Thursday, February 3, 2011

(4/4/1999) Περί εμπορικής επικοινωνίας



Ώρες ώρες αγαπητοί μου αναγνώστες, σκέφτομαι ότι όσα λεφτά και να βγάζω από τη δουλειά που κάνω, είμαι σίγουρα ελλιπώς αμειβόμενος. Βέβαια, αυτό δεν είναι και τίποτα νέο θα μου πείτε. Οι πιο πολλοί εργαζόμενοι, στην πραγματικότητα αμείβονται πολύ λιγότερα από όσα θα έπρεπε -κάτι τέτοιο δεν εννοούσε και ο παππούς Κάρολος όταν μίλαγε περί υπεραξίας; Ο ανταποκριτής σας όμως, επειδή τυγχάνει μαρξιστής μόνο γκραουσικού τύπου, εξακολουθεί να εκπλήσσεται από το που πάνε τα λεφτά. Κλασσικό ελληνικό παράπονο, δε συμφωνείτε;


Ας πάρουμε για παράδειγμα το τμήμα δημοσίων σχέσεων μιας εταιρείας -παράδειγμα πάντα αγαπητό στο γράφοντα, μια και πάντα έχουν μια μαλακία να τους καταλογίσεις. Ας πούμε ότι η εταιρεία αυτή είναι από τις πιο μεγάλες στο χώρο του Internet. Χρόνια στο κουρμπέτι, με τα Mbps της να ρέουν άφθονα, με τις συνδέσεις της στο ΑΙΧ, με τις μισθωμένες της και με ό,τι προβλέπεται. Θαύμα. Και το τμήμα δημοσίων σχέσεων της, το οποίο αποτελούν τουλάχιστον δύο τύπισσες και ένας τύπος, στέλνει στο γράφοντα γύρω στο ένα δελτίο Τύπου κάθε Πάσχα. Τι λάθος υπάρχει σε αυτή την εικόνα;


Ίσως κανένα θα πείτε. Οι άνθρωποι, λίγα κάνουν, λίγα λένε. Αμ δε. Οι άνθρωποι κάνουν σαφώς περισσότερα από αυτά που λένε. Όμως για κάποιο μυστικιστικό και απόκρυφο λόγο, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας τα πουν. Και εδώ θα διαχωρίσω τη θέση μου από το αγαπητό μου κοινό (δηλαδή εσάς) και θα πω με κάποια έπαρση ότι εμένα και κάποιους άλλους σαν εμένα, οφείλουν να μας ενημερώνουν. Βλέπετε, έχουμε αναλάβει -αυτοκλήτως έστω, αλλά είμαστε καλά παιδιά- το... χμμμ... υψηλό καθήκον της ενημέρωσής σας. Είναι μήπως πιο σαφές το που βρίσκεται το λάθος;


Να το λιανίσω ακόμα για να καταλάβετε που ακριβώς είναι το πρόβλημά μου. Πολλές φορές μέσα στα τελευταία 4 χρόνια που γράφω *αποκλειστικά* για το Internet σε διάφορα μέρη (σας είπα ότι έχω ξεκινήσει συνεργασία με το Βήμα της Κυριακής; Αν όχι, παράλειψίς μου και ζητώ συγνώμη) έχουν εμφανιστεί διάφοροι παπάρες από διάφορες εταιρείες οι οποίοι μου έχουν ζητήσει με έντονο ύφος τα ρέστα επειδή τους αγνοώ ως εταιρείες και ως ανθρώπους. Παρακάμπτοντας το τελευταίο ως αστείο, απαντώ στερεότυπα ότι ούτε μέσα στις υποχρεώσεις μου, ούτε μέσα στις δυνατότητές μου είναι το να παρακολουθώ ΟΛΟ το ελληνικό web ταυτόχρονα.


�Δουλειά σου είναι� θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Μέχρι ενός σημείου όμως. Διότι, πλέον το web, ακόμα και στην Ελλάδα, είναι μεγάλο. Και μεγαλώνει περισσότερο καθημερινά. Αν και ο ανταποκριτής σας έχει κάποια εργαλεία στη διάθεσή του για να παρακολουθεί το ελληνικό domain και να βλέπει τα καινούρια ονόματα που κατοχυρώνονται, είναι φύσει αδύνατον να καλύψει τα πάντα. Εδώ δεν τα καταφέρνει η Αμανπούρ, θα τα καταφέρουμε εμείς; Αστεία πράγματα. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και από εκεί και πέρα, είναι δουλειά των ίδιων των εταιρειών να μας ενημερώνουν για κάτι νέο.


Φυσικά έτσι δεν προκύπτουν τα λεγόμενα ντεσού, ήτοι τα πιο μέσα. Γιατί έφυγε ο Θανάσης από εκεί, ποιο βύσμα έβαλε ο Βαγγέλης για να πάρει τη δουλειά από το Λευτέρη και τέτοια. Αυτά όμως, ούτως ή άλλως θα βγουν μέσω προσωπικής επαφής, όπως βγαίνουν όλα τα νέα τέτοιου τύπου σε όλους τους κλάδους του ευγενούς αθλήματος της δημοσιογραφίας. Τα απλά και τα προβεβλημένα, γιατί να πρέπει να τα βρούμε ντετεκτιβίστικα; Υπάρχει λόγος; Ειδικά όταν υπάρχει ολόκληρο τμήμα που πληρώνεται για να κάνει τη δουλειά αυτή. Τι σκατά τα παίρνουν τα λεφτά τους, για πλάκα; Μάλλον θα μου πείτε.


Είναι αδύνατον να σηκώνει κάποιος ένα site που φιλοδοξεί να γαμήσει και να δείρει (γιατί να τα κάνει αυτά δεν ξέρω, αλλά έτσι λένε οι ίδιοι) και να μη στέλνει ένα *&^&*$!@ δελτίο Τύπου στις εφημερίδες ή έστω στους δέκα δημοσιογράφους που ασχολούνται μόνο με το Internet. Και είναι ακόμα πιο απαράδεκτο να μην έχει μια λίστα με τα mail μας, ειδικά όταν όλοι τα δημοσιεύουμε φαρδιά πλατιά όπου και να γράφουμε. Και είναι τρεις φορές απαραδεκτότερο το να είσαι εταιρεία σχετική με το Internet και να στέλνεις το δελτίο Τύπου (α) με φαξ και (β) με λάθος τα Internetικά στοιχεία του πονήματος. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί δεν υπερβάλλω, όταν λέω ότι αυτοί οι τύπου πληρώνονται τζάμπα και ότι είμαι υποαμοιβόμενος; Εμείς που ξέρουμε να γράφουμε την e-mail διεύθυνσή μας, δε θα έπρεπε να παίρνουμε κάτι παραπάνω;


Το ραδιόφωνο παίζει Eric Burdon (War), η ώρα είναι τρεις και μισή, μεσημέρι Κυριακής 4 Απριλίου (των Βαΐων) και το εκατοστό όγδοο S.N.A.F.U. πάει να διαβάσει Robert Rankin και να φάει -όλα αυτά μέχρι το απόγευμα που θα βρεθεί με την καλή του. Καλή σας (μεγάλη) εβδομάδα και καλή ανάσταση, όπως λέω κάθε χρόνο. Κατεστημένο γίναμε, κατεστημένο...

No comments:

Post a Comment