Βρίζω, βρίζω, όμως μερικές φορές φίλες και φίλοι, η δουλειά που κάνω πραγματικά με αποζημιώνει. Και αυτό, διότι αν και οι μαρκέτες δοκιμάζουν σοβαρά την υπομονή μου -ο Γκάντι θα ήταν περήφανος για το πως έχω συγκρατηθεί κατά καιρούς στις συγκλονιστικές παπάρες που έχω ακούσει- υπάρχουν ευτυχώς και οι άλλοι. Αυτοί που κάνουν το πράγμα να δουλεύει και που βρίσκονται πίσω από όλες τις δουλειές που βλέπουμε στο Δίκτυο. Ελαφρώς βλαμμένοι, κολλημένοι στις μηχανές και στον κώδικα, με περίεργο χιούμορ και με αλλόκοτες απόψεις, οι άνθρωποι αυτοί, αποτελούν το άλας της Γης κατά την άποψη του ανταποκριτή σας.
Οι άνθρωποι αυτοί, ζουν και αναπνέουν το Internet, με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από όλους εμάς φίλες και φίλοι. Εμείς, μπαίνουμε, κάνουμε τη δουλειά μας ή την πλάκα μας, επικοινωνούμε, χαζεύουμε ή διασκεδάζουμε, δουλεύουμε ή απλώς κάνουμε βόλτες, πολύ συχνά ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας με το να αισθανόμαστε μέρος της Νέας Εποχής (ΤΜ) και δατς ιτ που λέγανε και οι Καρχηδόνιοι. Για αυτούς όμως δεν είναι έτσι. Το Δίκτυο είναι ο αέρας τους. Το φαγητό και το νερό τους. Το φυσικό τους περιβάλλον.
Η καλή μου τύχη, αυτή που μνημόνευσα λίγο παραπάνω, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και να μιλήσω από κοντά με παιδιά από δύο καλά μαγαζιά μέσα σε ένα διάστημα μιας εβδομάδας (στη μια περίπτωση μάλιστα και κάτω από συνθήκες κάπως έξαλλες, όμως αυτό είναι θέμα δικό μας, μη γίνεστε και αδιάκριτοι, έτσι). Και στις δύο περιπτώσεις, εισέπραξα αυτό το θαυμάσιο συναίσθημα ότι μίλαγα με ανθρώπους που είχαν *στ' αλήθεια* κάτι να πουν για αυτό το γαμημένο Δίκτυο. Και όχι μόνο για αυτό, όμως θα σταθώ σε αυτό γιατί εκεί είναι που πραγματικά συγκινούμαι φίλες και φίλοι.
Οι άνθρωποι αυτοί το αγαπούν το Δίκτυο καλοί μου αναγνώστες. Δεν ήρθαν μόνο και μόνο για να βγάλουν λεφτά, δεν ήρθαν για να είναι trendy, δεν ήρθαν για να βγάλουν γκόμενα. Έπιασαν τη μηχανή και την ξεζούμισαν, διάβασαν και έγραψαν και ξενύχτησαν ώρες και μέρες και εβδομάδες, μελέτησαν τον κώδικα με την εμμονή του καλόγερου και με το βίτσιο του σεξομανή, γύρισαν στο Δίκτυο και έμαθαν κόλπα, και τέλος ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ. Με κεφαλαία και όπως προβλέπεται. Τι μπορεί κανείς να πει για αυτούς; Ακόμα και ένας καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα πολυλογάς όπως ο ανταποκριτής σας νοιώθει λίγος.
Δεν είναι μόνο ο σεβασμός στη δουλειά του άλλου, φίλες και φίλοι. Είναι το ότι οι άνθρωποι αυτοί μεταδίδουν το πάθος τους για αυτό που κάνουν. Το ταλέντο τους ξεχειλίζει κάθε στιγμή που μιλάνε για αυτά που φτιάχνουν και για αυτό το *^&%^&#@! Δίκτυο που κανείς δεν καταλαβαίνει -πολύ δε περισσότερο αυτοί που τους πληρώνουν. Και ας είναι αυτοί που φαίνονται και που παίρνουν τα εύσημα και τα πολλά λεφτά το Internet δεν αναπνέει από αυτούς και αυτοί δεν αναπνέουν το Internet. Το Internet είναι αλλού.
Τα μαγαζιά είναι η Ναυτεμπορική και η HellasNet και το ποιοι είναι οι ντηβέλοπες είναι λίγο πολύ γνωστό σε όσους ασχολούνται -δε θα τους αναφέρω επειδή υπάρχει και ένα θέμα παραβίασης του ιδιωτικού τους απορρήτου. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Είναι πολλά τα παιδιά που καθημερινά κάνουν το ελληνικό (και όχι μόνο) web πιο πλούσιο, πιο δυναμικό, πιο ουσιαστικό, πιο γεμάτο. Και αν τα περιοδικά δεν τους φιλοξενούν και δεν τους φωτογραφίζουν, κακώς και με τον κηδεμόνα τους. Αν το Δίκτυο είναι ένας τόπος στον οποίον αξίζει να ζει κανείς, αυτοί πρώτοι κάνουν τον τόπο αυτό να έχει ενδιαφέρον.
Μην τους ξεχνάτε φίλες και φίλοι κάθε φορά που βλέπετε ένα site. Και αν σας αρέσει αυτό που βλέπετε, στείλτε ένα mail και πείτε το. Το Δίκτυο δεν έχει αποστάσεις και ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτό που βλέπετε, απέχει μόνο ένα κλικ. Γράψτε τους δύο αράδες και πείτε τους τη γνώμη σας -θα ακούσουν και την κακή γνώμη και αυτό σας το υπογράφω. Αν υπάρχει Internet το οφείλουμε σε αυτούς. Μην ακούτε αυτά που πολύ συχνά όλοι μας παπαγαλίζουμε για το πόσο δημοκρατικό είναι το μέσο. Αν δεν είχαμε δει τις δουλειές αυτών των πραγματικά ταλαντούχων ανθρώπων, οι περισσότεροι δε θα είχαμε εμπνευσθεί για να φτιάξουμε κάτι εδώ μέσα. Ας τους το αναγνωρίσουμε -είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.
Το ραδιόφωνο παίζει Μάνο Χατζηδάκι (Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι), η ώρα είναι δώδεκα παρά τέταρτο, βράδυ Κυριακής 6 Ιουνίου και το εκατοστό δέκατο έβδομο S.N.A.F.U. περιμένει ένα φίλο για να πάει για ποτό (άνευ της καλής του, όπως σχεδόν όλα τα Κυριακόβραδα). Καλή σας εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment