Πάνω στο γραφείο μου βρίσκεται ένα modem. Όχι το δικό μου, το 14αράκι, ένα άλλο. Παλιώτερο. Ένα modem 2400 της Hyundai, εξωτερικό. Με μεταλλικό κουτί και χωρίς πολλά κουμπάκια και ρυθμιστήρια. Χωρίς καν διακόπτη ON/OFF. Μόνο τα οκτώ λαμπάκια για τις βασικές λειτουργίες, το σειριακό βύσμα και τα δύο RJ11 για το τηλέφωνο. Ένα απλό modem του 1990 -οι παλιώτεροι θα τα θυμούνται. Και αν το "του 1990" σας ακούγεται κάπως, υπενθυμίζω ότι μιλάμε για υπολογιστές. Επτά χρόνια πριν είναι μια αιωνιότητα. Εξ' άλλου, αν δει κανείς αυτό το modem και το βάλει δίπλα-δίπλα με ένα σημερινό θα δει αμέσως τη διαφορά. Διαφορετικό design, άλλη φιλοσοφία κατασκευής, άλλη αίσθηση. Και άλλη εποχή.
Το modem αυτό ήρθε στα χέρια μου προχθές. Κάπως καθυστερημένα, θα μπορούσε να πει κανείς, για την εποχή των 56Kbps και του ISDN. Κάπως καθυστερημένα για την εποχή του web, του Shockwave και του Real Audio. Τα modems πλέον φιάχνονται με προσεγμένο design για να μη χαλάνε την αισθητική του γραφείου σας, ειδικά αν είστε ένας σύγχρονος άνθρωπος που "σερφάρει στον κυβερνοχώρο". Σε πολλά από αυτά μάλιστα, τα μυστηριώδη λαμπάκια TR, RD, TD κλπ, έχουν αντικατασταθεί από εικονίδια με κεραυνούς και τηλεφωνάκια. Έτσι για να μην μπερδεύεται ο "σέρφερ" με αρχικά και έννοιες που "είναι για τους τεχνικούς". Έχουν χρώματα μοδάτα (μάυρα ή ασημί) -τέρμα πλέον το "κομπιουτερί" γκρίζο- πωλούνται σε πολύχρωμα κουτιά, με μπόλικο software και φορτωμένα με πρωτόκολλα διόρθωσης και συμπίεσης. ’λλη αίσθηση.
Το modem αυτό όμως, έχει μια ιστορία. Πρώτον γιατί αυτός που το είχε ήταν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ελληνικής online κοινότητας -της όποιας τέλος πάντων- και δευτερον γιατί ήταν ένα από τα πρώτα modems της ΕΕΧΙ, πριν από δύο χρόνια. Και αν ένα modem 2400 σας φαίνεται λίγο για έναν ISP, ξανασκεφτείτε το. Μιλάμε για δύο χρόνια πριν, όταν η λέξη ISP στην Ελλάδα, δεν έλεγε και πάρα πολλά. Και μια πρόσβαση στα 2400 ήταν καλύτερη από καθόλου πρόσβαση. Η ΕΕΧΙ ήταν διαφορετική, το Internet ήταν διαφορετικό και η online κοινότητα ήταν διαφορετική. Οι περισσότερες από τις σημερινές εταιρείες δεν υπήρχαν και αυτές που υπήρχαν δεν είχαν και πολύ καλύτερα modems -ορισμένες μάλιστα εξακολουθούν να μην έχουν. Σε μια έρευνα που κάναμε πρόσφατα, βρήκαμε ότι πολλές από τις πόλεις της Ελλάδας, συνδέονται με το δίκτυο με ταχύτητα 9600 -ας το έχουν υπ' όψιν οι σχεδιαστές σελίδων. Και τονίζω ότι μιλάω για *πόλεις*, όχι για χρήστες.
Ξέρω ότι ο ιδιοκτήτης του modem αυτού, το θεώρησε σημαντικό απόκτημα όταν το πήρε. Και αυτό γιατι του επέτρεπε να επικοινωνεί με τον κόσμο με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από τα 300άρια modems της εποχής. Ένα modem στα 2400 σε έφερνε κοντά σε έναν κόσμο παράλληλο, σε ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, σε BBSs στην Καλιφόρνια ή στη Γερμανία ή στη Βραζιλία. Ήταν η εποχή του Χ25 και των PADs, του relay και του Bitnet, του WELL και του ΒΙΧ. Νυχτερινές συζητήσεις με ανθρώπους που ήταν γράμματα στην οθόνη, περιβάλλον χαρακτήρων και αλλόκοτα interfaces, πηδήματα από τον ένα server στον άλλον για να φτάσεις στο σημείο συνάντησης. Και τρελλοί λογαριασμοί τηλεφώνου από τα dialup στο εξωτερικό -δε μιλάμε για Internet εδώ.
Μέσα από το modem αυτό πέρασαν πολλά data. Πέρασαν κουβέντες για υπολογιστές, για δίκτυα, για online κοινότητες, για μουσική, κινηματογράφο και ιστορία, για χάκιν και Unix. Χρησίμευσε σαν εργαλείο δοκιμών για συστήματα άλλων που στήθηκαν με τη βοήθειά του ιδιοκτήτη του. Έγινε ο αγωγός για mail και chat που σηματοδότησαν το χτίσιμο μιας κοινωνίας που τα πρώτα μέλη της οραματίστηκαν σαν καλύτερη από την "έξω", την "πραγματική". Πέρασε από σπίτια και από εργαστήρια, συνδέθηκε και αποσυνδέθηκε, έκανε handshakes και hangups για να καταλήξει σε μια κούτα στο εργαστήριο του περιοδικού. Του περιοδικού που γεννήθηκε για να στηρίξει μια κουλτούρα και μια τεχνολογία που πέρασαν μεσα από το modem αυτό (και όχι μόνο).
Ο ιδιοκτήτης του modem αυτού δεν είναι πια εδώ. Έκανε το τελευταίο του logout πριν από ένα χρόνο και κάτι, αφήνοντας πίσω του -εκτός από το modem- και πολλά άλλα πράγματα. Κείμενα, βιβλία, σημειώσεις, περιοδικά, συζητήσεις, μηνύματα στα archives των λιστών, οράματα και αναμνήσεις στους ανθρώπους που τον γνώρισαν, αντιπάθεια σε αυτούς που κοντραρίστηκαν μαζί του και σεβασμό σε όσους τον άκουσαν και κατάλαβαν τι ήθελε από τα δίκτυα, από την επικοινωνία και από την τεχνολογία. Όπως λέει και ο Γιώργος, έφυγε σε "ενδιαφέροντες καιρούς", με το Internet να ανεβαίνει κάθετα και τις εξελίξεις να είναι ραγδαίες. Ίσως και να τα βλέπει όλα αυτά από κάποια γωνία κάπου μέσα στο Δίκτυο.
Ο γράφων πρόκειται να το κρατήσει αυτό το modem και να το φυλάξει ως κόρη οφθαλμού. Η πιθανότητα να το χρησιμοποιήσει δεν είναι και πολύ μεγάλη -τα δίκτυα πια δεν αστειεύονται και μια ταχύτητα 2400 ακούγεται επιεικώς αστεία. Θεωρεί όμως ότι πρόκειται για ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού Internet, και για αυτό θα έχει πάντα μια περίοπτη θέση στο γραφείο του. Ίσως γιατί δεν πρόλαβε να γνωρίσει όσο θα ήθελε τον ιδιοκτήτη του, ίσως γιατί δεν πρόλαβε να ζήσει τις εποχές εκείνες με τον τρόπο που έπρεπε ή ίσως γιατί είναι πιο ρομαντικός από όσο προβλέπεται για έναν ασχολούμενο με την τεχνολογία. Και δεν ενδιαφέρεται και πολύ για το ποιός θα αντιληφθεί τι αξία μπορεί να έχει το modem αυτό. Αυτοί που μπορούν, θα καταλάβουν. Οι υπόλοιποι δε μας ενδιαφέρουν και πολύ. Και για να μη γινόμαστε ρατσιστές, όποιοι ενδιαφέρονται, μπορούν να πάνε εδώ για να πάρουν μια γεύση μιας εποχής που έφυγε.
Το ραδιόφωνο παίζει Rolling Stones (Paint it Black), η ώρα είναι 13.33, μεσημέρι Κυριακής 6 Ιουλίου και το εικοστό δεύτερο S.N.A.F.U. πάει για φαγητό στα Εξάρχεια. Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment