(2/9/99) Εν κατακλείδι

Ένας κρύος φθινοπωρινός άνεμος φυσάει τις μέρες αυτές φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Ο ανταποκριτής σας, έκων - άκων μπλεγμένος σε ένα παιχνίδι απολογισμού, περνάει τις μέρες και τις νύχτες του συλλογιζόμενος μια σειρά από πράγματα με το σάουντρακ των τελευταίων (ή έστω των προτελευταίων) τζιτζικιών αυτού του αιώνα, εξ ίσου μπερδεμένος με αυτά αλλά με μια γνώση παραπάνω. Ότι ο χειμώνας είναι προ των πυλών.


Στις αρχές του καλοκαιριού, όλα έδειχναν ότι πλησίαζε μια περίοδος αλλαγών. Και όλοι μιλούσαν για την έκλειψη του ηλίου, για τις επερχόμενες καταστροφές και για τις ανακατατάξεις που θα έρχονταν στον κόσμο μας. Τελικά ίσως είχαν δίκιο -για τους περισσότερους ανθρώπους που γνωρίζει ο ανταποκριτής σας, οι αλλαγές ήρθαν. Και όπως όλες οι αλλαγές, κάποιες ήταν προς το καλύτερο και κάποιες προς το χειρότερο. Ή έστω προς ένα καλύτερο που θα δείξει με τον καιρό.


Τα ίδια λέω κάθε χρόνο; Πιθανόν. Βλέπετε έχω μείνει και εγώ σε εκείνο το σύστημα χρονομέτρησης που αρχίζει από το φθινόπωρο και τελειώνει στο καλοκαίρι -είναι και πιο φυσιολογικό από τις αλλαγές που έρχονται στη μέση της χρονιάς. Όμως καλοί μου φίλοι μερικές αλλαγές είναι φέτος πιο ορατές από ποτέ. Θα τις δείτε -ή ίσως τις βλέπετε ήδη.


Επί δυόμισι χρόνια, συναντιόμασταν εδώ κάθε Δευτέρα, με σχόλια για τα δικτυακά τεκταινόμενα. Το feedback σας ήταν από την αρχή πολύ σημαντικό και μέσα από τα e-mail που ανταλλάξαμε, έμαθα πολλά πράγματα, γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους και αισθάνθηκα αυτό που υποστηρίζω από χρόνια. Ότι το Internet μπορεί να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Σας ευχαριστώ πολύ γι αυτό, φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U.


Διαισθανθήκατε πιθανότατα αυτό που θέλω να πω; Ναι, το S.N.A.F.U. μετά από δυόμισι χρόνια, σταματάει την εβδομαδιαία του παρουσία στο web. Και αυτό, επειδή ο ανταποκριτής σας, νιώθει ότι δεν έχει να πει κάτι παραπάνω, τουλάχιστον όχι αυτή την περίοδο. Στην εισαγωγική σελίδα, σας υποσχέθηκα πριν από πολλές εβδομάδες ότι το S.N.A.F.U. είναι κάτι πολύ προσωπικό. Και σαν τέτοιο, είναι επιρρεπές στα προσωπικά του ανθρώπου που το γράφει. Ξέρετε τι εννοώ, δεν είναι έτσι;


Οι συνθήκες που γέννησαν την ανάγκη για το S.N.A.F.U. είναι εν πολλοίς ακόμα εδώ. Όμως, ο ανταποκριτής σας δεν είναι, φίλες και φίλοι αναγνώστες. Ο φθινοπωρινός άνεμος, φυσάει και παίρνει μαζί του μια ολόκληρη εποχή και πλέον τίποτα δε θα είναι ίδιο. Δε θα ήταν σωστό για το S.N.A.F.U. να παραμείνει ίδιο -θα ήταν ψέματα και δε θέλω να σας πω ψέματα. Προτιμώ λοιπόν να επιφυλαχθώ για λίγο και να επιστρέψω με το νέο S.N.A.F.U. (το οποίο ήδη σχεδιάζεται από κάποιους καλούς φίλους).


Όλα αυτά τα κείμενα φίλες και φίλοι, είναι αφιερωμένα σε εσάς που τα στηρίξατε αυτά τα δυόμισι χρόνια. Θα μείνουν εδώ για να τα διαβάζετε οποτεδήποτε θέλετε και ο ανταποκριτής σας θα είναι πάντα στη διεύθυνση e-mail που ξέρετε, έτοιμος για οτιδήποτε χρειαστείτε. Σύντομα θα τα ξαναπούμε, κάπως διαφορετικά, σε καθημερινή βάση και με τη βοήθεια ενός καλού φίλου. Αν περνάτε από εδώ, κάποια στιγμή θα βρείτε τη σχετική παραπομπή που θα σας μεταφέρει στο νέο S.N.A.F.U. Ως τότε, ο ανταποκριτής σας θα ασχολείται με τη μοτοσικλέτα του (ναι είναι μια ακόμα αλλαγή), με τις νέες συνεργασίες αυτής της σεζόν, με όσες από τις παλιές ισχύουν ή θα ισχύουν και με μερικά πράγματα που βρίσκονται μέσα στο κεφάλι του.


Να είστε καλά φίλες και φίλοι και να τα πούμε σύντομα. Μη ξεχνάτε να ρίχνετε μια βόλτα κατά δω και αν θέλετε, στείλτε κάνα mail για να σας ειδοποιήσω για τις αλλαγές στο S.N.A.F.U. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για τη συμπαράσταση, τα μηνύματα και απλά για το ότι ήσασταν εδώ. Ο καιρός θα ξαναζεστάνει και τότε θα είμαστε πάλι μαζί, έτοιμοι να τα ρίξουμε σε όλους αυτούς που κάνουν τη ζωή μας βαρετή, κουραστική και ανέραστη. Ξέρετε ποιοι είναι και ξέρουν πολύ καλά ποιοι είμαστε.


Το ραδιόφωνο παίζει Lou Reed (Perfect Day -το κομμάτι με το οποίο κλείνουν τα μπαρ), η ώρα είναι 9 παρά δέκα βράδυ Πέμπτης 2 Σεπτεμβρίου και το τελευταίο S.N.A.F.U. ξεκινάει τα τηλέφωνα για την αποψινή νύχτα. Εύχεται στην πρώτη του διορθώτρια, αυτήν που όλοι εσείς μάθατε σαν καλή του ή σαν Ελένη να είναι καλά (όπου και αν βρίσκεται) και ελπίζει γενικώς σε μια καλύτερη αυριανή μέρα. Καλή σας εβδομάδα, μήνα, χρόνο, αιώνα και χιλιετία. Δε θα χαθούμε, έτσι δεν είναι; Έχουμε πολλά να πούμε ακόμα.

(8/8/99) School�s out

Τα γνωστά φίλες και φίλοι. Όπως και πέρυσι και πρόπερσι, έτσι και φέτος ο ανταποκριτής σας θα σας αφήσει για λίγο. Αν και όχι για νησί -τουλάχιστον όχι ακόμα. Η Ελένη επιστρέφει σήμερα από τη Τζιά και κατά πάσα πιθανότητα κάπου θα πάμε, όμως προς το παρόν το S.N.A.F.U. θα παραμείνει στην Αθήνα. Ποιος ο λόγος για τη διακοπή του; Η κούραση φυσικά φίλες και φίλοι. Τι άλλο; Βλέπετε, ο γράφων δεν έσπασε καθόλου τη σεζόν έστω με μια μονοήμερη εκδρομή (μακριά από μας) και έχει αρχίσει να πήζει αγρίως. Τα λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, θυμάστε ε;


Ούτως ή άλλως, όλοι σχεδόν έχουν φύγει. Όσοι δεν έχουν φύγει είναι εδώ και βρίζουν ή ετοιμάζονται να ξαναφύγουν, οι εταιρείες είναι άδειες και τίποτα το άξιο λόγου δε γίνεται. Ως εκ τούτου ή θα σας πρήξω με εντελώς προσωπικά παραληρήματα ή θα σας εκθέτω προβληματισμούς που μου προκύπτουν από αυτά που διαβάζω εσχάτως ή θα σας αφήσω για λίγο. Και νομίζω ότι το καλύτερο είναι το τελευταίο. Αν σας πω ότι από εχθές είμαι μπροστά στον υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια (ένα παιχνίδι για την ακρίβεια), καταλαβαίνετε περί τι βαριεστιμάρας μιλάμε. Και είναι βαριεστιμάρα που έρχεται από κούραση και πήξιμο φίλες και φίλοι.


Εννοείται ότι θα επανέλθουμε δριμύτεροι άμα τη ενάρξει της σεζόν -κάπου στην πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, βία στη δεύτερη. Ως τότε, ο ανταποκριτής σας θα φροντίσει να ξεκαθαρίσει το κεφάλι του και να επιστρέψει με νέο ενδιαφέρον. Όχι για σας -που το ενδιαφέρον είναι δεδομένο- αλλά για όλους αυτούς που μαστίζουν την καθημερινότητά μας. Αν παρ� όλα αυτά, η έκλειψη φέρει την καταστροφή του πλανήτη, μάλλον σας χρωστάω και κάπως θα πρέπει να τα βρούμε σε μια άλλη ζωή. Τέικ κέαρ που έλεγε και ο Δημόκριτος και σας περιμένω το Φθινόπωρο.


Το ραδιόφωνο παίζει Aerosmith (Walk this way), η ώρα είναι 5 παρά δέκα μεσημέρι Κυριακής 8 Αυγούστου και το εκατοστό εικοστό έκτο S.N.A.F.U. μόλις μίλησε με την καλή του και πάει για μπάνιο και φαγητό. Καλή σας εβδομάδα (και όχι μόνο) και σας περιμένω σύντομα εδώ.

(2/8/99) Πεσμένα πράγματα...

Και όμως, παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις διαφόρων τυχάρπαστων, καταφέραμε να φτάσουμε και στον Αύγουστο του 1999 φίλες και φίλοι αναγνώστες του S.N.A.F.U. Και ο ανταποκριτής σας, πιστός στο ραντεβού του είναι ακόμα και εδώ. Εδώ, σε μια Αθήνα που θυμίζει όλο και περισσότερο τη Νέα Υόρκη. Υγρασία, περίεργες καταιγίδες, μια ζέστη που κάνει τα ρούχα να κολλάνε επάνω σου και να θέλεις να μπεις στο ντους μόλις βγεις από αυτό, κλιματιστικά να στάζουν όπου σταθείς και όπου βρεθείς και κατσαρίδες σε κάθε βήμα.


Πέραν των άλλων διαφορών με τη Νέα Υόρκη βέβαια, υπάρχει το καθαρά ελληνικό φαινόμενο της πλήρους νάρκης σε όλους τους τομείς. Οι εταιρείες έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν, οι στελεχάντζες την έχουν κάνει για διακοπές (με κινητά βεβαίως, μια και υπάρχει και το χρηματιστήριο) και όλες οι συζητήσεις παραπέμπονται για άλλη μια φορά για το Σεπτέμβρη. Δηλαδή για τον Οκτώβρη.


Ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, όπως κάθε καλοκαίρι, το έχει ρίξει στο διάβασμα. Προσπαθεί να αναπληρώσει τα κενά που άφησε το γκάζι του χειμώνα, και είναι χαμένος κάπου μεταξύ του τελευταίου καβαλιστή της Λισσαβόνας, του νομάδα Μπρους Τσάτγουιν, του φλεγματικού Έβελιν Βων, του Νόρμαν Μέιλερ και -φυσικά- του Τέρι Πράτσετ. Σχεδιάζει το web site ενός φίλου και ετοιμάζει κάποια ακόμα πράγματα που θα δείξουν με τον καιρό -μεταξύ των οποίων και το νέο S.N.A.F.U. που έχει πάρει πλέον διαστάσεις σήριαλ.


Κοντολογίς, κλεινόμαστε φίλες και φίλοι. Αν και ο γράφων τυγχάνει υπέρ το δέον κοινωνικός ή για την ακρίβεια, κυρίως λόγω της κοινωνικότητάς του, η περίοδος αυτή είναι εκείνη που πάντα ρίχνει τους τόνους του και προσκολλάται στους φίλους και στον εαυτό του. Ίσως, επειδή κάπως πρέπει να αντισταθμιστεί όλη η εξωστρέφεια της εργάσιμης σεζόν ή ίσως επειδή για να μπορείς να γράψεις, πρέπει να έρθει κάτι και να σου κινητοποιήσει το μυαλό. Και το Internet τελευταίως, έχει αρχίσει να τον απογοητεύει σε αυτόν τον τομέα.


Φυσικά, όχι το ίδιο το Internet. Αλλά όλοι οι περί αυτώ. Όλοι εκείνοι που κατά καιρούς, από αυτές εδώ τις σελίδες έχουν ακούσει ένα σωρό μπινελίκια, όλοι αυτοί που ο ανταποκριτής σας δεν μπορεί να αντέξει και που θεωρητικώς αποτελούν αυτό που λέμε "αγορά του Internet". Θα μου πείτε βέβαια, τώρα τους κατάλαβες και σε απογοήτευσαν; Όχι, αλλά συνήθως το καλοκαίρι μου βγαίνει καλοί μου αναγνώστες. Τι να κάνω;


Ένας καλός φίλος, σε μια περίοδο της ζωής του που ήταν μπάρμαν, έλεγε ότι ένας μπάρμαν για να είναι καλός, πρέπει να έχει αρκετά ρεπό, ώστε να μπορεί να διαβάζει, να βλέπει θέατρο και σινεμά, να κάνει συζητήσεις και να σκέφτεται. Μόνο έτσι μπορεί να είναι ενδιαφέρων σαν τύπος για τους πελάτες του. Είχε δίκιο -φυσικά-, μόνο που το ίδιο ισχύει για όλους τους ανθρώπους και για τα περισσότερα επαγγέλματα. Τουλάχιστον για αυτά που έχουν σαν απαίτηση την επαφή με τους άλλους.


Ως εκ τούτου, ασχέτως με το αν θα υπάρξουν διακοπές ή όχι (κάτι που εξαρτάται κυρίως από το στομάχι της Ελένης), ο ανταποκριτής σας θα συνεχίσει να προσπαθεί να συμπληρώσει τον εαυτό του, με στόχο να γίνει λίγο πιο σπιρτόζος, κυρίως για σας. Ας εκμεταλλευθούμε για λίγο το ότι όλοι αυτοί που μας ενοχλούν, έχουν πάει να ενοχλήσουν τους νησιώτες και ας ασχοληθούμε λίγο με αυτά που πραγματικά μετράνε. Αφορμές θα έχουμε σύντομα αρκετές.


Το ραδιόφωνο παίζει Stevie Wonder (Superstition), η ώρα είναι δύο, ξημερώματα Δευτέρας 2 Αυγούστου και το εκατοστό εικοστό πέμπτο S.N.A.F.U. πάει για διάβασμα -πάλι θα τα λέμε;- ενώ η καλή του είναι στη Τζια, προσπαθώντας να παραβλέψει το στομάχι της και τα προβλήματά του. Καλή σας εβδομάδα και καλό μήνα.

(25/7/99) Περί επενδύσεων

Έχω πάει τις προάλλες που λέτε φίλες και φίλοι, στα γραφεία μιας εταιρείας η οποία ανάμεσα στα άλλα που κάνει, ασχολείται και με τις εκδόσεις. Διόλου πρωτότυπο θα μου πείτε -η μισή Ελλάς είναι ή θέλει να γίνει εκδότις. Βέβαια σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις, μάλλον πιο σωστό θα ήτο να φωνάξουμε �Ζήτω η Ελλάδα η επενδύτρια!� όμως ό,τι και να γίνεται στη Σοφοκλέους, το εκδίδειν, είναι βίτσιο για πολλούς συμπατριώτες μας. Όπως και να� χει, το θέμα μας δεν είναι οι εκδότες. Σε αυτούς μπορούμε να επανέλθουμε κάποια άλλη φορά.


Ο συγκεκριμένος εκδότης όμως, εκτός από τα χάρτινα πονήματά του, εκδίδει και ένα ζεύγος ηλεκτρονικά τοιαύτα. Και όπως καταλαβαίνετε, ο ανταποκριτής σας, πιστός στον όρκο που έδωσε για αμερόληπτη ενημέρωση, έσπευσε να μάθει κάτι παραπάνω για τις εκδόσεις αυτές. Έτσι κι αλλιώς, όλοι στο ίδιο Δίκτυο είμαστε διάτανε -να μην ξέρουμε τι κυκλοφορεί δίπλα μας;


Τι παρατήρησα; Μια ομάδα τεσσάρων ατόμων ως προς το συντακτικό κομμάτι, οι οποίοι παρέα με ένα γουεμπμάστορα που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη (τηλεεργασία ρουλς, οκ) έχουν φτιάξει ένα πονηματάκι που με άνεση θα το χαρακτήριζα διαμάντι. Αντικείμενο οι τηλεπικοινωνίες και η αγορά τους, περιοδικότητα εβδομαδιαία (αν και παίζει και ένα ημερήσιο το οποίο σκάει άτακτα ανάλογα με το αν υπάρχει κάποιο μείζον θέμα) και ύφος ανετότατο -δε θα ζορίσει κανέναν, όσο σχετικός ή άσχετος με το κόλπο των τηλεπικοινωνιών και να είναι.


Εννοείται ότι το σχετικό λινκάκι για να το επισκεφθείτε, υπάρχει στο τέλος της σελίδας (ως συνήθως -δε θέλω να μου την κάνετε λόγω Internetικού ανακλαστικού) -αυτό δα έλειπε να μη σας το δώσω. Όμως το site, το ηλεκτρονικό newsletter που φωλιάζει εκεί -διότι κατά βάση το κόλπο είναι newsletter μέσω e-mail και όχι web- και η συζήτηση με κάποιους από τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω του, μου έβαλαν ιδέες -και διάθεση για μπινελίκια βεβαίως. Μισές δουλειές θα κάνουμε;


Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί τι έχουν ρε σύντροφοι; Το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Κατέβασαν μια καλή ιδέα, έβαλαν κάτω το πόσο θα κοστίσει (που δεν είναι και κανένα τραγικό ποσό), το ξεκίνησαν και πόνταραν στο ότι άμα είναι καλό, η αγορά θα αρχίσει να το συντηρεί με καμιά διαφημισούλα, καμιά χορηγιούλα, τέτοια πράγματα. Και επειδή εστί δίκης οφθαλμός κλπ κλπ κλπ, η πρώτη διαφήμα, ήρθε και έπεται φαντάζομαι συνέχεια. Όσο για το κοινό, 500 στελέχια της αγοράς που απευθύνεται και άλλοι 2500 χομπίστες, τρελαμένοι και γενικώς τηλεπικοινωνιολογούντες -σιγά που δεν το διαβάζουν και διάφοροι καλοί συνάδελφοι για να παίρνουν ιδέες.


Και έρχομαι τώρα να ρωτήσω. Είναι τόσο δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο και σε άλλους τομείς; Και θα απαντήσω μόνος. Όχι βέβαια, αλλού είναι το πρόβλημα. Ότι σε μια εποχή που ο άλλος σκέφτεται ότι άμα το παίξει το μύριο στη Σοφοκλέους, μπορεί να το κάνει διπλό σε μια μέρα, γιατί να σκεφτεί να πληρώσει τέσσερις δημοσιογράφους και έναν ώθορα για να του φτιάξουν newsletter και να περιμένει και μερικούς μήνες; Επένδυση είναι αυτή;


Βεβαίως, φωτιά στα μπατζανάκια τους που έλεγε και η μητέρα ενός φίλου (ξένη ήταν δεν ήξερε). Διότι η Σοφοκλέους είναι για τώρα, ενώ το άλλο είναι και για μετά -άσε δε, που το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όλοι μας σκοτίζουν τον έρωτα ή μη τι χείρω είπω, για αυτό το έρμο το περιεχόμενο, το οποίο θα υπήρχε, αν έκαναν όλοι αυτό που έκαναν οι άνθρωποι πίσω από το Telecom Weekly. Πότε θα σταματήσουν να μιλάνε και θα αρχίσουν να κάνουν κάτι παραπλήσιο και οι άλλοι που μας έχουν σκοτίσει άραγε;


Το ραδιόφωνο παίζει Peter Hammil (Refugees), η ώρα είναι 10 παρά τέταρτο, βράδυ Κυριακής 25 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό τέταρτο S.N.A.F.U. θα πάει για κάνα ποτάκι -η καλή του εκτελεί καθήκοντα ψυχολογικής υποστήριξης σε αναξιοπαθούσα φίλη. Καλή σας εβδομάδα. Α, και θα το ξέχναγα. Η διεύθυνση που λέγαμε, είναι http://www.gsmcom.com/weekly/. Να πάτε!

(18/7/99) Περί αναγνωσμάτων

Πλησιάζουμε σε περίοδο διακοπών φίλες και φίλοι. Παρά τις προσπάθειες του ανταποκριτή σας να πείσει εαυτόν και αλλήλους για το αντίθετο, το θέρος έχει μπει για τα καλά και σχεδόν όλοι οι γύρω μας, ετοιμάζονται να την κάνουν -σκατά, κάθε καλοκαίρι η ίδια δουλειά γίνεται, τα ίδια πράγματα λέω και τελικά οι περισσότεροι επιδίδονται σε πολύ λιγότερα καλοκαιρινά όργια από όσα θα ήθελαν ή από όσα μας αφήνουν να καταλάβουμε ότι θα επιδοθούν. Του ματς τοκ, φίλες και φίλοι, το πρόβλημα της εποχής μας.


Έλα όμως που μεσούσης της θερινής ραστώνης (ΤΜ), ήρθε στον ανταποκριτή σας η πιο ενδιαφέρουσα (ίσως) πρόταση που του έχει γίνει ως τώρα. 1/4πως σας έχω πει, ψήνεται ένα βιβλίο. Βέβαια τόσον καιρό που ψήνεται θα έπρεπε πλέον να έχει γίνει -για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να έχει καεί- όμως επειδή τόσο εγώ, όσο και ο εκδότης μου είμαστε άνθρωποι του "ό,τι θυμάμαι χαίρομαι", το βιβλίο εξακολουθεί να συζητιέται και να γράφεται (θεωρητικώς ή πρακτικώς).


Ο εκδότης όμως, τυγχάνει κάπως πιο σοβαρός από τον συγγραφέα (άλα τις). Έτσι, είχαμε τις προάλλες μια εποικοδομητική συζήτηση, στις 9 η ώρα το πρωί, (ναι Ματίλντα, *γίνονται* εποικοδομητικές συζητήσεις στις 9 η ώρα το πρωί) και καταλήξαμε ότι η αγορά δε χρειάζεται απλώς ένα βιβλίο με παραληρήματα για το Internet αλλά πολλά τέτοια βιβλία. Και αποφασίσαμε να το βάλουμε μπροστά. Φυσικά, ο ανταποκριτής σας θα είναι ο υπεύθυνος για τη σειρά. Χάου αμπάουτ δατ;


Πέραν κάθε πλάκας φίλες και φίλοι, υπάρχει μια βάση σε όλα αυτά. Και αυτή είναι ότι το Διαδίκτυον στην Ελλάδα, έχει ατυχήσει σε ένα σημαντικό σημείο. Δε διαθέτει ιδεολογικό υπόβαθρο. Ήτοι, δεν έχουν κυκλοφορήσει (εντύπως ή αλλέως πως) οι απόψεις εκείνες που θα εξηγήσουν σε αυτούς που δεν ξέρουν, τι είναι αυτό το πράγμα ή θα πυροδοτήσουν σε αυτούς που ξέρουν, προβληματισμούς σχετικά με το που πάει και πως πάει εκεί που πάει. Έτσι, ο καθένας το παίζει με το αυτί.


Εννοείται ότι ο ανταποκριτής σας είναι πλήρως σύμφωνος με την ιδέα να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, τόσο εντός, όσο και εκτός Δικτύου. Ειδικά δε εντός Δικτύου, που τα πράγματα είναι ακόμα αγνά παρθένα μαλλιά, το να παίζουμε όπως θέλουμε είναι έως και ψυχοθεραπευτικόν. 1/4μως αλλού θέλω να καταλήξω και είμαι βέβαιος ότι οι πιο δικτυωμένοι εξ υμών, το έχετε καταλάβει ήδη.


Το Δικτυακό communal spirit δεν παίζει στην Ελλάδα σύντροφοι και συντρόφισσες. Εκτός απο κάποιες ομάδες σε κάποιες λίστες και ίσως (ίσως) στο IRC, οι περισσότεροι δεν έχουν πιάσει κάβο για το τι εστί Internet και τι κάνεις μέσα σε αυτό. Αρκούνται στο να βλέπουν web, να κατεβάζουν καμιά παλιοτσοντίτσα, άντε και να στέλνουν κάνα mail σε φίλους που σπουδάζουν στα ξένα. Ένα σωρό άλλα, πιο σώψυχα του Δικτύου, περνάνε στο ντούκου. Και όπως ξέρετε, το συγκεκριμένο θέμα, απασχολεί σφόδρα τον ανταποκριτή σας.


Κάτι σαν αυτό που συζητάμε με το δικό μου, μπορεί να βάλει ίσως κάποιο νερό σε κάποιο αυλάκι. Αν κυκλοφορήσουν και στα ελληνικά μερικά αριστουργήματα της διεθνούς κυβερνολογοτεχνίας (ελλείψη καλύτερου όρου), ενδέχεται να δημιουργηθούν ερωτήματα και να βρεθούν απαντήσεις μέιντ ιν Γκρις. Ή στη χειρότερη περίπτωση, ενδέχεται να ακούσουν κάποιοι και μια ιστορία που ως τώρα δεν τους έχει περάσει από το μυαλό ότι υπάρχει. Ο ανταποκριτής σας, υπόσχεται ότι και εκεί, θα κάνει το καλύτερο και το ειλικρινέστερο που μπορεί.


Το ραδιόφωνο παίζει Μάνο Λοίζο (το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας), η ώρα είναι 10.20 βράδυ Κυριακής 18 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό τρίτο S.N.A.F.U. στο σπίτι της καλής του, πάει να δει κανένα εργάκι στο βίντεο. Καλή σας εβδομάδα και κοπανάτε την. ’ντε, και θα προσπαθήσω να μην κάνω κάτι καταπληκτικό χωρίς εσάς. Δε θα είχε πλάκα άλλωστε.

(11/7/99) Περί υποαπασχόλησης

Ο Κώστας, είναι φίλος και αναγνώστης του S.N.A.F.U. εκ των παλαιοτέρων και πιστοτέρων. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, ανταλλάσσουμε απόψεις μέσω e-mail και τους τελευταίους μήνες έχουμε αρχίσει να βρισκόμαστε και in real life. Αντικείμενο -συνήθως- των συζητήσεών μας, το Internet, η αγορά του και το πως μπορεί κανείς να κάνει κάτι ενδιαφέρον, δημιουργικό, προσοδοφόρο ή οτιδήποτε άλλο μέσα σε αυτό. ΟΚ, δεν είναι πρωτότυπο -πολλοί έχουν τέτοιες ανησυχίες. 1/4μως αυτό είναι το δικό μας βίτσιο, τι να κάνουμε;


Ο βασικός προβληματισμός του Κώστα τον τελευταίο καιρό, ήταν αν θα σταματήσει να εργάζεται στην πολυεθνική εταιρεία που εργάζεται ή αν θα ρίξει όλο το βάρος και την ενεργητικότητά του στο site που έχει φτιάξει μαζί με μια παρέα τεσσάρων ακόμα φίλων. Το site τους έχει να κάνει με παιχνίδια υπολογιστών και έχει αρχίσει να προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο του κοινού του Δικτύου, όσο και των εταιρειών που κατασκευάζουν και διανέμουν τίτλους.


Γιατί σας τα λέω αυτά; Επειδή πιστεύω ότι ο Κώστας έκανε πολύ καλά που επέλεξε να φύγει από την πολυεθνική και να ασχοληθεί με το site του. Οι στελεχάντζες της πολυεθνικής, αν και τρε μουραντέν και με άποψη επί παντός επιστητού, έχουν μαύρα μεσάνυχτα από Internet και από τις δυνατότητες που προσφέρει και η αλήθεια είναι ότι περιόριζαν σφόδρα το δικό μου στο να κάνει αυτά που ήθελε. Έτσι, πράττων ορθότατα, τους έγραψε όπου βρήκε πρόχειρα και βγήκε να παίξει στην ελεύθερη πιάτσα.


Το πλέον εκνευριστικό σημείο της εικόνας, είναι ότι σαράντα πέντε μάνατζερ και εξήντα μαρκετάδες (ΤΜ) δεν μποροούν να καταλάβουν πέντε απλά φακτς οφ λάιφ, παρά το γεγονός ότι οι πατεράδες τους έσκασαν αρκετά μύρια σε σχολεία εντός και εκτός των συνόρων. Αντίθετα ο δικός μας, αν και το μόνο του τυπικό προσόν είναι κάποιο πτυχίο προγραμματιστή τύπου ΚΟΡΕΛΚΟ, έπιασε το ζουμί με τη μια και ήδη κινείται προς την κατεύθυνση του να στήσει μια επιτυχία.


Σκέπτεται λοιπόν ο ανταποκριτής σας φίλες και φίλοι, δεν είναι κρίμα να υπάρχουν κάποιοι Κώστες, που υποαπασχολούνται σε διάφορες μουράτες πολυεθνικές, μόνο και μόνο επειδή οι διευθυντές και οι προιστάμενοί τους, έχουν μάυρα μεσάνυχτα για κάτι; Δε θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να εισακούονται και να έχουν την ευκαιρία να κάνουν αυτό στο οποίο έχουν ταλέντο ή φαντασία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο; Ειδικά από τη στιγμή που η εταιρεία *έχει* ανάγκη αυτά τα οποία μπορούν πραγματικά να κάνουν και θα μπορούσε να τους πληρώσει αδρά για να το κάνουν.


Μπούλσιτ. Οι μαρκέτες προτιμούν να ανταλλάσσουν μέμο και να πηγαίνουν για καφέ στο Deals, να αγοράζουν αμάξια και γκόμενες και να καταστρώνουν χάι στρατηγικές για το πως θα κινηθεί η εταιρεία. Παράλληλα, θεωρούν εαυτούς power users της τεχνολογίας και πιστεύουν κατά βάθος ότι αυτοί θα οδηγήσουν τις εταιρείες τους στον εικοστό πρώτο αιώνα, όποτε και αν έρθει αυτός. Σιγά μην καθήσουν να ασχοληθούν με την ουσία των πραγμάτων.


"Φάτε χώμα γουρουνόκωλοι" παραληρούσε ο Γιώργος ο Πιλάλας, δια στόματος του άλτερ έγκο του, Ζωρζ Πιλαλί. Και καλό είναι να το βροντοφωνάξουν και όλοι οι Κώστες ανά την επικράτεια. Οι ιδέες υπάρχουν, το ταλέντο υπάρχει και ακόμα το Δίκτυο λειτουργεί αρκετά συνεργατικά, ώστε να μπορεί να βρεθεί η κατάλληλη άκρη για να πραγματοποιηθούν οι ιδέες, ακόμα και αν δεν υπάρχει το απαιτούμενο ρευστό. Μάγκες κάντε την και σε πολύ λίγο καιρό, όλοι αυτοί οι κόπανοι θα κάνουν ουρά για να σας ζητάνε αυτόγραφα. Τέικ ιτ φρομ μη, τον ταπεινό σας Δικτυακό ανταποκριτή.


Το ραδιόφωνο παίζει Μουσικές Ταξιαρχίες (το ομώνυμο από τον πρώτο δίσκο), η ώρα είναι οκτώ και είκοσι, απόγευμα Κυριακής 11 Ιουλίου είναι και το εκατοστό εικοστό δεύτερο S.N.A.F.U. πρέπει να γράψει σαν τρελλό, καθώς πέρασε όλο το Σάββατο με την καλή του και τώραδεν προλαβαίνει. Καλή σας εβδομάδα και καλό κουράγιο με τις ζέστες.

(3/7/99) Περί των διαφημιστών (ο καθείς και οι εμμονές του)

Καλώς τους και καλό μήνα. Τι κάνετε εδώ σύντροφοι; Γιατί δεν έχετε διακτινιστεί σε καμιά παραλία; Ελπίζω επειδή δε βρήκατε ακόμα το που θα πάτε και όχι επειδή έχετε εξετάσεις και τέτοια κέρατα. Ο ανταποκριτής σας πάντως, είναι ακόμα εδώ, και αυτό το καλοκαίρι (που λένε και οι Ξύλινοι Σπαθιοί) και αυτό, επειδή πρέπει να δίνει ανταποκρίσεις (εξ ου και το όνομα). Τελευταία ανταπόκριση, από το μέτωπο της διαφήμισης, με αφορμή το Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφήμισης που αισίως έκλεισε φέτος τα δέκα χρόνια του. Να τα εκατοστίσει.


Φυσικά, τα νεύρα του ανταποκριτή σας έγιναν δαντέλα για μια ακόμα φορά καλοί μου αναγνώστες. Και αυτό, επειδή για μια ακόμα φορά απεδείχθη το αυταπόδεικτο. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου σε σχέση με το Internet, που είναι να απορεί κανείς γιατί δεν έχουν εξαϋλωθεί. Αφού έκατσαν πέρυσι και ενέταξαν στο Φεστιβάλ τους την κατηγορία �Internet και Νέα Μέσα� και αφού μας έπρηξαν τα πωσταλένε με διάφορες μεγαλόσχημες παπάρες περί εκσυγχρονισμού (λες και δε μας φτάνουν οι κυβερνητικές τοιαύτες), μάζεψαν τριάντα sites και CD όλα μαζί και έδωσαν το πρώτο βραβείο σε ένα CD.


Μιλάμε για τεχνογνωσία σχετικά με το Internet, έτσι; Και εκεί που λέγαμε ότι φέτος θα ήταν καλύτερα, βλέπουμε 18 συμμετοχές, πάλι φύρδην μίγδην, μια επιτροπή με δύο Internetάδες, πέντε διαφημιστές και τον Καββαθά για κράχτη και ακούμε ότι το πρώτο βραβείο πάει στο site μιας εταιρείας που ασχολείται στην ουσία με τη διαφήμιση. Να μαζευτούμε δηλαδή να δώσουμε ο ένας το βραβείο στον άλλον, να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Τα μα σα και τα σα μάσα τα που έλεγε και ο άλλος παλιά.


Βεβαίως το πρόβλημα μου δεν είναι με αυτόν που πήρε το βραβείο. Ούτε με το site του -καλό site είναι, έξυπνο, με συμπαθές design και με άποψη. Μπράβο και να το χαίρεται. Όμως όταν στην ίδια διοργάνωση κατεβαίνει τουλάχιστον ένα κα-τα-πλη-κτι-κό site, με περιεχόμενο τουλάχιστον δεκαπλάσιο, είναι να αναρωτιέται κανείς, τι σόι άσχετος είναι αυτός που βγάζει πρώτο αυτό που βγάζει. Και η απάντηση έρχεται κατακούτελα. Διαφημιστής.


Τι θέλουν τελικά οι άνθρωποι αυτοί και ασχολούνται με το Internet; Πέρυσι έκριναν ότι το Zoom ήταν καλύτερο από το SportLine και φέτος ότι το site της Zoobidon είναι καλύτερο από το site της Creative για τα Αμοιβαία Κεφάλαια ή από το site της Crunch ή από το site της Ελαίδος. Για να μην πούμε δηλαδή για τα δεκάδες sites που υπάρχουν στον αέρα και που -κάποια τουλάχιστον- είναι δεκαέξι φορές καλύτερα, αλλά που δεν δέχθηκαν την ύψιστη τιμή να συναγωνιστούν στη �μεγάλη γιορτή της διαφήμισης�.


Οι εταιρείες της αγοράς μας είναι ανώριμες. Ναι. Και δεν ξέρουν να κάνουν μπίζνες. Ναι. Και δεν ξέρουν πως να κοστολογήσουν τη δουλειά τους. Ναι. Και είναι συνήθως ερασιτέχνες, με τη χειρότερη έννοια της λέξεως. Ναι, ναι, ναι και χίλιες φορές ναι. Μόνο που σε σύγκριση με τους διαφημιστές, είναι καθηγητές πανεπιστημίου και οι άλλοι μαθητές δημοτικού. Και καλά έκαναν και τους έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν κατέβηκαν στο ΦΕΔ. Ποιος ο λόγος; Και ένας που κατέβηκε, ελπίζω να μην ξανακατέβει.


Οι διαφημιστές τρώγονται ότι ξέρουν την επικοινωνία καλά. Με γεια τους και χαρά τους. Το Internet όμως *δεν* το ξέρουν και για αυτό η πιάτσα του Internet τους έχει κάνει πέρα, προτιμώντας να κινηθεί αυτόνομα. Πιθανότατα κάποια στιγμή οι Internetάδες να αναγκαστούν να πλησιάσουν τη διαφήμιση, μάλλον επειδή οι διαφημιστικές θα τους αγοράσουν γιατί δε θα μπορούν να κάνουν αλλιώς. Μέχρι τότε, η συμβουλή του ανταποκριτή σας, είναι: αγνοήστε τους διαφημιστές προς το παρόν. Τουλάχιστον έτσι θα ανεβάσετε την τιμή σας.


Το ραδιόφωνο παίζει Black Sabbath (Paranoid), η ώρα είναι δύο παρά τέταρτο ξημερώματα Σαββάτου 3 Ιουλίου και το εκατοστό εικοστό πρώτο S.N.A.F.U. γράφει σα μουρλό. Όλοι οι γνωστοί του παντρεύονται, η καλή του κάνει θεραπεία για το στομάχι της και ψήνονται πράγματα. Καλή σας εβδομάδα.