Thursday, February 3, 2011

(2/8/99) Πεσμένα πράγματα...



Και όμως, παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις διαφόρων τυχάρπαστων, καταφέραμε να φτάσουμε και στον Αύγουστο του 1999 φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Και ο ανταποκριτής σας, πιστός στο ραντεβού του είναι ακόμα και εδώ. Εδώ, σε μια Αθήνα που θυμίζει όλο και περισσότερο τη Νέα Υόρκη. Υγρασία, περίεργες καταιγίδες, μια ζέστη που κάνει τα ρούχα να κολλάνε επάνω σου και να θέλεις να μπεις στο ντους μόλις βγεις από αυτό, κλιματιστικά να στάζουν όπου σταθείς και όπου βρεθείς και κατσαρίδες σε κάθε βήμα.


Πέραν των άλλων διαφορών με τη Νέα Υόρκη βέβαια, υπάρχει το καθαρά ελληνικό φαινόμενο της πλήρους νάρκης σε όλους τους τομείς. Οι εταιρείες έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν, οι στελεχάντζες την έχουν κάνει για διακοπές (με κινητά βεβαίως, μια και υπάρχει και το χρηματιστήριο) και όλες οι συζητήσεις παραπέμπονται για άλλη μια φορά για το Σεπτέμβρη. Δηλαδή για τον Οκτώβρη.


Ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, όπως κάθε καλοκαίρι, το έχει ρίξει στο διάβασμα. Προσπαθεί να αναπληρώσει τα κενά που άφησε το γκάζι του χειμώνα, και είναι χαμένος κάπου μεταξύ του τελευταίου καβαλιστή της Λισσαβόνας, του νομάδα Μπρους Τσάτγουιν, του φλεγματικού Έβελιν Βων, του Νόρμαν Μέιλερ και -φυσικά- του Τέρι Πράτσετ. Σχεδιάζει το web site ενός φίλου και ετοιμάζει κάποια ακόμα πράγματα που θα δείξουν με τον καιρό -μεταξύ των οποίων και το νέο S.N.A.F.U. που έχει πάρει πλέον διαστάσεις σήριαλ.


Κοντολογίς, κλεινόμαστε φίλες και φίλοι. Αν και ο γράφων τυγχάνει υπέρ το δέον κοινωνικός ή για την ακρίβεια, κυρίως λόγω της κοινωνικότητάς του, η περίοδος αυτή είναι εκείνη που πάντα ρίχνει τους τόνους του και προσκολλάται στους φίλους και στον εαυτό του. Ίσως, επειδή κάπως πρέπει να αντισταθμιστεί όλη η εξωστρέφεια της εργάσιμης σεζόν ή ίσως επειδή για να μπορείς να γράψεις, πρέπει να έρθει κάτι και να σου κινητοποιήσει το μυαλό. Και το Internet τελευταίως, έχει αρχίσει να τον απογοητεύει σε αυτόν τον τομέα.


Φυσικά, όχι το ίδιο το Internet. Αλλά όλοι οι περί αυτώ. Όλοι εκείνοι που κατά καιρούς, από αυτές εδώ τις σελίδες έχουν ακούσει ένα σωρό μπινελίκια, όλοι αυτοί που ο ανταποκριτής σας δεν μπορεί να αντέξει και που θεωρητικώς αποτελούν αυτό που λέμε "αγορά του Internet". Θα μου πείτε βέβαια, τώρα τους κατάλαβες και σε απογοήτευσαν; Όχι, αλλά συνήθως το καλοκαίρι μου βγαίνει καλοί μου αναγνώστες. Τι να κάνω;


Ένας καλός φίλος, σε μια περίοδο της ζωής του που ήταν μπάρμαν, έλεγε ότι ένας μπάρμαν για να είναι καλός, πρέπει να έχει αρκετά ρεπό, ώστε να μπορεί να διαβάζει, να βλέπει θέατρο και σινεμά, να κάνει συζητήσεις και να σκέφτεται. Μόνο έτσι μπορεί να είναι ενδιαφέρων σαν τύπος για τους πελάτες του. Είχε δίκιο -φυσικά-, μόνο που το ίδιο ισχύει για όλους τους ανθρώπους και για τα περισσότερα επαγγέλματα. Τουλάχιστον για αυτά που έχουν σαν απαίτηση την επαφή με τους άλλους.


Ως εκ τούτου, ασχέτως με το αν θα υπάρξουν διακοπές ή όχι (κάτι που εξαρτάται κυρίως από το στομάχι της Ελένης), ο ανταποκριτής σας θα συνεχίσει να προσπαθεί να συμπληρώσει τον εαυτό του, με στόχο να γίνει λίγο πιο σπιρτόζος, κυρίως για σας. Ας εκμεταλλευθούμε για λίγο το ότι όλοι αυτοί που μας ενοχλούν, έχουν πάει να ενοχλήσουν τους νησιώτες και ας ασχοληθούμε λίγο με αυτά που πραγματικά μετράνε. Αφορμές θα έχουμε σύντομα αρκετές.


Το ραδιόφωνο παίζει Stevie Wonder (Superstition), η ώρα είναι δύο, ξημερώματα Δευτέρας 2 Αυγούστου και το εκατοστό εικοστό πέμπτο S.N.A.F.U. πάει για διάβασμα -πάλι θα τα λέμε;- ενώ η καλή του είναι στη Τζια, προσπαθώντας να παραβλέψει το στομάχι της και τα προβλήματά του. Καλή σας εβδομάδα και καλό μήνα.

No comments:

Post a Comment