο; Καθόλου! Μόνο αν κάποιος είναι εξαιρετικά κοντόφθαλμος, δε θα δει ότι αυτή ακριβώς η στιγμή είναι που έχει φέρει την ΕΕΧΙ στην κορφή της πλαγιάς, με σπρώξιμο και τράβηγμα. Αν κινηθούμε σαν καλοί σκιέρ, θα κατέβουμε και θα γουστάρουμε σε τρέλλα. Αν όχι, απλά θα κουτρουβαλιαστούμε. Μόνο που η ευκαιρία ΤΩΡΑ είναι υπαρκτή. Δεν υπάρχουν τα οικονομικά προβλήματα που τυράνισαν τα προηγούμενα ΔΣ, το Internet πηγαίνει καλά, το τοπίο αναδιαμορφώνεται. Αν κινηθούμε με ορμητήριο και κινητήρια δύναμη το όραμα που ξεκίνησε στο Colombo πριν από χιλιάδες χρόνια αλλά γειωμένο σε μια πραγματικότητα που αλλάζει καλειδοσκοπικά, μπορούμε να το κάνουμε. Χωρίς πολλά-πολλά.
Και ποιά είναι τα πολλά-πολλά; Οι ίδιοι μας οι εαυτοί βέβαια. Και κυρίως η αδυναμία να κρίνουμε σωστά ποιοί βλάπτουν και ποιοί ωφελούν, ποιοί μπορούν να προσφέρουν και ποιοί are only in in for the money. Σύντροφοι (σε πείσμα του κ. Α.Φ. :-) το χρωστάμε και στο Δίκτυο και στη χώρα -όποιοι πιστεύουν ακόμα σ'αυτήν- και κυρίως στους εαυτούς μας και στην πλευρά τους που παραμένει Πήτερ Παν σε πείσμα της όποιας καρριέρας. Τι λέτε;
Το ραδιόφωνο παίζει REM (It's the end of the world as we know it), η ώρα είναι 21.41 βράδυ Δευτέρας 24/2/97 και το τρίτο S.N.A.F.U. άργησε. Ελπίζει να μην το ξανακάνει αν και ξέρει ότι μάλλον θα ξαναγίνει. Συπαθάτε με. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment