Wednesday, February 2, 2011

(19/7/98) Περί αλλαγών



Εχω την εντύπωση φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. ότι οι τελευταίες μέρες συνωμοτούν εις βάρος της ψυχικής μας υγείας. Αν και είναι καλοκαίρι, η φύσις ησυχάζει και η θερινή ραστώνη μπαίνει από τις χαραμάδες -διάολε, έξω σφυράνε τζιτζίκια και βρίσκομαι στα Εξάρχεια!- κάποια πράγματα που συνέβησαν πρόσφατα με κάνουν να αναρωτιέμαι περί της ορθότητος του γιαλού ή περί της δυνατότητός μας σχετικά με το ορθό αρμενίζειν. Δεν ξέρω αν τα πήρατε χαμπάρι, όμως αν τα πήρατε, ίσως συμφωνήσετε.


Πρώτα απ' όλα, το SportLine. Πάνω που έγραφα ότι είναι αδιανόητο ένα site σαν αυτό να μην πάρει όλα τα βραβεία του Φεστιβάλ Διαφήμισης με το ένα χέρι, έρχεται η πραγματικότητα με μια χλαπάτσα ανά χείρας. Αφ' ενός το SportLine πλέον δεν είναι στην Ελλάδα (το hosting εννοείται) αλλά στην Καλιφόρνια και δεύτερον το site πλέον είναι συνδρομητικό. Αν είναι δυνατόν! Ένα (1) σοβαρό παράδειγμα είχαμε για το ότι μπορείς να φτιάξεις κάτι καλό Internetικά και πήγε κι έγινε επί χρήμασι, χάνοντας έτσι το βασικό του -ΙΜΗΟ- χαρακτηριστικό. Τι να πεις.


Και όλα αυτά στην ίδια χρονική περίοδο, που οι Times της Νέας Υόρκης, αποφασίζουν να διακόψουν το συνδρομητικό τους μοντέλο και να το γυρίσουν στο δωρεάν, εκτιμώντας ότι ως τρόπος λειτουργίας (mondus opernadi που θα 'λεγαν και οι ρωμαίοι στον Αστερίξ) δεν είναι κατάλληλος για το Internet όπως είναι τώρα. Βέβαια, εύλογα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τα μεγέθη των δύο επιχειρήσεων είναι κάπως διαφορετικά, όμως υποτίθεται ότι το Δίκτυο είναι ο μεγάλος εξισωτής, n' est pas? Κρίμα, διότι το SportLine μου είχε φανεί καλή ιδέα, παρά την απέχθειά μου στη θεματολογία του (δε φταίνε οι άνθρωποι, εγώ φταίω που είμαι αλλεργικός με τα αθλητικά). Βέβαια ουδείς μας λέει ότι δε θα αλλάξουν τα πράγματα στο μέλλον -αν μη τι άλλο, και οι Times ξεκίνησαν κάπως και στη διαδρομή άλλαξαν.


Πάνω που πάω να συνέλθω, μαθαίνω (καθυστερημένα είναι η αλήθεια) ότι το περιοδικό Boardwatch, το πιο έγκυρο ίσως περιοδικό της αμερικάνικης πιάτσας για θέματα Internet, δικτύωσης και ISPs, αγοράστηκε από τη Mecklermedia, την εταιρία που εκδίδει το πιο παλιό περιοδικό για το Δίκτυο, το Internet World (για να μη νομίσετε ότι υπάρχει πρωτοτυπία στους τίτλους) και που κατέχει το -αξιοζήλευτο ομολογουμένως- domain, "internet.com". Και δε σας κρύβω φίλες και φίλοι, ότι αισθάνθηκα κάπως περίεργα. Βλέπετε, το Boardwatch ήταν για τον ανταποκριτή σας, τόσο μια βασική πηγή, όσο και ένας πολύ καλός τρόπος για να περνάει η ώρα. Και παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε λόγους να πιστέψουμε ότι ο Jack Rickard (ο εκδότης και ψυχή του περιοδικού) και η εκλεκτή του συντροφιά θα χάσουν το "χέρι" τους, νοιώθω ότι δεν είναι το ίδιο.


