Thursday, February 3, 2011

(29/6/97) Περί τηλεοπτικών αστέρων (και αστέγων)



Ωραία μέρα η σημερινή φίλες και φίλοι. Ο ανταποκριτής σας πήρε κάνα δύο μηνύματα από ολόφρεσκους αναγνώστες (ο ένας και με Αμίγκα παρακαλώ), ήπιε τσάι με δύο συμπαθέστατα τυπάκια, αναγνώστες και μουσικόφιλους, ολοκλήρωσε την πρώτη του συνεργασία με τους 4 Τροχούς (καλά είναι για κάποιον που δεν έχει αυτοκίνητο) και αναμένει φίλον τινά για εποικοδομητική συνεργασία και στη συνέχεια ποτάκι αλά Εξάρχεια. Τι ωραία που είναι όλα, όταν η ΔΕΗ δε @$#%%$#@! όπως έκανε προηγουμένως που ξεκίνησα να γράφω το S.N.A.F.U. που διαβάζετε και όλα τα φώτα στην περιοχή (ή στην Αθήνα), έσβησαν για μερικά δευτερόλεπτα. Πρέπει να πάρω UPS μου φαίνεται.


Βέβαια όταν δεν έχεις φώτα, δεν έχεις και τηλεόραση και έτσι γλυτώνεις από πολλά -εσείς δηλαδή, διότι το S.N.A.F.U. έχει λύσει το πρόβλημα ριζικά, με το να μην έχει τηλεόραση, παρά το ότι εδώ στα Εξάρχεια τυγχάνουμε και καλωδιακοί άμα λάχει. Και με το να μη βλέπετε τηλεόραση, κερδίζετε ας πούμε το να μη βλέπετε εκπομπές όπως το �X-Press του Μεσονυκτίου� της προηγούμενης εβδομάδος. Τώρα βέβαια θα μου πείτε γιατί το θυμήθηκα τώρα. Και θα σας απαντήσω ότι εγώ το είδα καθυστερημένα. Μου το είχαν γράψει και κάποια στιγμή μέσα στη βδομάδα που πέρασε, άϊ χεντ δε εξπίριενς. Και έπαθα βεβαίως φίλες και φίλοι αναγνώστες.


Το εν λόγω κόλπο, είναι το τελευταίο τηλεοπτικό πόνημα της γνωστής τηλεοπτικής (κυρίως δημοσιογράφου) Λιάνας Κανέλλη. Και η πρώτη εκπομπή, ήταν αφιερωμένη σε κάτι σχετικό με το Internet. Δεν είμαι σίγουρος, όμως κάτι τέτοιο πρέπει να ήταν. Δηλαδή περίπου. Ή μήπως είχε να κάνει με Virtual Reality; Και με κάτι βιντεοπαιχνίδια. Και με το Δερτούζο. Και με το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Και με το αν οι άνθρωποι θα γλύτωναν από τους πολέμους αν έκαναν login. Ή αν έστελναν mail. Και πάλι θα σας γελάσω, και δεν το θέλω, αναγνώστες άνθρωποι.


Δε λέω υπερβολές φίλες και φίλοι -λέω αυτό που εισέπραξα. Ένας καθηγηταράς από το τμήμα ΜΜΕ του Αθήνησι Εθνικού Καποδιστριακού και η Βούλα η Βεντούρι (οι πιο πολλοί εδώ γύρω την ξέρετε ως Venix) εκαθόσαντε να πούμε σε κάτι καρέκλες, η χόστες (γουίδ δε μόστες που έλεγε και ο Σκαθαροζούμης), αρακτέα σε ένα μηχανάκι VR να λένε μια δύο κουβέντες και παράλληλα, να ρέουν τα ρεπορτάζια επί παντός του ηλεκτρονικού επιστητού. Τι περί τηλεϊατρικής ακούσαμε, τι περί 3D modeling για αρχαίους ναούς, τι για παιχνίδια, τι για καθιστικά με θέα στο σκληρό μας δίσκο, τι για χάκερς, κράκερς και άλλα επικίνδυνα παρόμοια, τι για τον Νέο Κόσμο και τη Νέα Εποχή, τι και αν είσαι τζάνκι, τι κι αν είσαι εμπρηστής.


Είδα κι έπαθα καλοί μου αναγνώστες αμφοτέρων των φύλων και απασών των φυλών μέχρι να τελειώσει. Και μετά έμεινα με τη σπασμένη τηλεόραση (της μάνας μου) να κοιτάω το τίποτα, ενώ η προαναφερθείσα μάνα αναρωτιόταν κάτι του τύπου �δηλαδή εσύ που ασχολείσαι, κατάλαβες;�. Και το χειρότερο είναι φίλες και φίλοι, ότι εγώ που ασχολούμαι, ΔΕΝ κατάλαβα. Ως εκ τούτου, οι πιο πολλοί τηλεθεατές -που δεν ασχολούνται, εξ ου και τηλεθεατές- μάλλον κατάλαβαν ακόμα λιγότερο. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αν καταλάβαιναν από κάτι τέτοια δημοσιογραφικά πονήματα, θα έπρεπε εμείς οι υπόλοιποι να πάρουμε το κουβαδάκι μας να παίξουμε σε άλλο Internet. Χ25, πόσο μου λείπεις απόψε.


Χωρίς ρυθμό, χωρίς ειρμό, χωρίς λόγο ύπαρξης, το πράγμα αυτό, έπαιζε επί μία ώρα, μην ξεκινώντας από πουθενά και μην καταλήγοντας (όλως πρωτοτύπως) πουθενά. Κατά πάγια τακτική δε της συνεντευξιάζουσας (που λέει ο λόγος), ούτε ο καθηγηταράς, ούτε η Βούλα, είπαν και τα πάρα πολλά. Ένας αχταρμάς που πολύ θα ήθελε να λέγεται τηλεόραση αλλά λέγεται απλώς αχταρμάς. Και δεν ξέρω αν έφταιγε η θεματολογία, αν και οι ερωτήσεις της συνεντευξιάζουσας (ΤΜ) βοηθούσαν στην μπαχαλοσύνη του όλου εγχειρήματος. Φίλοι, Internet και τουβού, δεν κολλάνε καλά από μόνα τους. ’μα τώρα τα στολίζουμε και με εξυπνάδες του τύπου �κινδυνεύει η προσωπική μας ζωή από το Ιντερνέτ� (ΓΑΜΩ ΤΗ ΛΗΓΟΥΣΑ ΜΟΥ, ΓΑΜΩ!), τα κάνουμε δύο φορές χειρότερα τα πράγματα.


Τι το θέλουνε ρε παιδιά και ασχολούνται με το άθλημα; Γιατί δεν κάθονται με την τηλεορασούλα τους και τα περιοδικάκια τους, που τα ξέρουν και τους ξέρουν και είμαστε όλοι ευτυχείς; Και μην ακούσω εξυπνάδες για το ότι το Internet είναι θέμα χατ (εκ του αγγλικού hot) οπότε πρέπει να το καλύψουμε ας πούμε και εντάξει. ’μα θες να το καλύψεις, βρεις κάποιον που να ξέρει για να οργανώσει το θέμα, βρες και κάνα δυο προσκεκλημένους που να μπορούν να μιλήσουν (με το συμπάθειο αλλά ο καθηγηταράς ήταν αλλού κι αλλού) και κάνε παιχνίδι. Τουρλού, τουρλού κι ανάκατα και όλα μαζί και ταυτοχρόνως, δε γίνεται δουλειά, ανοησίες γίνονται. Αλλά όπως λέει και ο Κωστής, δε φταίνε αυτοί, εμείς φταίμε που δε σκούζουμε.


Το ραδιόφωνο παίζει κάτι MC5 (Kick out the jams), η ώρα είναι 10.55 βράδυ Κυριακής και το εκατοστό πρώτο S.N.A.F.U. πάει για αυτά που έλεγε προηγουμένως, μονίμως ερωτευμένο με την καλή του, παρά την αντιξοότητα της ημέρας (’γιος Βαλεντίνος και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις). Καλή σας εβδομάδα.

No comments:

Post a Comment