Thursday, February 3, 2011

(1/3/99) Αυτοβιογραφικώς ειπείν



Και αναρωτιούνται κάποιοι: Τι θέλει επιτέλους αυτός ο άνθρωπος και μας σκοτίζει τα σκώτια κάθε βδομάδα; Ποιος ο λόγος να γκρινιάζει συνεχώς, τι προσπαθεί να πετύχει, τι ζητάει και από ποιόν. Και εν τέλει, ποιος είναι αυτός ο τύπος και γιατί θα έπρεπε να τον πάρουμε στα σοβαρά; Από που προέρχεται, που πάει και τι καπνό ακριβώς φουμάρει; Δικαιούται δια να ομιλεί; Ποιο είναι ας πούμε το μπαγκράουντ του και τι σχέση έχει με μας, το Internet και τα πράγματα γενικότερα; Επειδή τα ερωτήματα αυτά δεν πρέπει να μένουν μετέωρα διότι κινδυνεύουν να γίνουν απωθημένα, πάρτε μια βαθιά ανάσα αγαπητοί μου αναγνώστες και ακούστε λίγα πράγματα για τον άνθρωπο πίσω από το S.N.A.F.U. (πάντα ήθελα να το πω αυτό).


Ο ανταποκριτής σας, αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει από τα συμφραζόμενα (δύο χρόνια είναι αυτά), αρέσκεται στο να ακούει Φρανκ Ζάππα, Μπράιαν Ίνο, Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Ρόκυ Χόρορ Σόου, Λορίνα Μακένιτ και μουσική της Αφρικής (κατά προτίμηση της ανατολικής). Αγαπάει το Σαββόπουλο, το Χατζιδάκι, τον Τζίμη Πανούση, το Νικόλα ’σιμο, όλη σχεδόν τη ροκ σκηνή της περιόδου 65-75, τον Πήτερ Γκάμπριελ, τον Ντιουκ Έλλιγκτον, τις μπάντες της εποχής του σουίνγκ, το Βαγγέλη Παπαθανασίου, τη μουσική των Γκαμελάν του Μπαλί, των τυμπανιστών Κόντο, των αβαν γκαρντ συνθετών από το 1920 και δώθε, και τα περισσότερα σάουντρακς από τα αμερικάνικα μιούζικαλ των δεκαετιών 30-60. Επίσης, το Τζήζους Κράιστ Σούπερσταρ, το Λέστερ Γιανγκ, τους Ρόλινγκ Στόουνς και τα τραγούδια των φυλών των ’νδεων -για το Ντέιβιντ Μπάουι, δεν το συζητάμε καν. Μεταξύ άλλων.


Ο ανταποκριτής σας, βλέπει σινεμά. Κυρίως αμερικάνικο. Αγαπάει τον Κάπρα, τον Μπίλι Γουάιλντερ, τον Τζον Χιούστον και τους παραμυθάδες Σπίλμπεργκ, Γκίλιαμ και Λούκας. Κυνηγάει οτιδήποτε επιστημονικο-φανταστικό βγαίνει και έχει μια αδυναμία στον Εντ Γουντ και στα b-movies της δεκαετίας του 50 και του 60. Έχει δει (αρκετές φορές) τα μιούζικαλ του Φρεντ Αστέρ, του Τζιν Κέλλι, του Ντάνι Κέι, του Φρανκ Σινάτρα και της Τζούντι Γκάρλαντ, όμως συμπαθεί πολύ και το Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον Αλ Πατσίνο, τη Μισέλ Φάιφερ, το Χάμφρει Μπόγκαρτ το Χάρισσον Φορντ, το Ρόμπιν Ουίλλιαμς, το Στηβ Μάρτιν, το Τζακ Λέμμον, τον Ουώλτερ Ματάου, τον Κάρι Γκραντ και τη Μεγκ Ράιαν. Επίσης, αγαπάει πολύ το θέατρο (η τέως σύζυγος του ανταποκριτή σας είναι θεατρίνα και ο πατέρας του ήταν γιατρός του Ταμείου Ηθοποιών) και βλέπει όσο μπορεί. Μεταξύ άλλων.


Ο ανταποκριτής σας διαβάζει αρκετά (πλέον όχι πολύ). Τι; Τέρι Πράτσετ, Κώστα Ζουράρι, Έρνεστ Χέμινγκουαιη, Κίνγκσλει ’μις, Τομ Ρόμπινς, Ντάγκλας ’νταμς, Νόρμαν Σπίνραντ, Κωστή Παπαγιώργη, Π.Τζει.Γόντχαουζ, ’ρθουρ Κόναν Ντόιλ, τα βιβλία του M*A*S*H, Τζόζεφ Χέλλερ, Τζέρι Ρούμπιν, σχεδόν οποιοδήποτε κόμικ (με έμφαση στην κλασσική γαλλική λογοτεχνία -Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιζνογκουντ), οτιδήποτε έχει φτιάξει ο Ούγκο Πρατ και περιλαμβάνει τον Κόρτο Μαλτέζε, οτιδήποτε έχει σχεδιάσει ο Λωζιέ, ο Γκοτλίμπ, και ο Μίλο Μανάρα. Ανά διαστήματα, ξαναδιαβάζει Φρέντι Γερμανό, Αριστοφάνη, Ζάχο Χατζηφωτίου, Νίκο Δήμου, Τόλκιν, Ούρσουλα Λε Γκεν, Μαρξ, A112, Μπακούνιν, Προυντόν, Τσιφόρο και Γκίμπσον. Και τη σειρά Εξολοθρευτής -όποιος έχει κανένα για πούλημα, το αγοράζω asap. Μεταξύ άλλων.