Και φυσικά, το τελικό καρφί ήρθε από το φοβερό θέμα με το ζεύγος των 18χρονων. Είμαι σίγουρος ότι δεν καταφέρατε να το χάσετε, ακόμα και αν προσπαθήσατε. Κανάλια και εφημερίδες έπεσαν με τα μούτρα πάνω στο δελτίο του Ρώυτερ και μας σκότισαν τα συκώτια με τους δύο νέους που για να δείξουν σε όλον τον κόσμο ότι το σεξ είναι πολύ ωραίο πράγμα, αποφάσισαν να το κάνουν (για πρώτη φορά στη ζωή τους) ενώπιον του φιλοθεάμονος Internetικού κοινού, μέσα από του site τους, το Our First Time. Βρήκαν έναν ISP, που είναι κάπως ελαστικός ως προς το περιεχόμενο (είναι αυτός που πρωτοκυκλοφόρησε και τα γνωστά βιντεάκια με την Πάμελα ’ντερσον), στήσανε το κόλπο, δώσανε συνεντεύξεις στο Salon και στο Wired, και περίμεναν να γίνει παιχνίδι.


Το παιχνίδι βεβαίως έγινε -σιγά που δε θα έπεφταν με τα μούτρα οι καλοί συνάδελφοι πάνω σε κάτι τέτοιο, και δη μέσα στο κατακαλόκαιρο που δεν υπάρχουν και σοβαρά θέματα εκτός από τις φωτιές (έχουμε βέβαια και τη Νέα Δημοκρατία με τους γάμους και τα καραγκιοζιλίκια των βουλευτών της, όμως νομίζω ότι ξεφεύγω). Είδαμε το site σε διάφορες εκδοχές, ακούσαμε σχόλια διαφόρων τύπων, ορισμένες ηθικολογίες (πάντα υπάρχουν και οι ηλίθιοι), είδαμε και κανά δυό σχετικότερους (όπως αυτός που άλλαξε το background της σελίδας για να γράφει πιο καλά στην κάμερα) και περιμέναμε να δούμε τι θα γίνει, με τα πατατάκια ανά χείρας. Και βέβαια είδαμε ένα μύδι, για να μην πω τίποτα χειρότερο και δεν κάνει μέρες πού 'ναι.


Διότι βεβαίως το πράγμα ήτο μαϊμού και έσκασε πριν ακόμα αρχίσει. Ο ISP έκανε δηλώσεις, το "ζεύγος" εξαφανίστηκε και οι συνάδελφοι έμειναν με την κάμερα στο χέρι (ή μη τι χείρω είπω) να ψάχνουν για θέμα, αν και μάλλον δε θα χρειαστεί να ψάξουν πολύ. Υπάρχει η σπείρα των εμπόρων πορνογραφίας από την Ολλανδία. Πάτε στοίχημα ότι τώρα που το Internet τους την έκανε (ή έτσι νομίζουν) θα πέσουν με τα μούτρα στους πορνογράφους και θα τα βάλουν με το Δίκτυο; Αχ, χρειάζομαι διακοπές νομίζω φίλες και φίλοι, παρά την ιδέα μου ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι και να μην πάμε, πάλι καλά είμαστε. Ίσως πρέπει να φύγουμε για καμιά ανταπόκριση από κανένα νησί.


Το ραδιόφωνο παίζει κάτι από το Μεγάλο Ερωτικό του Χατζηδάκι -αντίο κυρία Φλέρη. Η ώρα είναι 2. 20 μεσημέρι Κυριακής 19 Ιουλίου και το εβδομηκοστό τέταρτο S.N.A.F.U. περιμένει τον υδραυλικό (καζανάκια και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Πρέπει να μιλήσουμε και με την Ελένη για εκείνες τις διακοπές κάποια στιγμή. Καλή σας εβδομάδα και περαστικά μας, ως αγορά και ως άνθρωποι.

No comments:

Post a Comment