Wednesday, February 2, 2011

(20/12/98) Περί εκμετάλλευσης



Είναι η τρίτη παρόμοια ιστορία που άκουσα μέσα στην ίδια εβδομάδα φίλες και φίλοι. Ίσως να είναι συμπτωματικό ή ίσως να σημαίνει και κάτι. Κατά βάθος, πιστεύω ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που όσο περνάει ο καιρός θα συμβαίνει όλο και συχνότερα, λόγω της εξάπλωσης της μόδας των υπολογιστών. Ναι, καλοί μου αναγνώστες, η αγορά υπολογιστών είναι σαφέστατα μόδα και -όπως όλες οι μόδες- θα περάσει και από μια φάση επιδημίας, μέχρι να ωριμάσει και να λειτουργήσει λογικά. Το πόσοι θα χάσουν από τη φάση αυτή, είναι κάτι που δε νομίζω ότι μπορεί να το υπολογίσει κανείς και σίγουρα όχι ο ταπεινός ανταποκριτής σας.


Το σενάριο σε όλες τις περιπτώσεις είναι λίγο-πολύ το ίδιο. Κάποιος άσχετος με τα περί υπολογιστών, αποφασίζει ότι θέλει να διαβεί το Ρουβίκωνα και να γίνει σχετικός ή τουλάχιστον να αποκτήσει κάποια σχέση. Θέλει να πάρει ένα μηχανάκι για να κάνει τη δουλειά του καλύτερα ή πιο σύγχρονα, θέλει να δοκιμάσει τις δυνατότητες του Internet ή να ψυχαγωγηθεί μέσω κάποιου CDROM, θέλει να πάρει μια γεύση από την περιβόητη αυτή υψηλή τεχνολογία για την οποία τόσα πολλά ακούει καθημερινά. ’μα σου πουν πολλές φορές ότι ζεις στην εποχή της πληροφορικής, δεν μπορεί, κάποτε θα το πιστέψεις και θα κάνεις ό,τι μπορείς για να το επαληθεύσεις. Αυτό, αν δεν κάνω λάθος, λέγεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία.


Μόνο που δε διαθέτει κάποιο γνωστό που να είναι σχετικός ή ακόμα χειρότερα, διαθέτει κάποιο γνωστό που είναι ημιμαθής. Ο γνωστός δεν ξέρει να εκτιμήσει ένα μηχανάκι, δεν ξέρει το πως λειτουργεί η αγορά, δεν ξέρει τις μάρκες και τους συνδυασμούς. Έχει μια άκρη σε κάποιον πειρατή για να αγοράζει παιχνίδια και έχει καταλάβει ότι ένας Pentium II είναι καλύτερος από έναν Pentium ή ότι τα Windows 98 είναι καλύτερα από τα Windows 95. Επίσης έχει υπολογιστή εδώ και ένα χρόνο. Και με τη βαθιά αυτή γνώση, αναλαμβάνει να συμβουλεύσει το θύμα για το πως θα κινηθεί.


Οι περιπτώσεις που άκουσα, ήταν οι εξής: Στην πρώτη, σε κάποιο τέτοιο θύμα, πρότειναν έναν 386 για μουσικές εφαρμογές έναντι 300 χιλιάδων, στη δεύτερη σε άλλο θύμα, ένα σύστημα για video capturing έναντι 6 εκατομμυρίων και στην τρίτη, σε τρίτο θύμα έναν Pentium 266 με 16 ΜΒ μνήμης, δίσκο 2GB και μια Sound Blaster 16 (πάλι για μουσικές εφαρμογές) έναντι 400 χιλιάδων. Το εξωφρενικόν του πράγματος, είναι μάλλον προφανές και στις τρεις περιπτώσεις, αν και πιο εντυπωσιακή είναι η δεύτερη, αν μη τι άλλο λόγω του ποσού. Η αφέλεια είναι κοινή και στις τρεις περιπτώσεις, αν και μόνο στη μία (στην τελευταία συγκεκριμένα) τα χρήματα δόθηκαν. Και για την ιστορία, δόθηκαν σε μαγαζί της οδού Στουρνάρη -ή τουλάχιστον έτσι κατάλαβα.


Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι ότι κάποιοι ζητούν τέτοια λεφτά, αλλά το ότι συνήθως τα παίρνουν. Και γιατί όχι; Ποιος μπορεί να τους ελέγξει; Αν το θύμα είχε κάποιον ελεγκτικό μηχανισμό, θα τον ενεργοποιούσε από την αρχή και δε θα έφτανε ποτέ στα χέρια του κάθε αληταρά. Μόνο που θα με συγχωρήσετε φίλες και φίλοι, αλλά προσωπικώς δε θα συμμεριστώ το χαρακτηρισμό "αληταράς". Σε τελική ανάλυση, ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του. Είναι βέβαια λίγο σκληρό το να βλέπεις τόσα λεφτά να χάνονται (τα παραπάνω παραδείγματα δεν είναι φυσικά τα μόνα), όμως η βασική ευθύνη επιρρίπτεται σε αυτούς που δίνουν τα λεφτά. Ο απατεώνας, τη δουλειά του κάνει.


Χώρια που πολύ συχνά δεν είναι απατεώνας. Είναι κάποιος εξ ίσου άσχετος ο οποίος κάποτε έδωσε 500 χιλιάρικα για να αγοράσει έναν υπολογιστή (όλοι το έχουμε κάνει, έτσι δεν είναι;), τον άλλαξε και πιστεύει ότι πρέπει κάπως να βγάλει κάτι. Δεν τον πουλάει 500, αλλά προσπαθεί να τον πουλήσει 300 και αν βρεθεί αγοραστής, έχει καλώς. Αν όχι, τον κρατάει για κάνα χρόνο ακόμα, ξαναδοκιμάζει να το δώσει με λιγότερα και τελικά συνειδητοποιεί πως λειτουργούν τα πράγματα αυτά και το χαρίζει σε κάνα ανιψάκι το οποίο με τη σειρά του βάζει τα γέλια γιατί τα παιχνίδια δεν τρέχουν σε μπρίκια. Αν τώρα, κάπου στη διαδρομή, βρει να το δώσει, το δίνει. Αυτός φταίει;


Οι υπολογιστές δεν είναι ακόμα καταναλωτικό είδος, όσο και οι δυνάμεις του μάρκετινγκ προσπαθούν να τους προωθήσουν ως τέτοιο. Και καλά θα έκαναν όλοι οι φιλόδοξοι αγοραστές, αν δεν ξέρουν, να κάνουν μια απόπειρα να μάθουν και μετά να αρχίσουν να βγάζουν λεφτά από την τσέπη τους. Θα περάσει κάμποσος καιρός μέχρι να υπάρξουν κάποιες σταθερές στην αγορά αυτή και μέχρι τότε, όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πιθανότατα θα χάσουν (τουλάχιστον χρήματα). Το να ασχοληθείς με τους υπολογιστές, απαιτεί -ακόμα- μια μεταβολή του τρόπου που αντιλαμβάνεσαι την κατανάλωση, την τεχνολογία την οικονομία και το χρόνο. Πόσοι είναι διατεθειμένοι να το κάνουν;


Το ραδιόφωνο παίζει Ben E. King (Spanish Harlem), η ώρα είναι 2 μεσημέρι Κυριακής 20 Δεκεμβρίου και το ενενηκοστό τρίτο S.N.A.F.U. πάει να τηλεφωνήσει στην καλή του και μετά για φαγητό. Καλή σας εβδομάδα και καλά Χριστούγεννα.


No comments:

Post a Comment