Wednesday, February 2, 2011

(15/11/98) Περί του Βίντονος



Και μετά σου λένε "όλο βρίζεις και όλο γκρινιάζεις". Μα είναι να μην γκρινιάζω φίλες και φίλοι αναγνώστες; Είναι να μην αισθάνομαι φιλοξενούμενος σε αυτή τη χώρα; Ήρκεσε μιάμιση ώρα παρέα με τον Βίντον Σερφ για να επιβεβαιώσω τις φριχτότερες υποψίες μου -ότι δηλαδή οι περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους έχω συναναστραφεί από την περιβόητη πια "ελληνική αγορά του Internet", θα έπρεπε κανονικά να βοσκάνε τριφύλλι σε καμιά ραχούλα και να αφήσουν τα δίκτυα στην ησυχία τους για να μην τα χαλάσουν. Όχι ότι δεν ήμουν βέβαιος και από μόνος μου, εδώ που τα λέμε.


Δε θέλω να προσβάλω τη βαθιά και θρησκευτική σχέση που έχετε με το Internet -συνεπώς δε θα αναφερθώ εκτενώς στο ποιος είναι ο Βιντον Σερφ, άσε που κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα S.N.A.F.U. πολλών δεκάδων σελίδων. Επειδή όμως υπάρχουν και νέοι ανάμεσά μας, θα αρκεστώ σε ένα και μόνο link που περιλαμβάνει το βιογραφικό του και που βρίσκεται στο Internet Society. Αν αυτά που διαβάσετε, δε σας φτάσουν, μια αναζήτηση σε οποιαδήποτε μηχανή της πιάτσας, θα σας φέρει πάνω από χίλιες αναφορές.


Αυτό που με πίκρανε φίλες και φίλοι, ήταν ότι ο άνθρωπος κατάφερε να βγάλει μέσα από μια ομιλία σαράντα πέντε λεπτών, πιο πολλή ουσία από όλους σχεδόν τους έλληνες ενασχολούμενους που έχω ακούσει -και εννοώ φυσικά από τους σχετικούς με το επιχειρείν δια του Δικτύου. Γρήγορος, εύστοχος, με στοιχεία πραγματικά και όχι νεφελώδη, πρακτικός, διασκεδαστικός και με χιούμορ, κατάφερε να εξηγήσει σε ένα σωρό από τους παρευρισκομένους, τι είναι το Internet, πως γίνονται αυτή τη στιγμή μπίζνες μέσα σε αυτό, πως ενδέχεται να γίνονται στο μέλλον, τι περιμένουν και τι πρέπει να περιμένουν όσοι προσδοκούν να βγάλουν χρυσάφι από τους δικτυακούς μας λόφους.


Ειμαι σίγουρος, ότι οι περισσότεροι ακροατές από την αίθουσα, εντυπωσιάστηκαν από το τρέχον project του Σερφ -πρόκειται για ένα διαπλανητικό Internet, το οποίο θα πάρει σάρκα και οστά όταν αποικηθούν οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος και σταλούν στο διάστημα οι πρώτοι μόνιμοι σταθμοί. Και θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν το βρήκα και εγώ τρομερό. Αλλά η ουσία -ΙΜΗΟ- της κουβέντας με το γέρο, ήταν άλλη. Ότι μπορείς να είσαι ταυτόχρονα οραματιστής και πρακτικός, τεχνοκράτης και ποιητής, ονειροπόλος και έμπορος. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν όλοι αυτοί οι κόπανοι που συναναστρεφόμαστε καθημερινά ήταν έτσι...


Η ομιλία του Βίντον Σερφ, ήταν ένα από τα πιο δυνατά μανιφέστα υπέρ της σκέψης που ο ανταποκριτής σας είχε την τύχη να ακούσει. Και είχε χαρακτήρα μανιφέστου, επειδή ο άνθρωπος αυτός, μιλούσε μέσα σε μια αίθουσα γεμάτη κατά πολύ από δημοσίους υπαλλήλους. ’νθρωποι που ως πριν από ένα χρόνο δεν είχαν χρησιμοποιήσει υπολογιστή στη ζωή τους, αλλά που έγιναν απότομα ταγοί του Δικτύου, βρέθηκαν στον ίδιο χώρο με έναν άνθρωπο που συνέδραμε στη γέννηση του Internet. Και εκεί φάνηκε πόσο μικροί είναι στην καθημερινή τους πραγματικότητα, εκεί δηλαδή που κρύβουν την άγνοιά τους πίσω από το ψώνιο των τεχνικών τους και κάτω από τις κοντές φούστες της κάθε δημοσιοσχεσίτισσας. Για το αν το συνειδητοποίησαν, θα σας γελάσω. Υποπτεύομαι όμως, πως μάλλον όχι.


Και γιατί να τους νοιάξει; Οι πιο πολλοί έχουν ήδη μια αρκετά βολική καρέκλα (είτε ιδιωτική , είτε δημόσια), έχουν ένα μηνιάτικο που θα έκανε πολλούς να αισθανθούν ζήλια, έχουν το χρίσμα του τεχνολογικώς προχωρημένου (αν και περί επιχρίσματος πρόκειται), έχουν τα media να τους προβάλλουν, τις γραμματείς τους να κουτουπώνουν και τους υφισταμένους τους να βρίζουν και εν γένει περνούν ζωή χαρισάμενη. Γιατί να ευαισθητοποιηθούν με τον Βίντονα, το μακαρίτη τον Πόστελ, τον Κάαν ή οποιονδήποτε από όλους αυτούς που σε δέκα χρόνια θα διδάσκονται στα σχολεία, καθώς έγιναν θρύλοι ήδη κατά τη διάρκειά της ζωής τους;


Ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, αισθάνεται πραγματικά αισιόδοξος. Και αυτό, επειδή έστω και η ελάχιστη επαφή με ανθρώπους σαν το Βίντον Σερφ σου δείχνει πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα ή καλύτερα πως θα μπορούσαν να είναι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου. Όχι ιεραπόστολοι -ο Σερφ πληρώνεται αυτόν τον καιρό γύρω στα δέκα εκατομμύρια ελληνικές δραχμές την ημέρα- αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπείς, ουσιαστικοί και ισορροπημένοι. Σκέφτεστε πως θα ήταν τα πράγματα αν και η δική μας αγορά είχε τέτοιους ανθρώπους; Προσωπικά θα είχα γίνει workaholic του κερατά.


Το ραδιόφωνο παίζει Robert Johnson (Dust my blues), η ώρα είναι 9 και μισή, βράδυ Κυριακής 15 Νοεμβρίου και το ογδοηκοστό όγδοο S.N.A.F.U. πάει για δουλειά, μια και η καλή του μεταφράζει. Καλή σας εβδομάδα και προσοχή στους περί το Πολυτεχνείο δρόμους, μέρες πού' ναι.

No comments:

Post a Comment