Ο ανταποκριτής σας, ασχολείται στον ελεύθερο χρόνο του με τις λάμες οποιουδήποτε τύπου (αν και τα ιαπωνικά ξίφη αποτελούν το πιο σημαντικό του βίτσιο). Συμπαθεί πολύ την ιαπωνική κουλτούρα του Μεσαίωνα, κάποια πρόσωπα από την Αναγέννηση της Ευρώπης -κυρίως το Λεονάρντο Ντα Βίντσι- το Ζεν (ως τοξοβολία, κηπουρική και κοάν), τις μαχητικές τέχνες (κυρίως το αικίντο), το καλλιτεχνικό πατινάζ, το χόκει επί πάγου, το μπιλιάρδο (και δεν εννοούμε το ποδοσφαιράκι που αποκαλείται �αμερικάνικο�, έτσι; Ένα είναι το μπιλιάρδο), τα κομπιούτερ γκράφικς (σε δύο, τρεις ή περισσότερες διαστάσεις) και τη σύνθεση ήχου. Σχεδιάζει τι-σερτς, ζωγραφίζει (ηλεκτρονικά πια), μαγειρεύει (σπάνια πια), μαζεύει memorabilia σχετικά με υπολογιστές (κυρίως pins), καπνίζει πίπα (και άρα διαθέτει μερικές). Επίσης, ακούει πολύ ραδιόφωνο, βλέπει ελάχιστη τηλεόραση -Δύο Ξένους και Είμαστε στον Αέρα- εκτός αν πρόκειται για Μόντι Πάιθον και κάνει πολλές βόλτες. Μεταξύ άλλων.


Ο ανταποκριτής σας, συμπαθεί πολύ τις τεχνολογίες αιχμής, κυρίως όσες έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα. Έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στους υπολογιστές με μόντεμ, στις BBSs και στο Internet. Προτιμάει να διαβάζει Usenet groups, όμως παρακολουθεί ανελλιπώς αρκετές mailing lists, διαβάζει βιβλία σχετικά με το Δίκτυο, έχει στο σπίτι του ένα μικρό δικτυάκι (δύο μηχανές -μία Λίνουξ, μια Win95), έχει δύο τηλέφωνα και ένα κινητό και θα ήθελε πολύ μια σύνδεση ISDN. Ξέρει καλά την πλατφόρμα της M$, επαρκώς τα καλιφορνέζικα Unix και τα παράγωγά τους και κάτι ψιλά από μερικές εφαρμογές. Δεν παίζει κομπιούτερ γκέιμς και σπανίως διαβάζει κομπιουτερίστικα περιοδικά. Δεν σπούδασε υπολογιστές και ό,τι ξέρει σχετικά με την επιστήμη, το οφείλει, στο Γιώργο, τον Οδυσσέα, όλους σχεδόν τους admins της ΕΕΧΙ (όσο ή ΕΕΧΙ είχε admin), όλους τους Γιώργους της ΕΕΧΙ (πλην ενός), στο Γιάννη, το Νίκο, το ΒΤ, τους ανθρώπους που έχτισαν το Internet, το Μπλεζ Πασκάλ, τους κβαντικούς φυσικούς, τον Αινστάιν, τους ελεάτες φιλοσόφους (Ζήνων, ζεις, εσύ μας οδηγείς) και σε μερικές εκατοντάδες ξενύχτια πάνω στη μηχανή και αργότερα στο Δίκτυο. Μεταξύ άλλων.


Ο ανταποκριτής σας, βγάζει το ψωμί του από το Internet. Κυρίως, γράφοντας για αυτό σε οποιοδήποτε έντυπο τον πληρώσει και δεν του ζητήσει κάτι εξόχως ανάρμοστο προς την ηθική του. Δεν έχει εμπλακεί με την τηλεόραση παρά μια φορά (με την εκπομπή Παρασκήνιο), έχει πάει ως φίλος σε αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές, είχε κάποτε πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό (όχι ερασιτεχνικό παρακαλώ, ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ) και αυτή τη στιγμή συνεργάζεται με επτά έντυπα. Όχι, δεν είναι εκατομμυριούχος -θα εκπλαγείτε αν δείτε τι πληρώνουν τα έντυπα. Δεν έχει αυτοκίνητο ή μηχανή, έχει δικό του σπίτι (στα Εξάρχεια) και έχει τουλάχιστον δέκα πολύ καλούς φίλους. Και όταν λέμε καλούς, εννοούμε καλούς -είναι ίσως το πιο σημαντικό επίτευγμά του μετά από 32 χρόνια. Και λαστ μπατ νοτ ληστ που έλεγε και ο Πλάτωνας, έχει την καλή του. Αυτό όμως το ξέρετε. Τώρα ξέρετε και μερικά ακόμα. Μεταξύ άλλων.


Το ραδιόφωνο παίζει Manic Street Preachers (Theme from M*A*S*H), η ώρα είναι 12 και μισή μεσημέρι Σαββάτου 27 Φεβρουαρίου και το εκατοστό τρίτο S.N.A.F.U. πάει να αγοράσει έναν ελβετικό σουγιά (μάλλον) και να πάρει ένα τηλέφωνο την καλή του που μελετάει για μια ηχογράφηση. Καλή σας εβδομάδα και καλό μήνα. Α, και τώρα που το θυμήθηκα. Το S.N.A.F.U. *δε* θα είναι εκεί -κάποιος πρέπει να αναλάβει το ρόλο του μαλάκα.

No comments:

Post a Comment